مردم،
جنگی که امروز در خیابانها در بعضی از شهرهای بزرگ در جریان است، جنگ مردم علیه جمهوری اسلامی نیست. این جنگ ادامه کمپین انتخاباتی جناح‌های مختلف، ادامه نمایش انتخاباتی و اختلاف جناح‌های رژیم در تقسیم قدرت است. امروز هیچ کارگری، هیچ انسان زحمتکشی و هیچ زن و مرد آزاده‌ای نباید وارد جنگ خیابانی این جناح‌ها بشود. ۳۶۵ روز سال مردم فرصت جنگ با رژیم را دارند. امروز جزو روزهای جنگ مردم نیست.
امروز در مراکز کارگری باید مجمع عمومی گرفت و بحث کرد و گفت که جنگ جناح‌ها جنگ ما نیست؛ ما باید متشکل شویم، ما باید شورا و مجمع عمومی و تشکل خود را سازمان دهیم. ما باید سراغ خواسته‌های طبقاتی خود برویم که هیمشه داشته ایم و داریم. کمیته کارگری در مراکز کارگری، کمیته محلات و تشکل‌های توده‌ای مستقل در دستور هر کسی است که می‌خواهد با کل این سیستم بجنگد. کارگر و زحمتکشی که بدون تشکل و حزب سیاسی اش خیابان میرود نیروی دیگران شده است.
همین امروز هر جا که هستید اطرافیان خود را مورد خطاب قرار دهید، آنها را با خود هم‌نظر و متحد کنید؛ که برای جنگ با کل جمهوری اسلامی باید به میدان آمد. آما نه امروز که فرماندهان دو جناح رژیم، مردم را می‌خواهند گوشت دم توپ جنگ خود کنند. در وقاع میلیونی آذربایجان که با شعارهای قومی و با فراخوان جریانات ناسیونالیست به میدان آمدند و در جنگ با رژیم کشته و زخمی و زندانی دادند، خطاب به آن مردم گفتیم: اشتباه می‌کنید، این جنگ، جنگ شما نیست. در وقایع خوزستان که به فراخوان جریان ارتجاعی الاحواز مردم به خیابان ریختند، باز هم گفتیم مردم نکنید. در جریان فراخوان هخا به مردم تهران همان سیاست را تکرار کردیم و گفتیم نباید دنبال فاشیستها به خیابان آمد. امروز به جای آن جریانات ارتجاعی در مقابل رژیم، خود جناح‌های رژیم در مقابل هم قرار گرفته‌اند. هیچ یک از این جنگ‌ها، جنگ ما مردم نیست. جنگ ما علیه کل این سیستم و برای یک رهایی کامل از فقر، از تبعیض، از سرکوب و از جهنمی است که تمام این جناح‌ها به همکاری هم در طول سه دهه گذشته علیه ما تحمیل کرده‌اند.
باید متحد شد، باید متشکل شد و باید جنگید. اما نه به فراخوان هیچ جناحی و نباید نیروی پشت سر هیچ ارتجاعی شد. بعضی فکر میکنند حالا که خود جناح های حاکم به جنگ علیه هم به میدان آمده اند زمان آن است که وارد شد و علیه کل این سیستم جنگید. این کار اشتباه است. میدان جنگ دیگران میدان ما نیست. کسی که امروز با هر نیتی میرود در خیابان می جنگد، نیروی دیگران شده است. اگر ما متشکل و متحد شویم، هر روز فرصتی برای ما هست. مگر هر روز کارگران برای خواست های شان در جنگ و گریز با این سیستم نیستند؟ مگر هر روز جنگ دستمزد نیست؟ مگر هر روز کشمکش برای آزادی زندانیان سیاسی نیست؟ مگر هر روز کشمکش بین جوانان با نیروهای مزاحم در خیابان و دانشگاه و محل زندگی نیست؟ مردم هر روز در جنگ زندگی علیه این سیستم و سازماندهندگان آ ن اند. تمام آن روزها روز به میدان آمدن مردم است. اما امروز نیست. طبعا اگر قدرت متشکل ما بالا بود، اگر توان سازماندهی شده ما بالا بود، همین امروز می بایست برویم از این فرصت استفاده کنیم و کل این جناح ها و سیستم شان را جارو کنیم. تا آن روز فقط باید در جنگی شرکت کرد که مستقیما توسط خودمان و برای خواست های خودمان فراخوان داده شده است.
زنده باد صف مستقل کارگر و زحمتکش و مردم خواهان رهایی از کل این سیستم.