درهفته ی گذشته خبرها و گزارشها از ایران فراوان بودند, ولی بی تردید خبر موضع گیری تأیید آمیز آقای کروبی نسبت به دولت احمدی نژاد در رأس اخبار و تفاسیر قرار داشت. زشتتر از ایستار او , دلیل آن بود : ” به علت تنفیذ رهبری”(!) , که حالا, پس از ۷ ماه, ایشون درست سربزنگاه, یعنی در آستانه ۲۲ بهمن, به صرافت افتاد که تنفیذ و کذا…, البته این نوعی « بیعت مجدد با ولی فقیه» بود, با کسی که ( مسئول اول جنایتها و سرکوبها) دستش درخون ملت است.
خبرموضعگیری کروبی کوتاه بود ولی در رسانه های فارسی و فرنگی پژواک گسترده ای پیدا کرد. در بین ایرانیان طیفی از واکنشها جلب نظر نمود. از ناباوری و تردید, تا تأسف و افسوس. از خشم و عصبانیت تا حتی دلسردی… و نیز واکنشهای تند و تیز نسبت به کروبی.
در وجود موضعگیری پدر و توضیح پسر جای شک نیست. زشتی و قبح کار هم جای بحث ندارد. این عمل کروبی روی طیف گسترده جنبش اثر بدی گذاشت. ابهامی هم نداشته و بی خودی نمی شود به جامعه بیدار و آگاه کنونی ایران «ابهام» تلقین کرد. این عمل محکوم است و لاغیر. هیچ توجیه و توضیح هم برنمی دارد. اما جنبش در روزها و شرایط ویژه ای قرار دارد. جنبش خیز برداشته و دارد بسوی برگزاری هرچه باشکوهتر و رزمنده تر ۲۲ بهمن می رود. گمانه زنی و برخوردهای تند عاطفی نسبت به این واقعه و شخص کروبی هیچ به صلاح اتحاد و پیشرفت مبارزه مان نیست. درضمن, مبارزان با تجربه و آگاهان از حرکتهای ضد دیکتاتوری در جهان خوب می دانند که رشد یک جنبش آزادیخواهانه از فراز و نشیبهای متعدد می گذرد و گاه با این و آن رویداد غافلگیرکننده و اسف انگیز نیز رو به رو می شود. مسیری که جنبش ایران طی هفت ماه آزگار پیموده یکسره پیشرفت و قدرتگیری بوده است, به سادگی این نوع سکندریها را تحمل و مشکلات مربوطه را هضم می کند. مهم آن است که جنبش برومند کنونی سر باز ایستادن ندارد و راه خود را ادامه می دهد. کروبی و هر کس دیگری که غفلت و خطایی کرده, اگر ریگی به کفش نداشته باشد می تواند دراولین فرصت اطلاعیه و بیانیه جدیدی دهد و با جنبش و پیکارآن همراه بماند. انگیزه موضعگیری او هم هرچه بوده باشد, ما رو به جلو حرکت می کنیم و هرچه بیشتر با اتحاد و مبارزه گام برمی داریم. به نظرمن یکی از بهترین واکنشها را یکی از هموطنان در فیسبوک نوشته بود, با اطمینان به نفس و بلوغ شهروندی:
« خبر ها برایم مهم نیست.امروز میدانم کجای تاریخ ایستاده ام.آری من هستم که تعیین کننده هستم. خاتمی نامه داد.کروبی با فارس نیوز مصاحبه کرد.مهندس موسوی بیانیه صادر کرد.هاشمی دوباره بازیش گرفته, .خامنه ای هشدار داد.سپاه تهدید کرد.اینها تنها یک خبر هستند و بس.من خودم را باور دارم.آری این من هستم که مشخص میکنم چه اتفاقی بیفتد.من در قلب… تاریخ ایستاده ام.بیشتر از هر زمان به خود و راهی که رفته ام ایمان دارم.مطمئنم پیروز خواهم شد.خبر ها را تنها میخوانم و عبور میکنم.راه من روشن است.مجید توکلی چشم انتظار من است.هم وطنان دربند چشم به حضور من دوخته اند.با دستان خالی با قدرت تمام خودم را برای ۲۲ بهمن اماده میکنم.به همه اعلام میکنم.هم وطن اگر ازادی میخواهی, کنارم همراه شو .من و تو ما شویم معادلات پشت پرده نابود می شود.۲۲ بهمن مااااااااا ملت سبز تعیین میکنیم چه کسانی باید بمانند چه کسانی باید بروند.برقرار باد دمکراسی , پاینده ایران»
