روز ۲۶ تیر ۸۸ صدیق صبوری جوان ۳۲ ساله که دارای دو فرزند خرد سال میباشد در روستای کوردره از توابع شهر کامیاران بخاطر نداری و فقر اقتصادی بوسیله اسلحه ساچمه ای خود کشی کرد.

خودکشی صدیق صبوری برای خانواده و بستگانش پایان فقر و نداری نیست! درد از دست رفتن این انسان زحمتکش و شریف، فقر و نداری را برای بازماندگانش چندین برابر کرده است! فکر کردن به این درد و غم سنگین قدرت تسلیت گفتن عادی و معمول را از انسان میگیرد. و به این فکر می افتید که چه عاملی توانسته است صدیق و هزاران صدیقهای دیگر را هر روزه به این تصمیم هولناک سوق دهد؟ بی تردید جواب چندان پیچیده نیست! به مناسبات اجتماعی نگاه کنید، به ارزش و حقوق انسان در این مناسبات اجتماعی نگاه کنید، به مسئولیت جامعه و دولت در قبال ارزشهای انسانی توجه کنید، به طمع و ثروت اقلیتی ناچیز که همانند هیولا بجان جامعه و بشریت افتاده اند نگاه کنید. آیا حق نداریم بگوییم قاتل اصلی صدیق صبوری و هزاران صدیقهای دیگر دولت و سرمایه داران هستند که بوسیله تحمیل فقر و نداری انسان را وادار به خود کشی میکنند؟ اقلیت زالو صفت و مفت خوری که فقر و گرسنگی را به اکثریت جامعه تحمیل کرده اند و ده ها نفر را روزانه به کام خودکشی میبرند.
خودکشی صدیقها این سئوال را روبروی ما همنوعان آنها قرار داده است که نقش ما در پیش گیری این اتفاقات چیست؟ ضمانت ادامه زندگی فرزندان و بازماندگان این قربانیان چیست؟ راه پایان دادن به خودکشی ناشی از فقر اقتصادی کدام است؟
خودکشی ناشی از فقر اقتصادی امروز به یک پدیده اجتماعی تبدیل شده است همانطور که اعتیاد و تن فروشی یک پدیده اجتماعی هستند. جامعه سرمایه داری عامل اصلی این پدیده های ناگوار در جامعه است. اگر ما قبول کنیم که مسبب اصلی را میشناسیم آنگاه مبارزه و مقاومت در مقابل این پدیده های ناگوار آسانتر میشود و انسان امید به شایسته زیستن  را پیدا میکند.
امروز وظیفه ماست که به جامعه و دولت ادامه زندگی شایسته را برای فرزندان و بازماندگان این قربانیان تحمیل کنیم و تحمیل کردن آن بدون مبارزه دستجمعی امکان پذیر نیست. مردم باید با مبارزه متحدانه آینده زندگی بازماندگان صدیقها را تضمین کنند.
ریشه کن کردن خودکشی ناشی از فقر اقتصادی تنها با بزیر کشیدن نظام سرمایه داری و استقرار جامعه سوسیالیستی  متحقق میشود که این کار طبقه کارگر و جنبش کمونیستی کارگری است.
صمیمانه به خانواده، فرزندان و بازماندگان صدیق صبوری تسلیت میگویم و خود را در غم و اندوه آنها شریک میدانم.
www.r-kamangar.com
21 ژوئیه ۲۰۰۹
 ۳۰ تیر ۱۳۸۸