راه حل های مختلفی در مقابل مردم کردستان برای نحوه بزرگداشت روز ۲۸ مرداد سالروز حمله جمهوری اسلامی ارائه شده است. اعتصاب عمومی از نظر ما پاسخ درخور به بزرگداشت این روز و متناسب با مبارزه امروز با رژیم جمهوری اسلامی است.

در حالی که رژیم اسلامی در برابر اعتراض توده ای است و کشمکش و جدال در میان جناح های حکومتی شدت گرفته است، کردستان و مبارزات رادیکالش میتواند باز هم نقش مهمی در این مبارزات و همینطور نشان دادن راه درست مبارزه با رژیم و کوتاه کردن شرش باشد. نه گفتن به رژیم اسلامی  با پرچم سبز موسوی و رفسنجانی ممکن نیست و اینها باز هم نکبت جمهوری اسلامی را بر مردم تحمیل میکنند. مبارزات یکپارچه مردم در کردستان  بارها اتفاق افتاده است. این ناشی از رادیکالیسمی است که وجود دارد. در چنین شرایطی یکبار دیگر و در مهمترین روزی مانند روز ۲۸ مرداد سال ۸۸ میتواند این مبارزات را ممکن و ضرورتش را نشان داد. همه دارند به استقبال آن میروند. پاسخ مردم کردستان ، ما کمونیستها و چپ جامعه که از سازندگان مقاومت و مبارزه انقلابی و رادیکال بر علیه یورش رژیم و موجودیت بعد یش بودیم نه در عزای عمومی و سکوت، بلکه در ابراز وجودی عمومی و پیش برنده در این مبارزات ممکن میشود. این کار بوسیله اعتصاب عمومی است، کاری که ممکن است. زمینه عملی اعتصاب عمومی  امسال و در چنین فضایی از تعرض و روحیه بالای مردم بر علیه رژیم بسیار ممکن است  و  هیچ گاه به این اندازه مهیا نبوده است. سازماندهی این اعتصاب امروز کار بزرگی است که باید به آن دست برد و سازمان داد و با سازماندهی گسترده ای ممکن میشود. راه حل ما نه عزای عمومی و نه سکوت است. این راه حل برای کسانی است که  هنوز هم افسوس میخورند که چرا راه سازش و دیالوگ را بیشتر نگشودند و لبیک های بیشتری به خمینی گفته نشد. این ها فکر میکنند که میشود و ممکن است که رژیم اسلامی و نظامش را با آمدن موسوی و کروبی هم عوض کرد.یا  اینکه عزای عمومی راه حل جریانات و افرادی است که همین اندازه میخواهند به رژیم فشار وارد شود و از این نیروی فشار برای هدفی که  دارند استفاده کنند و به آنچه میخواهند میرسند، آنچه که امر اکثریت مردم کارگر و زحمتکش و زجر کشیده از نکبت جمهوری اسلامی نیست. ما راه را باید برای دخالت مستقیم و فعال هزاران نفر که در این مبارزه میتوانند نقشی بعهده بگیرند و سازماندهی اعتصاب عمومی در ۲۸ مرداد را  ممکن و مهیا کنند باز کنیم.احزاب و جریانات سیاسی، فعالین مبارزه کارگران و عرصه های مبارزه زنان و جوانان کارشان همین است و در چنین مقاطعی است  که نقش و مسئولیت اجتماعی شان در معرض قضاوت قرار میگیرد.
۲۸ مرداد ۵۸  در ادامه سرکوب کارگران و جوانان انقلابی و مبارز و کمونیستها در سراسر ایران اتفاق افتاد.کردستان به عنوان سنگر مستحکم آزادی و انقلاب میدرخشید و این برای حاکمان ضد انقلاب و مرتجع قابل تحمل نبود. ۲۸ مرداد ۵۸ در کردستان روز سیاهی است که جامعه را زیر و رو کرد. از آزادی به خفقان و نکبت ارتجاعی و از آسایش و امنیت اجتماعی و فردی، به اعدام و زندان و محرومیت و  محروم ازهر درجه امنیت و آسایش رسید. این همچنان ادامه دارد و مردم و احزاب سیاسی اش در کردستان سی سال است در اشکال مختلف سیاسی و نظامی بر علیه این موجودیت تحمیلی مبارزه می کنند. اعتصاب عمومی در ۲۸ مرداد ۸۸ ادامه، گفتن یک نه انقلابی میباشد که میتواند و باید بر مبارزات مردم درایران تاثیر بگذارد و جنبش سبزی که کاملا در کمین است تا یکبار دیگر جامعه را به نکبت اسلامی سرمایه داران از نوع دیگری، ببرد و تا هم اکنونش هم تعداد زیادی را با خود برده را هم عقب بزند. ما باز هم باید راه نشان بدهیم. باید تلاش کرد این را بعنوان مهمترین اقدام به همه فعالین سیاسی رساند و انرژی بسیار بیشتری را برای اقدامات بعدی آزاد کرد.

