۲۲ بهمن ادامه جنبش انقلابی مردم ایران برای بزیر کشیدن نظام پوسیدۀ اسلامی است .در این چند روز مانده به ۲۲ بهمن در میان میلیونها انسان انقلابی و آزادیخواه تحرکی وسیع آغاز شده است تا این روز را به بزرگترین کابوس علیه رژیم اسلامی تبدیل کنند. سران رژیم اسلامی هم با تهدید ها و رجز خوانیها دارند خود فریبی می کنند ، دعای وحشت می خوانند ، به مرده ها (امام زاده ها) پناه می برند که این روز را چگونه از سر بگذرانند. اما در مقابل آنان مردم در صفهای پرشور و مصمم خود را آماده کرده اند تا روزهای گذشته را به این روز وصل کنند . این صف عظیم همراه با سانسور شدید این حکومت وقبل از آنکه سپاهیان اسلام از خواب غفلت بیدار شوند تمام پیش بینی هایش را کرده است. قرار و مدارهایش را در نهادهای رهبریش بسته و تمام کرده . و شعارهایش را هم آماده کرده است. این صف میلیونی آماده است تا ضربۀ نهایی را بزند و این نظام ضد انسانی را در هم بکوبد . امّا از طرف دیگر صف مخالفین انقلاب مردم را می بینیم چه اپوزیسیون و چه در حاکمیت که چگونه در هراسند که مبادا روز ۲۲ بهمن به قیام مردم تبدیل شود وهمۀ جناحها در آتش انقلاب بسوزند. اپوزیسیون رژیم ترس از این دارد که این کشتار و خون ریزی، این فقر و فلاکت و تباهی ، که جامعه را فرا گرفته است به انقلاب گرسنه گان منجر شود به همین دلیل اپوزسیون شده است و شمشیر چوبی را علیه همکاران و هم حکومتی های سابق خود بر داشته است. و می خواهد نظام اسلامی را با بر گرداندن به زمان خمینی جلاد ضمانت کند.. رسالت این اپوزسیون اصلاح طلب دقیقاً حفظ نظام در مقابل انقلاب مردم است و علناً می گویند جمهوری اسلامی نه یک کلمه کم و نه یک کلمه زیاد.
و از مردمی که برای در هم کوبیدن کل این نظام ضد بشری بپا خواسته اند می خواهند که از شعارهای ساختار شکنانه ای که بیگانگان را خوشنود می کند پرهیزکنند. این یعنی وحشت از انقلاب در واقع تظاهرات کوبندۀ روز (عاشورای حسینی) یکشنبۀ ششم دیماه ۸۸ گوشه هایی از آتش انقلاب مردم را در تهران و چند شهر دیگر به هر دو جناح نشان داد و هر دو طرف را در وحشت فرو برد و در بیان این مسئله لکنت زبان گرفتند. بعد این آقایان اپوزسیون اصلاح طلب صراحتاٌ اعلام کردند که اگر مسئله ای کل نظام را تهدید کند ( منظور انقلاب مردم است ) ما همه یکی می شویم، گویی مردم نمی دانند که آنها این نظام فاشیستی را با هم ساختند و در حفظ همین نظام با هم شریکند .آقای کروبی در اندرزهایش به خامنه ای می گوید که اگر کوتاه نیائید سقوط خواهیم گرد. این اپوزیسیون از انقلاب مردم می ترسد نه از نظامی ضد بشری که با همکارانشان روی جوی خون آزادیخواهان ساخته اند. وهر دو جناح بخوبی می دانند که در مقابل تعرض نسل جوانی قرار گرفته اند که ازهر چه امام و امامزاده و آخوند واسلام و حکومت اسلامی است متنفرند و برای برچیدن کامل این دستگاه جنایت وکشتار بپا خاسته اند .نسلی که از گذشته خود تجربه ها گرفته است و اول ماه مه ، روز قدس ، سیزدۀ آبان ، شانزدۀ آذر را به ششم دیماه وصل کرد و در شهر تهران سیل آسا به نیروی انتظامی و بسیجیها حمله کرد وآنها را تار و مار کرد، وثابت کرد که نیروی سرکوب دیگر کارایی ندارد، و واقعیات و معنی این شعار را در جلو چشم جهانیان به پراتیک در آورد که تانک ، توپ ، بسیجی دیگر اثر ندارد. هنوز سران رژیم اسلامی کابوس این روزها را از سر نگذرانده اند ، هنوز صدای کوبندۀ مرگ بر دیکتاتور ، مرگ بر جمهوری اسلامی در گوشهای رهبران و سرداران اسلامی سوت می کشد که وحشت ۲۲ بهمن گلوگاه همه آنها را فرا گرفته است. گلوگاه حکومتی که حتی در روز و مناسبتهای خود نیز از سوی مردم در امان نیست.
