در هر مبارزه اجتماعی هویت شعارها نشان میدهد که اعترا ض پیامش چیست. شعار چکیده خواستهای بر حق مردم به جان آمده است. اکنون مردم بجان آمده از جنایات جمهوری اسلامی به خیابان آمده اند تا در یک قدرت نمایی نشان دهند که حرف آخر را مردم معترض و رادیکال میزنند.

 مردمی که آزادی و رفاه خواست بر حقشان است. رای گیری حتی اگر تکرار شود مسله مانیست. ما به کل نظام و سیستم آپارتاید جنسی در ایران معترض هستیم. ما خواهان آزادی بیقد و شرط بیان در جامعه هستیم. رژیمهای جنایتکار زندانیان سیاسی را بعنوان گروگان از مبارزات بر حق مردم میگیرند. پس زندانیان سیاسی یک مسئله جدی مبارزات است. ما داریم برای آزادی و رفاه مبارزه میکنیم، پس باید یکی از خواستهای اصلی ما آزادی کلیه زندانیان سیاسی باشد. یادمان نرود تدادی از اینها کسانی هستند که از دوره نخست وزیری آقای میر حسین موسوی تاکنون زندانی هستند. باید مردم معترض اولین شعارش آزادی کلیه زندانیان سیاسی باشد. من به یاد دارم که حکومت شاه با خواست آزادی زندانیان سیاسی و اعتصابات گسترده کارگران فرو ریخت. من زندگی جدید خودرا مدیون مبارزات مردم آیران در سال ۱۳۵۷ میدانم که از زندان شاه بعد از سالها بیرونم آوردند. یعنی تاریخ تولد جدید من ۱۱ دیماه ۱۳۵۷ است اگر چه در واقع در۱۴ اسفند ۱۳۳۲ متولد شدم.
امروز همه دارودسته رژیم از لیبرال و فاشیستش تلاش میکنند که مسئله را به مسئله رای مضحکه انتخابات ریاست جمهوری محدود کنند. شاید از ترس اعتراضات مردم حتی انتخابات مجدد هم راه بیاندازند. اما ما مردم ستمدیده زیر حکومت فاشیستی اسلامی نباید به وعده ها و نویدهای آقایان گوش کنیم. باید از شکافی که در بالا بوجود آمده به نفع مبارزات خود و آزادی کلیه زندانیان سیاسی استفاده کرد.
شعار ما مردم آزادی جامعه از زیر فشار حکومت آپارتاید جنسی و آزادی کلیه زندانیان سیاسی در ایران است. یادمان نرود فرزندان کارگران و مبارزان درنبد جمهوری اسلامی به مبارزات ما چشم دوخته اند.
زنده باد مردم رزمنده ایران
درود بر انقلاب
زندانی سیاسی آزاد باید گردد