روز ۲۸ مرداد سال ۱۳۵۸ خمینی فرمان حمله به ما مردم کردستان را صادر کرد. ما، مردمی که برای اولین بار به میدان آمده بودیم و خواهان یک زندگی شایسته و انسانی برای جامعه ایران و کردستان بودیم. ما مردمی که میخواستیم الگویی از زندگی شایسته انسانی برای جامعه باشیم، ما مردمی که خواهان آزادی و برابری و تساوی حقوق زن و مرد برای جامعه بودیم و خواهان حقوق شهروندی تساوی الحقوق با بقیه جامعه ایران بودیم.
اثرات فرمان جنایتکارانه خمینی در ۲۸ مرداد ۵۸ تا هم اکنون بر زندگی ما مردم کردستان مشهود است، کدام کوچه، خیابان و محل کار یافت میشود که شاهد مقاومت و فداکاری فرزندان شما نباشد؟ کدام روستا و کوه وبرزن شاهد فداکاری و خون سرخ عزیزان ما نمی باشد؟ کدام خانواده در میان ما پیدا میشود فرزندی، یکی از بستگان، همسایه ای، همکاری، همکلاسی، دوستی و یا عزیزی را از دست نداده باشد؟ در نتیجه این فرمان جنایتکارانه چند پدر و مادر، چند هزار خواهر و برادر، فرزند، چند همسایه، همکار، همکلاسی و دوست و آشنا دغدار شده اند؟ چند صد نفر در نتیجه این فرمان جنایتکارانه یا در جنگ جان باختند و یا دستگیر شدند و در محاکمات فرمایشی چند دقیقه ای و غیره عادلانه حکم اعدام گرفتند و جانشان را از دست دادند؟ هنوز هم نام خلخالی فاشیست که تحت فرمان خمینی جنایتکار ۵۸ نفر را در همان روز های اول حمله تیرباران کرد بر تن بسیاری لرزه میاندازد.
ما پرونده قطوری از جنایت سران رژیم اسلامی را بعد از فرمان خمینی جنایتکار به کردستان داریم که امروز به پرچم سبز و سیاه تبدیل شده اند! کافیست فقط لیست عزیزان جان باخته مان را یاد آور شویم که در راه زندگی شایسته انسانی و جامعه ای برابر و انسانی برای ایران و کردستان بوسیله این جنایتکاران اسلامی جان باختند اشاره کنیم. کافیست به لیست بی حقوقی مطلق، به تحمیل فقر و نداری و تبعیض جنسیتی طی این ۳۰ سال اشاره کنیم که بعد از فرمان جنایتکارانه خمینی به ما و مردم ایران تحمیل شده است.
اما مردم کردستان و جنبش آزادی وبرابری بعد از ۳۰ سال نه تنها تسلیم نشد اند، نه تنها عزیزان خود را فراموش نکرده اند، نه تنها به زیر پرچم سبز و سیاه جناحهای رژیم نرفتند، امروز بیش از هر زمان توازن قوا را برای تحقق آزادی و برابری بیش از هر زمان مناسبتر میدانند.
امروز سران جنایتکار اسلامی به دو دسته تقسیم شده اند، پرچم سبز و سیاه متعلق به سرکوبگران ما هستند که دچار اختلاف وسردرگمی بر سر سرکوب ما شده اند! ما باید از این فرصت استفاده کنیم و خارج از صف هر دوی آنها بگویم پرچم سبز و سیاه متعلق به ما نیست و پرچم ما جداست، صف ما آزادی و برابری است، صف ما خواهان سرنگونی جمهوری سلامی با همه جناحهای جمهوری اسلامی است !
۲۸ مرداد سال روز فرمان خمینی را به روز مقاومت به روز نه به جمهوری اسلامی، به روز اعتصاب عمومی تبدیل کنیم، روز ۲۸ مرداد را به نشانه نه به سبز و نه به سیاه به نشانه مرگ بر جمهوری اسلامی و زنده باد آزادی و برابری در کارخانه، در ادارات و بازار اعتصاب میکنیم! این روز را در حمایت از فراخوان حزب حکمتیست این روز را بعنوان روز اعتراض به جمهوری اسلامی تعطیل میکنیم
کارگران و مردم مبارز کامیاران و حومه!
بسیاری از شما به یاد دارید که در زمستان سال ۵۸ پل ورودی قازانچی به شهر کامیاران را بر روی ورود ارتش رژیم تازه بقدرت رسیده به بهانه اعزام به مرز از اول صبح تا آخر روز با سپر انسانی بستیم؟ یادتان هست که غروب آنروز با سازشکاری و با اسکورت افراد مسلح حزب دمکرات از شهر عبور کردند و فردای همان روز به جای رفتن به مرز، همراه با سپاه پاسداران و دیگر مزدوران به شهر حمله کردند و مقاومت و آوارگی ناخواسته را به ما مردم این شهر تحمیل کردند؟ امروز بعد سه دهه باید به مقاومت کارگران، زنان، جوانان و کمونیستها افتخار کرد که در مقابل فرمان وحشیانه خمینی ایستادند و مقاومت کردند!
روز ۲۸ مرداد را به روز "نه" گفتن به جمهوری اسلامی تبدیل کنیم! روز ۲۸ مرداد سال ۵۸ فرمان سرکوب توقعات انسانی وزندگی شایسته انسان از جانب خمینی جنایتکار است! این روز را تعطیل میکنیم تا ثابت کنیم که توقع جنبش آزادی و برابری هنوز زنده است و خواهان سرنگونی رژیم جنایتکار اسلامی است !
زنده باد مردم کامیاران و حومه !
زندباد اعتصاب عموی مردم کردستان !
مرگ بر جهموری اسلامی
زنده باد آزادی و برابری!
رضا کمانگر
۳ مرداد ۱۳۸۸