تحلیل سیاسی نوید اخگر از رادیو اسرائیل ٢ جون سال ٢٠٠٩ میلادی

بانو فرنوش رام رئیس بخش فارسی رادیو بین المللی اسرائیل:

برنامه هفتگی تریبون آزاد همانند هر سه شنبه دیگر تقدیم میگردد.

امروز گوینده و مجری برنامه تریبون آزاد آقای نوید اخگر نویسنده و تحلیل گر امور ایران در سوئد خواهند بود.

 

این تنها در جوامع توتالیتر و غیر دموکراتیک است که به ناگاه رهبران سیاسی به فرموده از زمین همچون قارچ های سمی ناشناس ظاهر میشوند فضا و جو سیاسی را همچون یک تدارکچی به نفع سرکوب و کشتار آماده کرده و به دیکتاتوری امتداد میبخشند.

رهبران سیاسی یک جامعه دموکراتیک چه کسانی هستند؟

در یک جامعه دموکراتیک احزاب سیاسی که خواست ها و مطالبات طبقاتی گروه ها و قشر های مختلف جامعه را نمایندگی میکنند روزانه در صحنه اجتماع حضور دارند.

این حضور برای مردم در برخورد با خواست ها و مطالبات روزانه شان قابل لمس است این احزاب مرتبا مطالبات مردم را در درون دستگاه رهبری خود بروز میکنند و آن مطالبات را توسط اعضای متخصص و کار آزموده خویش که چهره هایشان آشنای مردم جامعه و برخوردار از نامهای قابل اعتماد و نیکو نیز هستند در امور مختلف سیاسی ، اقتصادی ،اجتماعی، فرهنگی و غیرو به سمع و نظر مردم در طول سال میرسانند.

در جامعه ای دموکراتیک مردم در پروسه بین دو انتخابات که معمولا بین چهار سال  است نمایندگان را در احزابشان و یا بصورت منفرد میتوانند محک بزنند، این کاندیدا ها در عرصه های مختلف سیاسی اقتصادی اجتماعی و فرهنگی در طی سالیان توسط خود مردم شناسائی میشوند و صلاحیت هایشان مورد تائید قرار میگیرد .این نمایندگان سیاسی که در احزاب مورد نظر خود و یا بصورت کاندیدا های منفرد غیر حزبی به مردم معرفی شده اند بعنوان رئیس جمهور و یا نخست وزیر و یا نمایندگان مجلس های قانونگزاری انتخاب میشوند.

در حکومت های توتالیتر و دیکتاتوری مانند ایران کلیه احزاب و سازمانهای سیاسی ممنوع هستند و نمی توانند با مردم ارتباط برقرار کنند، این احزاب و گروه های ممنوعه که قشر ها و طبقات مختلف اجتماعی را نمایندگی میکنند نمی توانند نمایندگان خویش را در عرصه های مختلف برای کسب خواست ها و مطالبات مردم در طی سالیان معرفی نمایند و آنگاه که زمان انتخابات فرا میرسد مردم نیز نمی توانند آنان را بصورت دمکراتیک برگزینند و مجبور میشوند به افرادی که حکومت جمهوری اسلامی در جلو آنان پرتاب کرده است رای بدهند.

در این افتضاح بازار انتصابات ریاست جمهوری در ایران بعلاوه ممنوعیت کلیه احزاب و سازمانهای سیاسی و  نیز ممنوعیت شخصیتهای سیاسی و فرهنگی مستقل نیمی از اعضای جامعه را که زنان تشکیل میدهند نیز از شرکت در انتخابات ریاست جمهوری ممنوع و محروم کرده اند.

در حکومت دیکتاتوری مذهبی ایران رژیم ولایت فقیه حتی امکان دسترسی مردم را به سایت های و وبلاگهای سازمانهای سیاسی و شخصیتهای مستقل فرهنگی و زنان غیر ممکن ساخته است ، زیرا که رژیم بیم دارد که این افراد و گروهها و احزاب، آگاهی های لازم را به مردم برسانند و با بیدار کردن آنان از خواب ساختار حکومت های فاشیستی مذهبی را در هم ریزند.

دولت جمهوری اسلامی به گفته خودش بیش از ۵۰ میلیون سایت و وبلاگ اینترنتی را که متعلق به سازمانهای سیاسی و یا شخصیتهای مستقل فرهنگی بوده بسته است.

با داشتن این تابلو از چهره سیاسی جمهوری اسلامی است که افراد براحتی درمیابند که چرا گروه ها و سازمانها و افراد در مخالفت با انتصابات حکومتی آنرا تحریم میکنند و مایل نیستند به نمایندگان انتصابی ولی فقیه و نظام اسلامی که در طی سالیان، جنگ و سرکوب و کشتار و ترور و سنگسار و زندان و شکنجه را نمایندگی میکرده اند و بر کرامت انسانی لگد کوبیده اند رای بدهند، نمایندگان ولی فقیهء  که هیچگاه مطالبات مردم را نمایندگی نمی کرده اند به یکباره همچون قارچ در جلو مردم سبز شده اند و از آنان میخواهند که بیایند و به اینان رای بدهند به همانانی رای بدهند که راه هر گونه فعالیت دموکراتیکی را بر کلیه احزاب و سازمانها و شخصیتهای سیاسی و فرهنگی مستقل و نیز نیمی از اعضای جامعه یعنی زنان بسته اند 

نظامهای دیکتاتوری نظیر حکومت دیکتاتوری مذهبی ولی فقیه در ایران بعلت نداشتن نمایندگانی که منتخب مردم باشند مجبور به پناه گرفتن در زیر چتر پاسدار و دژبان و ارتش و بسیج و حزب الله و موشکهای دور برد و کوتاه برد و بمب اتم و جنگ و ترور و سرکوب و اختناق و زندان و اعدام های گروهی جوانان کشور است و میخواهد با تهدید و ارعاب و زور و به رخ کشیدن قدرت پوشالی و نظامی و اتمی خویش جهان و مردم ایران را مرعوب کرده و سالیان دراز به حکومت خویش و بسط و گسترش مذهب و ترور در سطح جهان ادامه دهند.

تهیج گروه های ترور مذهبی نظیر حزب الله لبنان و دست اندازی در موقعیت های دولتی و نظامی آن کشور و دخالت در انتخابات آن و حذف رهبران سیاسی آن نظیر رفیق حریری که به نوشته هفته نامه اشپیگل بدستور رهبران مذهبی ایران صورت گرفت میرود تا لبنان را در آینده به لحاظ موقعیت تخریبی و بی ثبات کننده و ضد امنیتیش در خاور میانه در کنار افغانستان و نیروهای طالبان که از امکانات وسیع نظامی ایران برخوردارند قرار دهد و نیروهای نظامی جامعه بین المللی را نیز وا خواهد داشت تا همچون برخورد به نیرو های طالبان در افغانستان در لبنان نیز با رژیم جمهوری اسلامی در جنگی نیابتی وارد کارزار نظامی شوند.

بایکوت حزب الله لبنان توسط اروپا و امریکا و غیر قانونی اعلام کردن این گروه تروریستی و دادگاهی کردن سران آن یک قدم جدی در راه تامین امنیت و ث