چند روز بیشتر به مصحکه انتخابات رژیم جمهوری اسلامی در ایران نمانده است. در فرهنگ سیاسی کلمه انتخابات و انتخاب شدن یا انتخاب کردن مفهوم و محتوای خاصی دارند. در یک دنیای آزاد و برابر وقتی بحث از انتخاب یا انتخابات میشود یعنی در یک موقعیت خاص و با توجه به شرایط انتخاب کنندگان و انتخاب شوندگان قرار است اتفاق جدیدی درآینده و در فعل و انفعالات جامعه رخ داده شود.
این فعل و انفعالات بستگی مستقیمی دارد به شرایط انتخابات، وضعیت کسانی که پا پیش میگذارند و خودرا کاندیدا میکنند و از طرف دیگر امکان و شرایطی که انتخاب کنندگان دارند. پس انتخابات، انتخاب کردن و انتخاب شدن در فرهنگ و برخورد انسانهای دنیا جایگاه خاصی دارد. این جایگاه بستگی دارد به موقعیت اجتماعی، اقتصادی و سیاسی نیروهای فعال در جامعه. همچنین انتخابات یعنی مردم یک جامعه آزادانه و هدفمند (از هر نظر، بیان، مطبوعات، میدیا و بدور از هر گونه فشار و تهدیدی) برای تغییر گام بر میدارند.
حال ببینیم جمهوری اسلامی ایران با توجه به هوییتش شرایط آزاد برای تغییر را برسمیت میشناسد؟
حکومت ایران چند مشخصه دارد:
الف حکومتی سیاه و مذهبی است، در نتیجه هیچکس حق ندارد انتقاد کند چون نماینده الهی هستند.
ب حکومتی جنایتکار است زیرا در طول تاریخ بشر مذهب ضد آزادی و برابری انسانها بوده و هست (زن نصف مرد ارزش دارد، زن و بچه ملک تلق مرد هستند در نتیجه خدا هم مرد است)
ج جمهوری اسلامی حکومتی است که با ترور و ارعاب و ایجاد وحشت قرون وسطی خودرا به حاکمیت رساند و به همین شیوه به حاکمیتش ادامه میدهد(ترور، اعدام با جر ثقیل در ملا عام، سنگسار و اجرای حکم قطع دست و پا و در آوردن چشم)
اینها که بر شمردم مشحصه حکومت جمهوری اسلامی است. سند و مدرک جنایات جمهوری اسلامی احتیاج به رو کردن ندارد. زیرا زندگی مردم در ایران سند زنده جنایتکاری حکومت جمهوری اسلامی است که با مشخصات بالا بیش از سه دهه بر ایران حاکمیت میکنند. حال این حکومت با این مشخصات هر دوره در میان طرفداران خود انتخابات میکنند. اول همه کاندیدا ها از صافی دستگاه حکومت میگذرند. اینها کسانی هستند که هر کدامشان به نوبه خود در تحمیل این دستگاه سرکوب و جنایت به مردم ایران نقش درجه اول داشتند و هنوز دارند. به کاندیدا های این دوره نگاه کنید: میر حسین موسوی قریب به یک دهه نخست وزیر بوده، محسن رضایی فرمانده باند جنایتکار سپاه بوده که همه آدمکشی را تا کنون اجرا کرده و هم اکنون هم به اجرا میگذارند. کروبی رئیس سابق مجلس و منجی تحمیق افکار مذهبی و آپارتاید جنسی در ایران بوده و هست، احمدی نژاد معرف حضور همگان است. در رقابتهای انتخاباتی این آقایان با هم ؛ هر کس دارد دزدی و جنایتکاری های دیگری را بر ملا میکند. نمیگویند برای آینده جامعه چکار میکنند و نقش و رل آزادیهای سیاسی و فردی و اجتماعی انسانها در جامعه چه میشود؟! بلکه در افشای جنایتکاری ها و دزدی ها همدیگر میخواهند بگویند که بیشتر دزدیده است.
اینها نمایندگان یک دستگاه جنایتکار هستند که دارند در مسابقه آدمکشی با همدیگر رقابت میکنند، رقابت آنها با هم برای تغییر در جامعه نیست بلکه برای نشان دادن سماجت خود در حفظ دستگاه سرکوب و ترور جمهوری اسلامی است. شاید کسی بگوید خوب بهر جهت هر چی باشد ؛ اسمش انتخابات است، آری اما انتخاباتی که مردم درش نقش ندارند و از نظر انسان مدرن امروزاین لوث کردن حرمت؛ انتخاب کردن، انتخاب شدن و انتخابات است. این حرکت از نظر انسانهای آزادیخواه مضحکه انتخاباتی است نه انتخابات آزاد و برای تغییر و رفاه در جامعه. شاید کسی بگوید بهر حال مردم رای میدهند. آری؛ اما شرکت مردم در این مضحکه برای گذراندن زندگی روزانه خود است. درمضحکه انتخابات حکومتی شرکت میکنند. زیرا رژیم جمهوری اسلامی با کنترل مایحتاج زندگی آنها، مجبورشان میکند در انتخاباتش شرکت کنند. اگر کسی مهر انتخابات رژیم در شناسنامه اش زده نشود، روزگار سیاهی در انتظارش خواهد بود. با این فضا و با این شرایط مردم مجبور میشوند در انتخابات حکومتی شرکت کنند. این یعنی مردمی تحت فشار و ترور مجبورند در یک مضحکه ای شرکت کنند و رای بدهندکه خود در آن هیچ نقشی ندارند.
در شرایط امروز دنیا با وجود فضای سیاه سیاسی که بر کل دنیا حاکمیت میکند. رژیم هایی مثل جمهوری اسلامی خود حاصل فضای موجود سیاسی در دنیای امروز هستند. بنابراین نمایندگانی این چنین بخودی خود حاصل این فضا هستند نمیتوانند نمایندگان مردم باشند و نمیتوانند خواستهای مردم آزادیخواه را نمایندگی کنند. که تنها با یک انقلاب رادیکال و گسترده اجتماعی میتوانند جواب بگیرند.
باید این مضحکه را تحریم کرد. باید آنرا به افتضاح کشاند. جمهوری اسلامی باید برود، جمهوری اسلامی و قوانین ضد بشری اش لایق حکومت کردن نیستند. حکومتی جنایتکار و ضد بشر نمیتواند نمایندگانش هم در فضای آزاد انتخاب شوند.