هموطن بپاخیز
اشغال و محاصره نظامی شهرها، محله به محله، و ترور آشکار مردم در کوچه و خیابان توسط تک تیراندازان گارد ویژه ًرهبر ً، آنچنان رعب و وحشتی در جامعه ایجاد کرده است که پیش ازهرچیزاین شرایط امکان مخالفتهای علنی و گسترده مردمی را مانع شده اند. علیرغم این سرکوب خونین هنوز مردم از پای ننشسته اند و به مبارزات خیابانی خود کوچه به کوچه، خیابان به خیابان ولی با روشهای متفاوت نسبت به گذشته ادامه میدهند.
خیزش عمومی مردم بویژه جوانان در طی هفته های اخیر و رویدادهای برآمده از آن شرایطی را بر ما تحمیل کرده است که چندان هم دور از انتظار نبوده اند. از یک سو مسئله بود و نبود، استقلال و تمامیت ارضی کشور در آینده است که بواسطه سیاستهای جاه طلبانه و جنگ افروزانه سردمداران رژیم در منطقه و تلاش رژیم برای دست یافتن به سلاح اتمی سخت بمخاطره افتاده است. و از سویی دیگر سرنوشت نامعلوم هزاران جوان اسیردر سیاهچالهای رژیم اسلامی و خطر اعدام گروهی آنها، همه و همه وظایف سنگینی را پیش روی ما قرار داده است که میبایست برای برون رفت از این دایره مهلک راهکار مؤثری بیابیم.
میدانیم در مصاف مردم با دیو سرکش جماران هزاران نوجوان کشورمان به پاس حرمت از آزادی و انسانیت به خیابانها آمدند، فریاد دادخواهی سر دادند، جان باختند، به اسارات رفتند و حال بیشماری ازآنان در هراس مرگ به انتظار نشسته اند. ًرهبر ً هم تمام و کمال عنان کشورمداری را در کف اختیار گروه سپاهی اش و فرزند نابخردش ًمجتبی ً سپرده است تا بر طبل جنگ و جنگ افروزی در منطقه بکوبند و کشتار بیرحمانه جوانان در اسارتگاههای رژیم را طرح بریزند. از این رو با توجه به این همه نابسامانیها و خطرها که موجودیت کشور و زندگی فرزندان ما را تهدید میکنند ضروری است من و تو و همهء ما در اندیشه تدبیری نو باشیم تا دیر نشده توطئه ًرهبر ً و نزدیکانش را که کمر به نابودی ایران و ایرانی بسته اند خنثی کنیم.
همچنین گفته میشود اگر سران حکومت بفوریت به مطالبات بین المللی مبنی بر خاتمه بخشیدن به غنی سازی اورانیوم تن در ندهند بیم آن میرود از هر سو توسط دولتهای غربی مورد تعرض قرار گیرند که این اقدامات احتمالی پیش ازهر چیز استقلال و تمامیت ارضی کشور را مورد تهدید قرار خواهند داد. لحن گفتار دول غرب با رژیم دیگر آشتی جویانه نیست. آنها ناچارا ً در نهایت روزی به زور و تهدید متوسل شوند آنهم در مقابل منطق رژیم که شالوده اش بی منطقی و ستیزه جوئی با جهان است. اما در پس همهء این ستیزه گریها میبایست در اندیشه راه نجاتی برای کشور و جوانان اسیر بود تا از گزند فروپاشی و نابودی در امان بمانند.
اتحاد و بهم پیوستگی من و تو در برون مرز در شرایطی که ملک و مردم توسط حکومتیان به گروگان گرفته شده اند یک ضرورت تاریخی و تدبیری است منطقی. درنگ، کم کاری و کوتاهی در این راستا هرگز بخشودنی نیست. بی ثباتی سیاسی در کشور و گرفتاری جوانان در دست دژخیم این مسئولیت تاریخی را پیش روی یکا یک ما قرار داده است تا با یکدیگر، در کنار یکدیگر، یکپارچه، منسجم، هدفمند و با صلابت به پیکار برخیزیم. در این کارزار ملی ما نیازمند بوجود آوردن یک هویت سیاسی وتدوین محورهای همکاری هستیم تا رسما ًتأیید شویم که بتوانیم پیش از هر چیز ًاعتبار ً سیاسی رژیم اسلامی در نزد جهانیان و مجامع بین المللی را به چالش کشیم. محورهای این بهم پیوستگی گذراز جمهوری اسلامی و نفی همهء بنیادهای قرون وسطائی این نظام ولائی است که با زمانه سرناسازگاری دارند، و برپائی سامانی سکولار و دمکراتیک مبتنی بر منشور جهانی حقوق بشر که خواست همگان است، بویژه ملت بزرگ ایران.
بدون یک همبستگی ملی فراگیر و فراگروهی ما قادر نخواهیم بود پژواک راستین فریاد دادخواهی هموطنانمان در ایران اسیر باشیم. بدون دست یافتن به یک هویت سیاسی مستقل ما قادر نخواهیم بود موجودیت و ًاعتبار ً سیاسی حکومت در نزد جهانیان را به زیر سئوال بریم و رژیم را در یک انزوای بین المللی قرار دهیم. پراکندگی و تشتت در بین ما خواست رژیم اسلامی است تا از خلال آن ماندگار شدن خود را تمدید کند. اما خواست عموم مردم ایران فرا تر رفتن از وضع موجود و تغییر بنیادی همهء عرصه های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی است که رژیم اسلامی در طی سه دهه بنای آنرا در ایران پی افکنده است. پس بهم بپیوندیم و برای ایرانی آزاد، دمکراتیک و سکولار پس از جمهوری اسلامی تلاش کنیم.
کوروش اعتمادی
۱۱ جولای ۲۰۰۹
استهکلم