همه دیده‏ایم و می‏دانیم همواره رژیم سعی در نگاه داشتن زنان در ته دریا داشته است. در  ۱۶ اسفند ماه ۱٣۵٧ خمینی با سخنرانی در مدرسه رفاه فتوای "حجاب اجباری" را داد و روز بعد ۱٧ اسفند ده‏ها هزار زن به خیابان آمدند. زنانی که ثمره فداکاری‏شان نتیجه‏اش سرکوب‏شان شده بود . ۵ روز اعتراض و تظاهرات کردند و زنان رضایت به پذیرش حکم "نادیده گرفتن" ندادند و رژیم با دستگیری و شکنجه و اعدام پاسخ زنان را داد. از آن زمان قهری طولانی مدت به بلندای تاریخ بین زنان و رژیم فریب‏کار در گرفت. رژیم با زیرکی تمام و توسل به مذهب خداپسندانه و تعریف فرهنگ اسلامی سعی در عقب نگاه داشتن زنان کرد.

با گذشت سی سال حکومت زور اسلامی در کشور ایران و سی سال سرکوب و مبارزه شیر زنان وطن‏مان در نزدیکی‏های انتخابات،جمهوری اسلامی آنان را از سر اجبار به یاد می‏‏آورد!!!

اینک دختری از نسل انقلاب ۱٣۵٧با مطالعه و تحقیق در تاریخ معاصر به این نکته می‏اندیشم: چرا رژیم روباه صفت با حیله‏ای نو در هر انتخابی زنان را دعوت به رای دادن می کند. همان زنانی را که با برخوردهای غیر انسانی سرکوب کرد امروزه اعلام می‏کند: زنان نصف جمعیت می‏باشند و به ظاهر نشان می‏دهد که خواستار رسیدگی مشکلات زنان است!!!

روزهایی را به خاطر می‏آورم که حتی پوشیدن لباس‏های رنگ روشن جرم محسوب می‏شد! در زمان ورود به دانشگاه توسط زنان تحت عنوان حراست تفتیش می‏شدم و چهره‏ام را از وجود مواد آرایشی هم‏چو ریمل، ماتیک، سایه و … کنترل می‏کردند دیر زمانی نمی گذرد سال‏ ۱٣٧٧ را می‏گویم. در محیط دانشگاه صحبت با هم‏کلاسی پسر ممنوع بود و در صورت مشاهده به دفتر فرهنگ اسلامی احضار می‏شدم و می‏بایست برگه‏ی تعهدنامه را امضا می‏کردم !!! واقعا خنده‏آور است نه! انسانی فقط به جرم هم صحبتی با انسان دیگر بازخواست و محاکمه می‏شود و باید بپذیرد که اشتباه کرده است و تکرار نمی‏شود توهین به انسانیت! توهین به ارتباطات انسانی و سعی در خاموشی دختران دانشجو!

و اینک زنانی از جنس حکومتی‏ها خواسته‏های زنان را از کاندیداهای دهمین دوره انتخابات می‏خواهند و خود را صدای زنان ایرانی معرفی می‏کنند آیا به راستی این‏گونه است؟! خواسته‏های زنان را تقلیل می‏دهند و به حداقل می‏ر‏سانند و نتیجه‏اش دو خواسته کاملا نمایشی می‏شود.

۱ـ پیوستن ایران به «کنوانسیون رفع هر گونه تبعیض علیه زنان»

۲ـ بازنگری در اصل ۱٩ ـ ۲۰ ـ ٢۱و ۱۱۵ به منظور گنجاندن اصل برابری جنسیتی بدون قید و شرط 

با ذکر بیان خواسته‏های زنان از جنس حکومتی‏ها قصد بیان این نکته را دارم: این صدای زنان ایران نیست. این صدا، صدای زنان زحمت‏کش و بی بضاعت جامعه نیست. این صدای زنانی‏ست که در پی فرصتند که بتوانند به مقام و منصبی در نظام جمهوری اسلامی برسند که بتوانند تنور رژیم را گرم نمایند و سعی دارند که برای مزدوران رژیم زمان بخرند!

با عنوان کردن پیوستن ایران به «کنوانسیون رفع هر گونه تبعیض علیه زنان» وعده می‏د‏هند که مشکلات زنان را حل خواهند کرد. آری گویا یک شبه می‏خواهند جهنم را تبدیل به بهشت نمایند! کشور پاکستان از سال ۱٩٩۶ عضو کنوانسیون بوده و حکومت پاکستان هیچ اجباری برای بهبود وضع زنان احساس نمی‏کند و هم‏چنین کشور عربستان از سال ٢۰۰۰ به عضویت کنوانسیون درآمده است اما زنان حتا اجازه رانندگی ندارند و هنوز جرو اموال شوهران‏شان به حساب می‏آیند.

به دار آویختن "دل‏‏آرا دارابی" گواهی بر این می‏دهد که اگر ایران این کنوانسیون را امضا کند،باز هم مشکلی از زنان حل نخواهد شد، چرا که حقوق نوجوانان را رعایت نکرد و علی‏رغم تعهدی که داده بود عمل نمود … پس اگر مزدوران ایران «کنوانسیون رفع هر گونه تبعیض علیه زنان» را نیز امضا کردند و پذیرفتند زیاد خوشحال نباشیم چرا که تعهدی برای عمل به آن وجود ندارد … 

کاندیداها قول می‏دهند! وعده می‏دهند و فریب می‏دهند تا بتوانند رای شما را بخرند! و به محض در دست گرفتن قدرت زنان را در ته دریا نگاه می‏دارند تا انتخاباتی بعد زنان را از سر اجبار به یاد می‏آورند.