نباید به این جانیان مهلت داد

خشم فرو ریخته مردم انقلابی ایران می رود تا بساط کل این حکومت را جارو کند. مضحکه و نمایش انتخاباتی حکومت اسلامی فرصتی بود تا مردم به خیابانها بیایند و تنفر و انزجار سی ساله و فرو خورده خود را به جهانیان اعلام کنند و فریاد حکومت اسلامی نمی خواهیم را در گوش تمام سران حکومت فرو کنند. نمایشات و دعواهای تلویزیونی سران از فیلتر گذشته حکومت، افشای ماهیت همدیگر در این مناظرات، رو شدن دزدیها، جنایات و برملا شدن زندانهای خصوصی سران حکومت را، ما مردم، ما حزب کمونیست کارگری و ما کانال انقلاب به این اوباشان تحمیل کردیم. 

اعتراضات و تظاهرات شبانروزی اخیر مردم علیه حکومت اسلامی و با شعار "حکومت اسلامی نمی خوایم نمی خوایم"،" مرگ بر دیکتاتور"، " سید علی پینوشه ایران شیلی نمیشه" برخلاف دروغ و شانتاژهای رسانه هایی چون آیت الله بی بی سی و سی ان ان، شعارهایی که علیه موجودیت حکومت اسلامی در خیابانهای تهران و دیگر شهرهای بزرگ ایران سر داده می شود، کل حکومت اسلامی و سران جنایتکار آن را با خامنه ای و موسوی، با رفسنجانی و احمدی نژاد و دیگر سران دزد و جنایتکار آن را نشانه می رود.

با اوج گرفتن حرکت میلیونی و اعتراضی مردم ایران برای بزیر کشیدن حکومت اسلامی، سران این حکومت به تلاشهای استیصال گونه نوع حکومت پهلوی در به میدان آوردن بختیار و شریف امامی سال ۵۷ متوصل شده اند. شاه نیز بعد از اینکه صدای انقلاب مردم ایران را شنید، برای ترمیم بنیادهای ترک خورده حکومتش و برای منحرف کردن حرکت سرنگونی طلبانه و انقلابی مردم ایران، مهره های سوخته و بی خاصیتش را به صحنه آورد. یکی  از تلاشهای امروز خامنه ای نیز از همین جنس است با این تفاوت که موسوی، کروبی و بقیه دارو دسته حکومت اسلامی، پرونده جنایاتشان قطور تر از یکدیگر است و تا به امروز در رکاب خمینی و خامنه ای بوده اند. مردم منتظر چنین روزها و چنین لحظاتی بودند. در جریان تظاهرات و راهپیمایی روز دوشنبه که بیش از یک میلیون نفر در آن شرکت داشتند، مردم از حضور موسوی، کروبی و خاتمی که با فرمان پینوشه و برای آرام کردن مردم فرستاده شده بودند به خشم آمده و با سر دادن شعار" مرگ بر دیکتاتور و ما گوسفند نیستیم"، تنفر و انزجار خود را از قاتلان مردم نشان دادند و از آنها عبور کردند.

حکومت اسلامی در بد مخمصه ای گیر کرده است قادر به درهم شکستن تعرض و جوش و خروش مردم نیست. صفشان کاملا در هم ریخته است. می کوشند تا با هر حقه و فریبی که شده است حرکت مردم را درهم بشکند اما دیگر توانایی اِین کار را ندارند. از این رو خامنه ای می کوشد تا با بستن کراوات به گردن موسوی و حتی زدن سیلی به گوش احمدی نژاد حکومت خود را نگه دارد. حکومت قاتلان مردم تمام تلاش خود را خواهد کرد تا حتی با اجازه دادن به مانتوهای دلبخواه، به مجاز شمردن روسری قرمز و هر گونه کرنش دیگری در مقابل حرکت عظیم مردم  برای خودش وقت بخرد. نباید به این جانیان فرصت داد. روزهایی را که سی سال است انتظار می کشیدیم فرا رسیده است. اگر امروز یکصدا نگوئیم این حکومت باید برود، این فرصت را از ما خواهند گرفت. از این موقعیت باید استفاده کرد. اگر با دادن  خواستهایی که تا یک ماه قبل برایش سالها زندان تعیین می کردند کوتاه بیائیم باخته ایم. اگر امروز این حکومت تمامی دستمزدهای معوقه را هم بپردازد، اگر اعلام کند که کسی را اعدام نمی کند و زندانهایش را هم برخواهد چید نباید فریب ترفندهایش را خورد و باید با قدرت تا ته دره امانش نداد. با اندکی دادن فرصت به این حکومت، بلافاصله به اعدام و کشتار همیشگی اش خواهد پرداخت. ابزار امروز این حکومت برای نفس تازه کردنش جنایتکارانی چون موسوی و امثال او است. حرکت پرشور و انقلابی خود را علیه کل حکومت باید ادامه دهیم.

این رژیم در حال سقوط و رفتن است. مردم در شهرهای کردستان باید به این حرکت بپیوندند. شهرهای کردستان و بویژه سنندج سرخ همیشه کانون مبارزه علیه سی سال جنایات این رژیم بوده است. مردم آزاده شهرهای کردستان از همان روزهای سر کار آمدن این حکومت در مقابلش به مبارزه ای تعطیل ناپذیر دست زده اند. آمدن به خیابانها همگام با مردم شهرهای ایران که می روند بساط کل این حکومت را برچینند تعیین کننده است. سرنگونی این حکومت پوشالی نزدیک است. مردم در اکثر شهرهای بزرگ ایران به خیابانها آمده اند، می خواهند به سی سال فقر و فلاکت، به سی سال قتل و اعدام حکومت اسلامی پایان دهند. حرکت اعتراضی و انقلابی مردم ایران به صفی واحد، گسترده و وسیع تر از این نیاز دارد. اعتصابات در بخشهای مختلف جامعه باید آغاز شود. به چیزی جز رفتن این رژیم مملو از جهل و توحش، به این حکومت فقر و فلاکت نباید راضی شد. روزهای سرنگونی این رژیم فرارسیده است. برای تحقق سرنگونی حکومت اسلامی و برقرای آزادی و برابری به دور حزب کمونیست کارگری حلقه بزنید. زنده باد انقلاب مردم ایران علیه حکومت جمهوری اسلامی.

۱۵ ژوئن ۲۰۰۹