شتر در خواب بیند پنبه دانه
همزمان با بحث فوق الذکر و فضای شک و تردید و اختلاف و تفرقه ای که رسانه های رژیم سعی کردند به جنبش تزریق کنند, پراتیک رژیم در جنبه دیگری از سیاست کنونی خامنه ای ادامه یافت. منظورم تخفیف دادن در لحن و تشدید برخورد در عمل است. گرچه امام جمعه ها روی منبر از تند و تیزی کلمات و فحشهایشان نسبت به «سران » کاسته اند و به جای اعلام لایحه اعدام و « کورکردن چشم فتنه» و… بار دیگر به توبه و رفع ابهام و «فاصله گیری ازدشمن» نصیحت می کنند, ولی درصحنه عمل کماکان برسرکوب افزوده اند. همین امروز دونفررا به اتهام محاربه با حکم دادگاه «انقلاب» اعدام کردند ( محمد رضا علی زمانی و آرش رحمانی پور).۹ نفر دیگر در معرض خطر اعدام هستند. شمار و شدّت بگیر و ببندها بیشترشده است. در همه شهرهای دانشگاهی هرکه را که حدس می زنند می تواند فعال دانشجویی باشد و یا بشود دستگیر می کنند و می برند. خامنه ای با دست ناقص اش به « شفافیت » تعارف می کند و با دست دیگر احکام اعدام را امضاء می کند.
شدّت رفتار نسبت به کردهای مبارزو کلاً اهالی کردستان گسترش یافته , آزار و اذیت زندانیان و خانواده های آنها شدّت یافته است. حتی فشارو ضرب و شتم مادران داغدار را افزایش داده اند. علاوه بر خوف اندازی , آشکارست که خامنه ای به اختلاف اندازی در بین طیف جنبش سبز چشم دوخته است, می خواهد با تفرقه و ارعاب ابعاد و کمیّـت حضورمردم در ۲۲ بهمن را کاهش دهد.
خامنه ای فشار را گذاشته روی نقطه ضعفهای جنبش – فقدان رهبری و اقتداریک پارچه دررأس/ دگماتیسم «حفظ نظام» نزد حضرات اصلاح طلب…. – و ا میدوارست که با ایجاد شکاف بیشتر, بلکه شقه کردن و کندن آنها از بدنه پیکارگرخیابان, جنبش را گرفتار مسایل درونی خود نموده از دامنه طوفانی و تهاجم به عمود خیمه نظام کم کند. خوشبختانه, به کوری چشم دشمن, تا این لحظه جنبش فریب نخورده و در مسیر اتحاد – مبارزه – پیروزی از پای ننشسته است. اکثر بیانیه های منتشرشده اخیر نیز, برغم گوناگونی در عقاید و آراء, در امر مطالبات و خواسته های اساسی, آشکارا بنا را بر نفی قاطع ولایت مطلقه فقیه و ایجاب حق حاکمیت مردم و حقوق بشر گذاشته اند.
به روشنی می بینیم که خامنه ای از تلاشهای فشرده اش چندان طرفی نبسته , برعکس دستش بیشتر روشده است. سازمانهای سیاسی- مبارزاتی مردم, فعالان و واحدهای گوناگون و مراکز سیاسی – آژیتاتوری جنبش کماکان در هماهنگی و انسجام عملیاتی کار می کنند. جنبش در صفوف گوناگون رو به سوی ۲۲ بهمن, نوک تیز پیکار را به سمت نظام جبّار و سر اصلی آن نشانه رفته است.