آقای خامنه ای و سران ریز و درشت حکومت در روز ششم دیماه صدای انقلاب مردم را شنیدند. وقدرت انقلاب مردم، دیکتاتورمفلوک و درمانده را در روز ۱۹ دیماه بر منبر نشاند.. ایشان در ضعف و زبونی به جنایتکاران توصیه می کند که نگذارند اوضاعِ خراب و خراب تر شود. به سران سه قوه دستور می دهد که وظایفشان را بخوبی انجام دهند ( در کشتار و بی رحمی) جمعی از اصولگریان مجلس در این اوضاع از دست رفته به تکاپو افتاده اند که پا در میانی کنند. فرماندهان نیروی انتظامی دو روز بعد از ششم دیماه هر یک به شیوه ای اعتراف به شکست و ناکار آمدی نیروهای خود می کنند. بخصوص سردار اسلام احمدی مقدم فرماندۀ ناجا در روز پنجشنبه هشتم بهمن در همایش امامان جماعت استان تهران ، ضمن بررسی حوادث پس از انتحابات ریاست جمهوری، برخی از رفتار نیروهای تحت فرمانش را اشتباه و پر هزینه خواند و به شکست شان در مقابل تعرض مردم اعتراف می کند . بعد ها بدون پرده صحبت می کند که دیگر جای برای مدارا وجود ندارد ( می کُشیم و به صلیب می کشیم ) ریئس کل نیروهای مسلح حسن فیروز آبادی در روز هفتم بهمن ماه می گوید که دشمنان انقلاب از داخل و از خارج به هدایت این فضا پرداختند و صراحتاً به ۲۲ بهمن اشاره می کند و از وحشتی که ۲۲ بهمن سرا پای رژیم را فرا گرفته است داد سخن سر می دهند . تا کنون سرداران و رهبران نظام در معرض عام انکار می کردند که مسیراین خیزش مردمی به کجا منتهی می شود ، امّا امروز کل این نظام از رهبرش تا دارند اعتراف می کنند که بقول خودشان هدف این اعتراضات براندازی نظام است. اینها همه رعشه های مرگ این حکومت و پایان کار این نظام است.
و ششم دیماه آغاز گر مبارزۀ جدیدی در بین مردم و نظام اسلامی بود وپایان کار این حکومت را بخوبی نشان داد.
آنچه روشن است این است که قدرت این مردم و این جوانان در ۲۲ بهمن شیوه وشگرد دیگری پیداخواهد کرد. مکانها و خاکریزهای بیشتری را متصرف می شود ، معادله ها را بهم می ریزد و مردم در فاز دیگری، با قدرت دیگری ، با سران و دست اندر کاران حکومت رو برو می شوند و داد سخن سر می دهند. این زمین لرزۀ عظیم کاخهای بیشتری را ویران خواهد کرد . تعرض انقلاب در این روز تشتت در بین نیروهای سرکوبگر، سر پیچی از اوامر فرماندههان ، فرار و ریزش آنها وزانو زدنشان در مقابل قدرت مردم را در پی خواهد داشت و همراه با آن استعفاهای مسئولین داخل و خارج نوشتن طومارها و توبه نامه ها هم وسیعاً شروع می شود. اینجاست که دیگر انقلاب مردم برای دفاع از شأن و حرمت انسانی انسانها درقامت دیگر و به زبان دیگری سخن می گوید .
زنده باد انقلاب . زنده باد انسانیت.
۶ فوریه ۲۰۱۰