جهان نیوز از ارگانهاى حکومتى روز ٣١ مرداد مطلبى با عنوان "جنبش آبی ها در حال پیوند به آشوب سبز" به قلم محسن مهدیان منتشر کرد. این مطلب با اشاره به یک سرى از اعتراضات کارگرى اخیر٬ از جمله در نساجى بوکان٬ لاستیک سازى دنا٬ پرریس سنندج٬ نیشکر هفت تپه و اشاره به جوانبى از کنترل کارگرى توصیه ها و خطرهائى را گوشزد میکند. این یادداشت فورا هشدار قوچانى و نشریه شهروند را در مورد فعالیت مارکسیستها در دانشگاه تداعى کرد که متعاقب آن هجوم گسترده اى بدنبال اعتراضات ١٣ آذر به دانشگاهها شروع شد و طیفى از دانشجویان چپ را دستگیر و زیر شکنجه بردند.
مهدیان از رکود اقتصادی رو به وخامت در کشور٬ نارضایتى سرمایه داران و اتاق بازرگانى که از آنها با نام مستعار "فعالان بخش خصوصى" اسم میبرد٬ و بالا رفتن ریسک اقتصادى و سرمایه گذارى سخن میگوید. افزایش ٣ درصدى نرخ بیکارى٬ بیکارى ١۶۴۶ کارگر تنها در یکماه و نیم گذشته٬ بحران و رکود در شرکتهاى آلمینیوم و فولاد به ترتیب با کاهش تولید ۵٠٪ و بازدهى منفى ۴۴ ٪ ٬ تعطیلى بیشتر کارخانه هاى شکر و کار کردن با ظرفیت پنجاه درصدى کارخانه هائى که هنوز تعطیل نشده اند٬ تعطیلى ۶٠٪ از صنایع تولید لوازم خانگی٬ توقف و تعطیلى ۶٠٪ مسکن و ساختمان سازى در تهران٬ ۵۶ هزار میلیارد تومان بدهی بانکی٬ سقوط ممتد ١۵٠ شرکت بورسى٬ و کاهش ۴٢٪ از مبادلات نظام بانکى بصورت چک از جمله آمارهاى مهدیان در این یادداشت است.
او شاید از سر سادگى رابطه تنگاتنگ اقتصاد و سیاست در جوامعى مانند ایران را بروشنى بیان میکند و از جمله از زبان "مسئولین" میگوید که "همزمان با برگزاری دادگاههای سبز و مخملین می توان با چرخش متغیر نقدینگی، اقتصاد را متحول کرد"!؟ او در عین حال که اذعان میکند کاهش ٢٧٪ حجم نقدینگى در فاصله اسفند ٨۶ تا دى ٨٧ با احتساب تورم ٢۵ ٪ قدرت خرید مردم را ۵٢ ٪ پائین آورده است٬ با اینحال افزایش نقدینگى را از منظر سرمایه داران یا همان "فعالان بخش خصوصى" تنها راه کوتاه مدت میداند و براى خالى نبودن عریضه میفرماید "با افزایش نقدینگی کنترل و مهار تورم به شیوه قبل از انتخابات دیگر ممکن نخواهد بود". یعنى به طرف همان پرتگاه میروند که محسن رضائى قرار بود با "انقلاب اقتصادى" اش مانع آن شود.
نکته اساسى اما در صحت و دقت آمار و ارقام دولتى مهدیان٬ وضعیت واقعى صنایع کشور٬ نرخ تورم و بیکارى و روش بررسى تحلیل اقتصادى مطلب جهان نیوز نیست. نکته اساسى این نتیجه است که بشکل محتومى نتیجه این بحران عمیق اقتصادى رژیم٬ که مهدویان آنرا "رکود و ورشکستگى پیاپى کارخانجات" مینامد٬ افزایش بیکاران و سقوط کارگران به "سطح زیر طبقه" است که بالقوه آماده شورش است. "زیر طبقه" نیز اسم رمز اسلامى و آخوندى خیابان خوابى و گرسنگى و تن فروشى است. و از نظر ایشان اتفاقا دولت و حکومت سوراخ دعا را گم کرده است چون خطر واقعى را نمیبیند. او میگوید این نیروى میلیونى کارگران گرسنه خطر مهمى است. چون در چند ماه گذشته همه اخبار بر گسترش و شکلگیرى اعتراضات کارگران دلالت دارد. مهدیان هشدار میدهد که ادامه وضع کنونى٬ ورشکستگى کارخانجات٬ و بیکاریهاى گسترده موج اعتراضات آبى را به راه خواهد انداخت.
