شب آخر اعتصاب
شبی سخت و دراز
که تا سحرگاهان
غیرت و دلشوره
پایداری و خستگی
ترس و خشم،
در هیاتِ
دهانهای کف کرده و
اخمهای درهم
پنجه در پنجه درافکنده بودند.
*
فردای آن:
امیدی طراوت بخش
زاده از سختی نومیدانه دیروز
و گامهای استوار
برآمده از خاکستر خستگی
*
فردای آن:
تصویر درختی تنومند در افق
بر ساقه بلندش
انبوهی از شاخه های بهم بافته
در آغوش برگهای سبز و شاداب
سر نهاده بر سریر سرخابی ابرها
*
فردای اعتماد
فردای پایداری و پیروزی
فردای تکه نانی
برای سفره خالی بچه ها
و تکه امیدی روشن
ره توشه فرداهای دیگر
فاتح شیخ آذر ١٣۶٧ – پێشەنگ ٨، کانون هنر و ادبیات کارگری- کردستان، ص ۵٨