دررابطه با خیزشهای توده ای میلیونی در ایران که ناشی ازریشه نارضایتی عمومی ۳۰ ساله بر علیه سیستم سرمایه داری وحاکمان قرون وسطائ وسرکوب گرایانه را در محدوه صرف انتصابات اخیر را نباید قلمد اد ووارونه کرد.
که این خیزش به نمایش رودرروی و سنگربندی وباریکادها در اعتراضات شبانه روزی خیابانی که کشانیده شد. و لرزه بر تمامی حامیان رژیم وسیستم در قدرت واپوزسیون انداخت .
متأسفانه بدلیل عدم درک درست از خصلت نمای حرکت های توده ای واعتراضی که جامعه محل طلاقی کلیه گرایشات است و نقاط مشترکا تی هم دارند.و نمی تواند نمایندگی صرف یک گرایش معینی را در بر گیرد وفقط به بهانه وزیر پوشش قرار دادن انتخابات نمی شود این اعتراضات را تعریف کرد .این درک سیاه وسفید نگری مسئله وغیر واقع بینانه است.که دیدیم اکثر جریانات چپ وراست در ندیدن این واقعیا ت وبلقوه بودن صد ساله وسی ساله اخیر در عدم مشروعیت سرمایه داری ورژیم کنونی جمهوری اسلامی را محدود به اعتراضات صرفآ نا عادلانه بودن انتخابات وتضادهای درون حاکمیت گره میزنند.وتخم مرغ گندیده های تحلیلی وموضعی خود را به سبد شکست خوردگان جناحها ی در قدرت یا ۲خرداد سبز موسوی واریزکردند وپشت سر آنهاگاهآ به سینه زنی پرداختند.غافل ازاینکه ۳۰پیش عدم مشروعیت سیستم سرمایه داری شاه وشیخ در انقلاب ۵۷ وخیزشهای بمراتب میلیونی تر به صدا در آمد وپادگانهای جی وعشرت آباد ونیروی هوائ وتبریزواعتصابات نفت وذوب آهن وایران ناسیونال وترکمن صحراها وکردستان انقلابی حاصل شد.ودرتداوم پروسه خود و۳۰سال پیش در نوروز خونین سنندج ها و۳سال مبارزه مسلحانه وتوده ائ در ترکمن صحرا وکردستان انقلابی وتحمیل شوراهای کارگری کارخانه های ایران و شوراهای توده ای در محلات سنندج هر چند موقت حاصل شد. ودر ادامه اعتراضات به جنگ ایران وعراق وفقر وسرکوب وبیکاری واعتراض به گورها و اعدامهای دسته جمعی خاواران وبه گلوله بستن ودستگیری کارگران در خاتون آباد وهفت تپه وشرکت واحد وسرکوب ۱مه و۸ مارس و ۱۸ تیرها را در تدوام جنبشهای تحریم وعدم مشروعیت رژیم در خرداد ۵۷ نه به جمهوری اسلامی بخصوص کردستان انقلابی در تداوم انقلاب ۵۷ اکثرآ نه گفتند. وصدها مطالبات انقلابی را با زورو قدرت مسلحانه ۳ سال به رژیم بدونه هیچ توهمی تحمیل کردند.
واکنون آبستن این نارضایتی عمومی در نقطه وبهانه وفضائ میترکد وبه دنبال توازن قوائ بحرکت می افتد خارج از این که رهبری دست جریانات انقلابی یا ارتجاعی باشد .گاه بلفعل گاه دفاعی گاه کمیتی ومغلوب ظاهر میشود اما در نهایت مطالبات وخواستهای رادیکال در جامعه فراگیر وتوده گیرتدوام می یابد.همانند شعار انحرافی ومحملی الله واکبر در مقابل سرنگون باد جمهوری اسلامی پایه دارتر وتوده گیرتر میشود چگونه کم کم الله واکبر کم رنگترو منزوی میشود وبر خلاف خواست رهبران الله اکبر موسوی ها سرنگون طلبان عقب نمی نشینند وپسک وتمامی کاسه وکوزهای عوام فریبانه اینها را با مرگ بر سازشکار ومرگ بر دیکتاتور از شعار سید علی پینوشه هم عبور میکنند وکل سیستم سرمایه داری ورژیم را درسنگر بندیهای خیابانی به چالش وزیر سوال میکشند.
این تداوم در جنبش تحریم انتخابات اخیر دریکماه اخیر سر ازتحریم میلیونی وبرجسته تر درکردستان واعتراضات میلیونی تهران وشهرستانها را شاهدیم که جنبش تحریم با استقلال مطالبات سرنگونی رژیم وخواست آزادی زندانیان سیاسی ومرگ بر دیکتاتوری به سازماندهی بدونه توهم شبانه روزی وسنگر بندی وباریکادهای خیابانی می پردازد وباشجاعت انقلابی صدها مزدور چماق بدست وموتورسوار را در عکسها وفیلم ها دیدیم خلع سلاح میکنند وبهایش را هم در زندانها وبااز دست دادن نداها میپرازند .که هیچگاه در طول تاریخ ما شاهد این نوع اعتراضات وشعارهای انقلابی توسط رهبران ارتجاعی وسرکوب گر موسوی ها نبوده ونیستیم وبا شعار الله اکبرشان نتوانستند مردم را ساکت وراهی منازلشان کنند .وباوحشت دست به دامن وحدت وبیعت مجدد برای مهار وسرکوب وحفظ تمامیت رژیم وسیتسم بر آمدن ودست به دامن قدرتهائ چون امریکا واروپا وروسیه وچین شدند. که جلو سیل فروپاشی رژیم را سد نمایند. در مقابل ماهیت سر کوب گری رژیم و بی عرضه گی ونالا یقی وشکست وسازشکاری همیشگی ۲ خرداد موسوی ورفسنجانی وخاتمی های در سازش کاری ویکدست بودن حافظان وحامیان نظام وپناه بردن به نمازهای وحشت وگریه وزاری خامنه ای معلول برای به انحراف کشاندن وسرکوب جنبش اعتراضی وضد سیستم که هم زمان در توپخانه ومیدان بهارستان ومیدان انقلاب تهران صدای مرگ بر سازش کار وسرنگون باد جمهوری اسلامی وخواست آزادی زندانیان سیاسی توسط بیعت نامه رفسنجانی ومحسن رضائ وشرکت کهروبی در نماز جمعه وخوداری موسوی در اجتماعهای خیابانی وسرزنش معترضان به خوداری از سنگر بندی ها واعتراضات وسیع وندادن شعار سرنگونی وزیر نکشیدن مشروعیت رژیم کار ساز نمی شود.
وهمه این وقایع عینی وزنده پروسه ۳۰ ساله گرایش وانگیزه حرکت کنونی جنبش تحریم وسرنگونی درمحک کلیه گرایشات دیگر رارسوا میکنند که هنوز جنبش ضد سرمایه داری وضد رژیمی است حرف اول و آخر را می زند وتوده گیر میشود وترسی ازجنبش الله واکبر موسوی وخامنه ای وهم همانطوریکه از خمینی رهبر است در ۵۷ را سر دادند را نداشت ونه ترسانه وبی باکانه بمیدان آمدند. هر چند این اعتراضات وانگیزه وگرایش انقلابی آن خود بخودی واز آلترناتیو انقلابی چه درگذشته وحال رنج می برده ومی ب