مصاحبه ایسکرا با محمد آسنگران
ایسکرا:
اخیرا بیانیه ای به امضا تعدای از فعالین سیاسی سابق احزاب و سازمانهای کردستان و تعدادی از اعضای فعلی این سازمانها منتشر شده است و روز ۲۸ مرداد ۱۳۵۸ را روز عزای عمومی اعلام کرده و خواسته اند در این روز مردم ۲ دقیه سکوت کنند و بر مزار شهیدان حاضر شوند. میخواستیم نظر شما را در این رابطه جویا شویم؟
محمد آسنگران:
اولا لازم است تاکید کنم که روز ۲۸ مرداد ۱۳۵۸ روز دستور خمینی برای حمله به مردم کردستان است. دوما این روز در کردستان روز آمادگی مردم و احزاب سیاسی برای مقابله و سازمان دادن مقاومت علیه حمله فاشیستی خمینی و لشکریان اسلام است. بنابر این از هیچ طرفی این روز معنی عزای عمومی نداشته و ندارد. این روز روز دستور حمله به دستاوردهای انقلاب ۵۷ در کردستان، روز فرمان کشتار آزادیخواهان بوسیله خمینی است. اما در مقابل مردم دست و پا بسته در کردستان منتظر آغاز کشتار نبودند. در عین حال این روز برای مردم کردستان روز آمادگی و سازمان دهی برای مقاومت در مقابل ضد انقلاب اسلامی است. این روز، روز آغاز تاریخ مقاومت مسلحانه برای حفظ دستاوردهای انقلاب ۱۳۵۷ است. این روز، روز آغاز جنگ مسلحانه مردم کردستان علیه جمهوری اسلامی و گله پاسدار و بسیج و ارتش اسلامی آن است.
اینکه اخیرا و بعد از ۳۰ سال که از این تاریخ میگذرد، تعدادی میخواهند فضای مقاومت و جنگ قهرمانانه مردم علیه لشکریان دژخیم اسلامی را رنگ و بوی مذهبی بزنند و آنرا نه گرامی داشت یاد جان باختگان، و بررسی دستاوردها و درس های آن مقاومت، که روز عزای عمومی بنامند ناشی از ماهیت ارتجاعی و عقب مانده مبتکرین این حرکت است.
به نظر من ما و همه نیروهای انقلابی کردستان نباید اجازه بدهیم از جانب تعدادی ناسیونالیست شکست خورده و ناامید روز مقاومت و فداکاری و سازماندهی و سنگر بندی در مقابل یورش لشکریان اسلامی سرمایه به روز عزای عمومی تعبیر شود. فرهنگ عزا و شیون و زاری، فرهنگی اسلامی و عقب مانده است. مردم کردستان این روز را روزی تاریخی و مقامت خود را اقدامی آگاهانه و تاریخی میدانند. جنگی که بوسیله حکومت تازه به قدرت رسیده به مردم کردستان تحمیل شد دو طرف و دو جبهه قابل مشاهده بودند و هستند. یک طرف آن جنگ، جانیان اسلامی به رهبری خمینی و بنی صدر و دیگر مقامات حکومتی و طرف دیگر آن مردم کردستان و احزاب سیاسی آن دوره بودند. این جنگ و مقاومت درسها و تجربیات با ارزشی دارد که باید هر سال در گرامی داشت مقاومت مردم در این تاریخ آن درسها و تجربیات مورد بحث و بررسی قرار گیرد و جان باختگان راه آزادی در این جنگ باید یادشان را گرامی بداریم. در کردستان لاقل در ۳۰ سال اخیر این رسم و سنت مبارزاتی مردم و حتی احزاب سیاسی نبوده است که در گرامیداشت عزیزانشان عزا داری راه بیندازند. کسانی که اخیرا مردم را به عزاداری فرا خوانده اند ظاهرا در سن پیری و میانسالی راهی برای خود سراغ ندارند بجز دست به زانو زدن و عزاداری کردن. اگر در نیت و هدف آنها هم شک نکنیم باید به آنها متذکر شد که مردم کردستان از این فرهنگ عزاداری و اسلامی دل خوشی ندارند و تا کنون راه دیگری را رفته اند. شما هم بهتر است مثل گذشته ساکت باشید و فرهنگ کهنه و عقب مانده خود را در محافل خود نشخوار کنید.
ایسکرا:
شما میگویید این روز روز دستور حمله از یک طرف و روز آغاز مقاومت مسلحانه از طرف دیگر بوده است مردم کرستان و جوانان امروز هم خاطره دوری از این تاریخ دارند. فکر میکنید مردم اکنون چه کار باید بکنند که این تاریخ به فراموشی سپرده نشود؟
آسنگران:
ما داریم از اتفاقی حرف میزنیم که یک پیوستگی تاریخی در مبارزات مردم کردستان آنرا در ذهن جامعه زنده نگه داشته است. نسل جوان هم کم و بیش به نقل از نسلهای قبلی خود و گرامیداشت هر ساله این مبارزات قهرمانانه از جانب احزاب و نیروهای انقلابی، بیخبر از این رویداد نیستند. این درست است که نسل جوان بخشا به عنوان یک رویداد تاریخی به برسی آن میپردازد اما نسل دوران انقلاب ۵۷ با تمام وجود آنرا هنوز لمس میکند و به عنوان بخشی از تاریخ زندگی خود به بررسی آن میپردازد. این دو مولفه در کنار هم و در پیوستگی ادامه مبارزات مردم علیه جمهوری اسلامی تا همین امروز باعث شده است که نسل جوان هم بررسی آن تاریخ را فقط در محدوده یک اتفاق تاریخی نگاه نکند، بلکه آنرا یک مقطع از گذشته مبارزات امروز خود بداند. بنابر این لازم و ضروری است که این اتفاق مهم هم به عنوان یک مقطع تاریخی تعیین کننده و هم به عنوان پیوستگی تاریخی مبارزات همین امروز مورد توجه نسل جوان قرار گیرد.
بررسی درسها، و نقطه قدرتها و ضعفهای این تاریخ هنگامی میتواند به مبارزات امروز مردم کمک کند که نسل جوان ضمن بررسی دقیق و موشکافانه این تاریخ دستاوردهای آنرا برسمیت بشناسد و از تجربیات گذشته خود و نسلهای قبلی برای تقویت مبارزات جاری استفاده کند. گرامیداشت قهرمانیها و فداکاریها و جانبازیهای این تاریخ باید با فرهنگی مدرن و انسانی عجین شود تا بتواند به تشدید و گسترش مبارزات امروز کمک کند. نسل جوان و همه مردم کردستان در گرامیداشت این تاریخ احتیاجی به عزاداری ندارند. مردم از فرهنگ عزا و گریه و شیون حکومت اسلامی متنفر هستند. ۳۰ سال است که عزا را به مردم تحمیل کرده اند. مردم کردستان برای رهای از چنگ فرهنگ عزا و شیون و گریه میخواهند جامعه ای شاد و بشاش و زنده و آزاد داشته باشن