توفانی در پیش است
درعرصه اجتماعی پی در پی علائمی بارزمی شوند که رویهم از یک توفان اعتراضی و مبارزاتی در آینده نزدیک خبر می دهند. تشدید بحران اقتصادی, ادامه بحران مالی بانکها / عجز آنها در پرداخت سپرده ها و احتمال ورشکستگی شمار کثیری از بانکهای مهم مملکت/ به سرعت یک وضعیت نابسامان و ای بسا غیرقابل کنترل برای دولت گماشته فقیه به وجود می آورد. یکی دونمونه در روزهای اخیر:
در بانک ملت شعبه بازار درگیری پیش می آید و این شعبه به دستور مقامات امنیتی اکنون تعطیل است. در بانکهایی از قبیل بانک ملی شعبه “تیراژه” / پل همت صادقیه تهران/ نیزاعتراض به درگیری کشیده است. در شعبه بانک ملی در میدان ولیعصر تهران تنها به هشتاد و نه تن از چهارصد و نود نفری که برای دریافت پول صف کشیده بودند جواب می دهند. مردم که ساعتها در انتظارایستاده بودند اعتراض می کنند. ماموران نیروی انتظامی با ضرب و شتم و ضربات قنداق تفنگ مراجعه کنندگان معترض را از بانک بیرون می رانند. بنا بر گزارش, خارج از بانک مردم شروع می کنند به اعتراض و شعاردادن ….
همزمان با بحران بانکها, اوضاع عرصه تولیدی/ کارگری نیز به وخامت گراییده, شماری از کارخانه های کشور یا از کار افتاده اند و یا در معرض بسته شدن هستند. طبعاً کارگران و کارکنان این مراکز تولیدی دست به اعتراض و اعتصاب زده اند. ابعاد حقوق و مزدهای پرداخت نشده روز به روز افزایش می یابد. هزاران هزار کارگر که از ماهها پیش مزدی دریافت نکرده اند برای استیفای حقوق خود به اعتراض و پیکار برخاسته اند. خلاصه چند خبر از آخرین گزارشها:
کارخانه نساجی کرمان درمعرض انتقال و کارگران در خطر بیکاری قرار دارند. اعتراض و تجمع کارگران به درگیری کشیده است. کارکنان پارس نیرو در استان فارس به منظور دریافت ۹ ماه حقوق معوقه شان در مقابل استانداری تجمع داشتند.
به گزارش آژانس ایران خبر(۵بهمن۸۸) صدها کارگر بازنشسته ایران خودرو روز یکشنبه از شهرستانهای مختلف در محل این کارخانه تجمع کردند. دستور این جلسه انتخاب نمایندگان جدید کانون بازنشستگان بود. نماینده وزارت کشور رژیم که در این نشست شرکت داشت با انتخابات جدید مخالفت کرد ولی مورد اعتراض شدید کارگران قرار گرفت . وی وقتی با فریاد اعتراض کارگران که برحقوق خود پافشاری می کردند مواجه شد، ناچارسالن گردهمایی را ترک کرد.
نمایند وزارت کشور رژیم در برابر اعتراضات کارگران گفت شما رای بدهید ما انتخابات را باطل اعلام می کنیم…..
با اخباری که در باره وضع مالی بانکها پخش شده و جوّ بی اعتمادی که به حق نسبت به دولت گماشته فقیه بالا گرفته, احتمال وخیمتر شدن اوضاع کشور بسیار زیاد است. درداخل سرمایه گذاریها خوابیده, بازار عملاً درحال رکود کامل است. بحرانهای گوناگون مالی, اجتماعی, نارضایتیهای فزاینده توده مردم به لحاظ فضای پلیسی امنیتی و عجزمدیریت امورجاری مملکت و بیکاری, بیکاری که نفس جامعه را بریده و همراه با روح عصیان و سرکشی به قیام و انقلاب فرا می خواند. درسیاست خارجی هم که هیچ نقطه مثبت و راحتی برای رژیم باقی نمانده است, از رسوایی سیاستهای نفوذی اش درمسایل داخلی و انتخابات عراق بگیرید تا بحران فزاینده پرونده اتمی و مواضع شدیدشونده غرب و احتمال تحریمهای شدیدتر. بنابراین به هرطرف که بنگریم رژیم را درنوعی بحران فزاینده می بینیم. در عرصه اقتصادی/ اجتماعی بحرانها دارند به گردابی شتابنده تبدیل می شوند. تمام این فعل و انفعالات نشان می دهند که توفانی درپیش است.
ولایت خامنه ای رفته رفته در چنبره استیصال گرفتار می شود و مانند یک حیوان وحشی گیر افتاده واکنش نشان می دهد. درچنین شرایطی است که ۲۲ بهمن فرا می رسد, پیش به سوی یک خیزش عمومی. اتحاد مبارزه پیروزی پنجشنبه ۲۸ ژانویه ۲۰۱۰