سرزمینی ساخته ام
زیبا
قشنگ
مَلوس
نه آن دورها
همین جا در تبعید
به اندازه یک کف ِ دست
ولی گاهی بزرگ می شود
خیلی بزرگتر از رؤیای تنها و تلخ ِ اتاق من
البته شب ها وقت خواب
و الا
روزها
همین قدر است که روی آن بایستم
باز یک لنگه پا
* * *