اعترضات اجتماعی را نباید به حساب جناجهای جمهوری اسلامی گذاشت. فشارهای اعتراضی مردم ازپایین به حکومت، تناقضات درونی رژیم اسلامی را عمیق تر کرده است. سران جمهوری اسلامی تحت فشار افکارعمومی به افشای یگدیگر روی آورده اند. درپروسه انتخابات ریاست جمهوری سران حکومت کوشیدند که برای کسب مشروعیت خود و داغ کردن تنور انتخابات یکدیگر را در ناکامی های اقتصادی وسیاسی مقصر کنند.ثروت اندوزی های کلان ودزدی های یگدیگر را کمتر ازمردم افشا کردند. این چنگ ودندان نشان دادن ها وخط ونشان کشید ن ها فقط تبلیغات انتخاباتی نبود. حاصل فرایندی فراتر از پروپاگاند ها ی انتخاباتی است. ازسر احساسات ولمپنیسم احمدی نژاد و یاوه گویی موسوی وطرفهای دیگراین وآن جناج نیست. حاصل انسجام سیاسی وقطب بندی حساب شده هیچکدام از جناحهای حکومتی نیست. بیرون زدن تعفن ازدرون حکومت اسلامی سرمایه داران است.
قبل ازهرچیز این وضعیت، آشفتگی و ازهم گسیختگی بافت های درونی حکومت اسلامی را بیان می کند.که براثر فشار طبقات پایین جامعه به حکومت و صاحبان بازار آزاد اسلامی تحمیل و بطور مداوم وارد می شود.
مردم فشار آورد اند که رژیم را پس زنند.مردم مدتهاست سنگربندی کرده اند تظاهرات می کنند وناراضی هستند اعتراضاتشان سرکوب میشود وبازدوباره سرباز می زنند. این روند حکایت ازنبردی اجتماعی وتعطیل ناپذیر باخود دارد.اعتراضات واعتصابات کارگری، اعتراضات دانشجویی ومبارزات زنان ومردم ناراضی دارد به سطحی عمومی تر پا میگذارد.
مردم دوست دارند سران رژیم به جان هم بیفتند. به همین دلیل هرکدام از کاندیداها ویا سران حکومت به دیگری تندتر می تازد مردم بلافاصله ساپورتش میکنند، حمایت مردم به منظور تقویت هیچکدام از سران حکومت نیست، بدرستی چوب لای درز گذاشتن است، مردم تقلا میکنند به اختلافات درون رژیم دامن بزنند. این نوع ازرفتارهای اجتماعی بخشی از روانشناسی اعتراضی شرایط کنونی جامعه ایران را نشان میدهد.
مردم هرگزکوتاه نیامده اند ونخواهند آمد. مردم مجبورند مبارزه کنند تا ازشر رژیم اسلامی رهایی یابند جریانات سیاسی ونهادهای خود خوانده تبلیغاتی هستند که ندانم کاری ها و شکست ها وبی افقی های سیاسی شان را به حساب مردم میگذارند.
مردم معترض کوتاه نمی آیند ازهربهانه ای برای دامن زدن به اعتراضات خود استفاده می کنند.جناجهای حکومتی واپوزسیون طرفدار حکومت که هرکدام به نوعی میخواهند از مردم درجهت منافع خود ودرقالب اعتراض به انتخابات کارگردانی کنند ودرنهایت مردم را به خانه هایشان بازگردانند وآب روی آتش بحران بعد از انتخابات بریزند، برخلاف همه اینها مردم به خیابانها آمده اند تا با حکومت بجنگند. مردم آمده اند که توان خویش را برای سرنگونی رژیم هار اسلامی درمیدان عمل بسنجند.
هرکس ویا هرجریانی که بتواند فرجه ای را برای مبارزه مردم باز کند ویا امکانی برای ابراز وجود اجتماعی مردم شود وبه تحرک اعتراضی کمک کند مردم معترض آن را به غنیمت می شمارند. این رفتار مردم اگاهانه است دستاورد سی سال جنگ وگریز اجتماعی است.
اعتراضاتی که امروز درصحن جامعه درجریان است به رضایت هیچکدام از جناحهای حکومتی نیست. کافی است مصاحبه های تلویزیونی کروبی، موسوی ومحصن رضایی را بعد از انتخابات که ازتلویزیون رژیم اسلامی دهها باربرای مردم پخش شد را بشنوید وقضاوت کنید که هیچکدام از این جانورهای حکومتی دوست ندارند ذره ای ازنظام اسلامیشون به خطر بیفتد.
این مردم معترض هستند که فشار آورد ه اند وخیابانها را به نفع مبارزه خویش با حکومت گرفته اند با نیروهای امنیتی و سرکوبگر سپاه پاسداران ونیروی انتظامی می جنگند باتم وچماق می خورند زخمی می شوند وکشته می شوند اما صحنه مبارزه اجتماعی خویش را خالی نمی کنند دربرابر یگان های ویژه حکومتی می ایستند ماشین های گشتی ومراکز دولتی وحکومتی را به آتش میکشند وبه اعتراض خود ادامه می دهند.
موسوی و دولت اسلامی دست بکار شده اند که اعتراضات مردم را هدایت کنند وبه تعطیلی بکشانند اما نمی توانند مردم معترض دارند ازموسوی عبور میکنند.مردم تجربه خاتمی چی ها را درحافظه خویش دارند اینها نزد مردم رفوزه های اصلاحات سیاسی دوره جمهوری اسلامی هستند. بدین علت جلو زدن ازموسوی توسط مردم ضربتی دارد انجام می شود.
سطح گسترده اعتراضات درهمه شهرها و روحیه مبارزه جمعی ، صحنه های جنگ وگریزخیابانی میان مردم معترض ونیروهای رژیم، بیان یک واقعیت انکار ناپذیر است که مردم به خیابانها آمده اند تا قدرت خود را دربرابر رژیم اسلامی به نمایش بگذارند وبه این راحتی این نبرد به تعطیلی کشیده نمی شود.
فارغ از نتایج این مبارزه وپیامدهای آن، روند اعتراضات اجتماعی روبه افزایش است.هرگونه سهل انگاری برای بازگرداندن مردم را به خانه هایشان غیراز کمک کردن به حکومت اسلامی معنای دیگری ندارد.
اعتراض جاری مردم فراتر از قاموس تخلفات وکشمشکهای انتخاباتی است. مردم فضای انتخابات را بهانه ای برای خود کرده اند تا تعرض خود را آغاز کنند.تا کنون این مردم هستند که جناحهای حکومتی را عقب زده اند چند گام جلوتر هستند مردم درحالت دفاعی نیستند. امروز دارند به ارگانها ونیروهای سرکوبگر وسران حکومت تعرض می کنند مردم زور می زنند روند تعرض خود را گسترش دهند وکار را به نفع خویش تمام کنند. تمایل مردم فراتر از یک اعتراض مطالباتی است . مردم تمایل دارند سران حکومت را ازسوراخهایشان بیرون بکشند وحساب رسی کنند. پیکار خیابانی مردم معترض دراین چند روز بخوبی بیان گر میل مردم به پایین کشیدن حکومت اسلامی است.
مردم معترض نمی توانند به وعده وعید های این وآن وخط ونشان های انشا الله، ماشا لله دار دل خوش کنند! این چند روز پرالتهاب اعتراض شهری نشان داد مردم گوش به فرمان هیچ امام زاده وآقا بالاسری نیستند با توصیه هیچ مقامی هم دست از اعتراضشون برنمیدارند میجنگند تا می توانند هرجا که نتوان