دادگاهها را براى آبى ها برپا کنید!
مهدیان موج اعتراض جنبش کارگرى را خطرناک تر از "موج سبز" و "براندازى نرم" و غیره میداند. اعتراض طبقه کارگر را "متعصب" تر نام میگذارد چون بزعم او "تنها مچ بند سبز نیست که جای خود را به یقه های آبی می دهد. انگیزه اصلی این حرکت خودجوش نگرانی از گرسنگی خانواده و شیر خشک فرزند نوزاد و اجاره مسکن آخر ماه و ادامه تحصیل فرزند و درمان همسر است." او به اوباش حکومتى و همپالگى هایش هشدار میدهد که اعتراض کارگران و جنبش یقه آبى ها کاملا جدى است و توصیه میکند: "به نظر می رسد با ادامه روند کنونی لازم باشد دادگاه سبز و مخملین خود را برای دادگاه آبی غیر مخملین مهیا کند. باید از خلسه پراندوه سبز و مخملین خارج شد و بیشتر نگران خروش آبی ها و سیاهی فقر و قرمزی فساد بود".
حاج آقا صباح الخیر!
ما منتظر آمار و ارقام کارشناس اقتصادى- امنیتى جهان نیوز نبودیم که بفهمیم اوضاع اقتصادى رژیم اسلامى چگونه است. همینطور منتظر نبودیم که "موج سبز" یا پرچم خونین احمدى نژاد دردى از کارگران و اکثریت مردم محروم دوا کند. وضعیت عینى سیاسى و اقتصادى ایران٬ شکاف طبقاتى عمیق و فقر و گرسنگى وحشتناک٬ و اختناقى که تاکنون توانسته این حکومت را سرپا نگهدارد٬ حکم بر برآمد جنبش کارگرى علیه وضع موجود میدهد. وقتى همه راههاى بالائى ها به بست و تلاشى میرسد٬ پائینى ها براى ورود به صحنه با پرچم مستقل آماده تر اند. سالهاست که فعالین جنبش کارگرى در بیدادگاههاى اسلامى و زندانهاى ایران زیر فشار و شکنجه و گرو کشى مالى و تهدید و ترور و شلاق بوده اند. سالهاست که جنبش کارگرى با خواستها و آمال خود حضورش را به همه شما نان خوران از جیب طبقه کارگر فهمانده است. کارگر وقتى بعنوان یک طبقه بمیدان بیاید چندین برابر جمعیت کنونى به حمایتش برمیخیزد. اگر حاج آقا تازه بیدار نشده باشند و به کشف "خطر" اعتراض واقعى و اجتماعى طبقه کارگر نائل نشده باشد٬ دارند به اوباش سپاهى و گانگسترهاى مافیائى اقتصادى میگویند که سهم جماعت اتاق بازرگانى و "فعالان بخش خصوصى" نرسد٬ مجبورید دادگاه پشت دادگاه راه بیاندازید و "تواب سازى" کارگران هم دردى را دوا نمیکند. در متن جنگ و جدال برسر سهم و منافع اقتصادى باندهاى سرمایه داران مسئله بقاى حکومت مطرح است.
و این نکته گفتنى است که این دولت احمدى نژاد است که خود را براى تهاجم به کارگران آماده میکند. دولتى که بزعم تحلیل هاى بى پایه بسیارى "راى اش را از کارگران" گرفته است. مبناى این تحلیل ها قبول صورت ظاهر همان عوامفریبى هاى تبلیغاتى احمدى نژاد است. این دولت بعنوان کارگزار باندهاى اقتصادى و تراستهاى مختلف با نیروى مجهز سرکوب بطور علنى علیه کارگر