عباس سماکار
برای بچه های خیابان
زبان سرخ تو
احتمالاَ باید همین حرف ها را زده باشی
که این طور باد در گوش هایت می پیچد
و از درد و سوزِ باطوم و گاز اشک آور و شکنجه بی تابی
باید همین باشد
و اِلی
توهم می توانستی از پیچک ها و ترانه ها
برای پسری که دوست داری
دسته گل بسازی
علف زار تنت
پر از بوی اسب سرکشی ست
که به تاخت
در پرتو خورشید شب هنگام
از تو دور می شود
و ماه
ماه
ماه ی که که همیشه دوستش داشته¬ای
لبخند می زند
و مثل مادرت
نگاهت می کند
#
تمام ماجرا همین است
زبان سرخت
پرچم سبزت را بر باد داده است
و تنت آش و لاش است
اینک
اسب سرکش جانت
که در پرتو ماه
به تاخت
از تو دور می شود
* * *