درطول سه دهه که از حاکمیت جنایتکاران جمهوری اسلامی میگذرد درایران هر چهار سال یکباریک نفر که مورد تائید شورای تشخیص مصلحت نظام و رهبرباشد از صندوق های انتخابات (انتصابات)سر برآورده وبه مردم وجامعه تحمیل میشود.
با مضحکه ای بنام انتخابات ریاست جمهوری که هر بار یکی از دست اندرکاران حکومت اسلامی را بر سرنوشت میلیونها انسان حاکم می کند. بعداز احمدی نژاد که به تیر خلاص زن رژیم معروف است و هزاران مورد جنایت در پرونده چهار سال حکومت او ثبت است، این بارهم سه نفر دیگه ازهمپالگی های اوهم کاندید شده اند و گرفتن پست ریاست جمهوری با هم رقابت می کنند.
این که احمدی نژاد یا یکی دیگر از ۳ نفر رقیبش به پست ریاست جمهوری اسلامی میرسند از نظر مردم هیچ تفاوتی ندارد چون قوانین حاکم بر جامعه همان قانون ارتجاعی اسلامیست وهرکدام از این آقایان در به اجرا درآوردن این قانون نقش به سزای داشته ودارند.هر چهار نفرشان مدافع سرسخت نظام جهل وخرافه پرستی وحکومت خدا واسلام سیاسی هستند و هر کدام پرونده سنگینی بخاطر مشارکت در جنایات و غارتگری های حکومت اسلامی دارند. آنها جوابگوی مطالبات مردم نبوده و نیستند. این جانیان نه تنها جواب گوی نیازها و مطالبات مردم نیستند بلکه موانعی بزرگ برای این هستند که مردم درتعین سرنوست خودشان نقش داشته باشد.
مردم خواهان آزادی و جامعه برابر و مرفه هستند و پاسخ رژیم تاکنون سرکوب و شکنجه زندان بوده است. چهار نفر کاندیدای ریاست جمهوری و تمام جنایتکاران و چپاولگران حاکم باید بخاطر سی سال حکومت خود، بخاطر زیر پا گذاشتن ابتدائی ترین حقوق انسانی، بخاطر صدها هزار اعدام و شکنجه و ترور باید محاکمه شوند. انتخابات در ایران معنی ندارد. این مضحکه را با ابتدائی ترین معیارهای یک جامعه متمدن نمی توان انتخابات نامید. پس از گذراندان از فیلترهای مختلف چهار جنایتکار را در مقابل مردم قرار داده تا یکی را انتخاب کنند. اما مردم بدرستی این را فهمیده اند. مردم خواهان رهائی از دست یک حکومت آدمکش وخون آشام ارتجاعی، ضدزن، ضدکارگر، ضد شادی، ضد تمام دستآوردهای بشری و ضدتمدن هستند.
در مقابل مردم این سوال را قرار داده اند که کدام قاتل را باید انتخاب کرد. میر حسین موسوی که در دو قتل عام بزرگ سالهای ۶۰ و ۶۷ رئیس قوه مجریه حکومت بوده یا محسن رضایی که فرمانده سابق یکی از جنایتکارترین ارگانهای سرکوبگر نظام اسلامی بوده یا کروبی که چندین دوره عضو و رئیس مجلس اسلامی بوده وارتجاعی ترین قوانین را بر جامعه حاکم کرده و یا احمدی نژاد که بعنوان یک فاشیست در تمام جهان شناخته شده است.
این افراد کسانی هستن که در پرونده سنگین هر کدامشان موارد متعدد اعدام، سنگسار، دست وپا بریدن، زن ازاری وکودک کشی و دزدی و غارت ثبت شده است. همه آنها امروز با شعار تغیر به میدان امده اند. اما این تغییر فقط می تواند در شیوه آدمکشی و غارت آنها باشد. قبل از هر چیز آنها باید در باره جرائم خود پاسخگو باشند و مجازات شوند. آنها بخشی از نظامی هستند که بیش از سی سال وحشت و اختناق و فقر فلاکت را به جامعه ایران تحمیل کرده. این نظام، نظام جمهوری اسلامی باید برود این را مردم ایران فریاد می زنند. با اعتصابات کارگری با تظاهرات ها و اعتراض های گروههای مختلف مردم.
در شرایطی که صدها نفر از جمله چهارده زندانی سیاسی در کردستان در زندانهای ایران در خطر اعدام و سنگسار به سر می برند، بسیاری از دستگیر شدگان اول مه بخاطر برگزاری مراسم اول مه در زندان هستند و هر گونه تجمع و تشکل و اعتراضی به وضعیت موجود با گلوله پاسخ می گیرد پاسخ مردم به برگزاری مضحکه انتخابات فقط این است:
بساط جمهوری اسلامی باید از روی زمین برچیده شود.
زنده باد آزادی برابری
مرگ بر رژیم جمهوری اسلامی.
شعیب احمدی (پویا)
۴ ژوئن ۲۰۰۹