اقدامات عملی

تیم های اطلاع رسانی

در هر محله ای و روستایی و در هر کارگاه و شرکتی، دسته هایی باید سازمان یابند تا خبر اعتصاب عمومی در ۲۸ مرداد را بمیان مردم ببرد. این دسته های اطلاع رسانی بهر شکلی و از جمله با ماتریال هایی که فراهم بکنند محل کار و زندگیشان را از وجود این خبر تامین کنند. به همه باید بگوییم که ۲۸ مرداد سالروز حمله جمهوری اسلامی به کردستان اعتصاب عمومی است.عدد ۲۸ و اعتصاب عمومی را باید بر سر زبانها بیندازیم.روی دیوار نوشته شود، با ارسال اس ام اس، برای همه آدرس بوک فوروارد شود، در میان خانواده ها و دوستان گفته شود، در ترانسپورت شهری به اطلاع همه برسد، هر راننده تاکسی میتواند اطلاع رسان مهمی بشود و هر فروشنده  در هر فروشگاهی جمله "28 مرداد اعتصاب عمومی است" را که از مشتری قبلیش شنیده  بهر شکلی که میتواند و میخواهد به دیگران منتقل کند و خود را نیز برای اعتصاب در این روز آماده کند. دسته های اطلاع رسانی کار بزرگی بعهده دارند و این شروع فعالیتی گسترده است. 

تیم های تبلیغ

باید به همه رساند که ۲۸ مرداد روز اعتصاب عمومی است. این کار قبل از هر چیز بوسیله تبلیغ گسترده چند شعار مهم ممکن میشود از جمله " 28 مرداد سالروز حمله به کردستان اعتصاب عمومی است"
 " 28 مرداد روز گرامیداشت همه جانباختگان است و اعتصاب عمومی است" " 28 مرداد سالروز جنگ بر علیه مردم و مقاومت بر عیله حمله رژیم اسلامی، اعتصاب عمومی است" " 28 مرداد اعتصاب عمومی است " "برای اعتصاب عمومی در ۲۸ مرداد آماده شویم"
این شعار ها را همه جا باید عرضه کنیم و دیده  و شنیده شود. همه جا با رنگ قرمز این ها را بنویسیم، "استفاده از رنگ  سبز و سیاه در این روز را آگاهانه برای خودمان ممنوع کنیم"! تراکت های بسیار متنوع و مختلفی لازم است از این شعارها
درست کرده و پخش کنیم (اگر ممکن است همه قرمز باشند). در خیابان و اداره و محل های کار و بازار، بر روی بنر های قرمز و بر روی بادکنک ها(سبز ها را لطفا هوا نفرستید) که بر فراز شهر رها میشوند، در کوه و با آتش روشن کردن که عدد ۲۸ و کلمات اعتصاب عمومی، را به همه میرساند، بر روی بلندگوی مساجد که برای این کارلازم است به شکلی استفاده شود و اطلاع رسانی به مردم در این باره اطلاع بدهیم و …
تبلیغ اعتصاب د رهمه جا لازم است صورت بگیرد و آمادگی برای سازماندهی بشود. در هر محله در این روز باید تبلیغ کنیم که در این روز که اعتصاب عمومی است کسی به سر کار نرود و باید بیشترین تلاش برای اعتصاب عمومی را در این روز انجام داد. غیر از مراکز درمانی و خدمات رسانی حیاتی برای مردم باید تبلیغ کنیم که جامعه را متوقف کنیم. همه جا این توقع را باید تبلیغ کنیم. مراکز کار، فروشگاه و مغازه ها و بازار، میدان کار و دستفروشان، بیشترین مراکز مراجعه است و در این روز که مردم تصمیم به سازماندهی یک مبارزه وسیع و اجتماعی گرفته اند باید شریک شوند و در این روز درب مغازه ها را  باز نکنند و به این ترتیب نه مردم مراجعه میکنند و نه آنها مشتری خواهند داشت و این توافق باید صورت بگیرد. به مردم باید بگوییم که مایحتاج روز ۲۸ مرداد را روز قبل از آن تهیه کرده باشند.جوانان رزمنده در تیم های تبلیغ و اطلاع رسانی بویژه در روز های قبل از ۲۸ مرداد و روز ۲۸ مرداد گروه های اطلاع رسانی و تبلیغ بیشترین کار را برای ترغیب و تشویق مردم به اعتصاب عمومی خواهند داشت.

 کارگران در کارگاه و کارخانه و شهر داری،نانوایی ها و … چگونه میتوانند دراین اعتصاب شریک شوند؟ از هم اکنون این سوال در مقابل همه کارگران این مراکز و فعالیت آنها قرار داده میشود که به چه شکلی در این روز همراه میشوید؟ آیا میتوانید دست از کار بکشید، آیا میتوانید ساعتی را از دست کار بکشید، آیا میتوانید ۱۰ دقیقه را دست از کار بکشید؟ همه اینها حالت های مختلفی است که باید سبک و سنگین شود و رهبران و فعالین و کارگران برای آن کار کنند و تصمیم بگیرند که چگونه در این اعتصاب عمومی شرکت میکنند. اما شرکت بهر شکلی حیاتی است.
دخالت بخشی از کارگران در این اعتصاب از طریق کارگران بیکار است. در این روز باید همه مطلع شده باشند که روز اعتصاب عمومی است و کارگران بیکار بدانند که در این روز باید میادین کار را تعطیل کنیم.ماندن در خانه و در محله و حضور در اجتماعاتمان بسیار مهم و حرمت سیاسی انقلابی است که کارگران لازم است از خود نشان بدهند. این کار را باید ممکن کنیم.
تشکل های کارگری موجود و کانون ها و فعالین کارگری خود بهتر میدانند که برای این روز چه اقداماتی را انجام بدهند و مساله مهم این است که بدانند که این روزی است که با اعتصاب عمومی میتوان قدرت و اراده انقلابی ما و تعرض به سرمایه داران و رژیم سرکوبگرش را ممکن کند.
لازم است که فراخوان های شخصیت های کمونیست به اعتصاب عمومی را گرفته و تبلیغ کنید. اینها مبارزین محبوب و نمونه های مقاومت و ایستادگی در این دوران بوده اند و تجربه ای که دارند را به جوانان میخواهند منتقل کنند. ما سعی خواهیم کرد که صدا و تصویر حتی الامکان همه کسانی که بیانیه حمایتی کمونیستها و آزادیخواهان از اعتصاب عمومی را امضا کرده و میکنند تهیه و به اطلاع مردم برسانیم.اینها صدا و چهره های آشنا و محبوب کارگران و مردم مبارز هستند و لازم است که فراخوانشان به همه مردم و بویژه محل هایی که در آن  زندگی و مبارزه کرده اند برسد.
 

تیم های گرامیداشت یاد جانباختگان

 در این روز یاد جانباختگان در کردستان را گرامی خواهیم داشت. همه خانواده های جانباختگان جایگاه ویژه ای خواهند داشت. بسیاری از مردم و بستگان سنتا تجمع خواهند داشت.قبل از هر چیز یاد ۵۸ نفری که در روزهای ۲۸ و ۲۹  مرداد ۵۸ و ۵ و ۶ شهریور در پاوه، کرمانشاه،سنندج، سقز و مریوان با حکم خلخالی جلاد تیرباران شدند را با حضور در مثلا قبرستان معینی گرامی بداریم. همه خانواده جانباختگان به یاد فرزندانشان و این ۵۸ نفر در این مراسم حضور داشته باشند. لازمه این کار توافقی است که همه خانواده های جانباختگان و بستگانشان و یا تعداد قابل توجهی از آنها انجام داده باشند وشبکه گسترده ای در میان آنها درست شده باشد.ممکن شدن این مساله به تبلیغ در میان آنها احتیاج دارد و ملزومات این کار را باید  فراهم کرد.
در همه بخشهای سازماندهی این اقدامات، زنان مبارز و سازمانده، میتوانند نقش مهمی در سازماندهی و رهبری ابتکارات،ایجاد گروه و شبکه های خبر رسانی، تبلیغ و آمادگی کارگران به شرکت در اعتصاب عمومی، تعطیلی بازار و مغازه ها  و تجمع بر مزار جانباختگان را بعهده بگیرند.

۸ مرداد ۱۳۸۸
۳۰ ژوئیه ۲۰۰۹