منصور فرزاد
اول ماه مه امسال از هر نظر با برگزاری این مراسم در سالهای قبل متفاوت بود. جمهوری اسلامی از قبل در نظر داشت که کلیه امکانات خود را بکار بگیرد که مراسمهای اول ماه مه برگزار نشود به همین جهت در هیچ شهری به تقاضای کارگران برای اجازه برپائی مراسم موافقت نکرد. کارگران اعلام کردند که برپائی مراسم و گرامیداشت این روز را حق بی چون و چرای خود میدانند و به این ترتیب تلاش کردند که از قبل در صدد تدارک برگزاری اول ماه مه برآمدند.
تعدادی از تشکلها فرخوان دادند و در نهایت کمیته ای برای برگزاری اول ماه مه شکل گرفت که بیش از ١۶ تشکل را در بر میگرفت و برپائی اول ماه مه را در سراسر ایران فراخوان داد. این اقدام شجاعانه و مهمتر از آن تدوین جسورانه قطع نامه این تشکلها به نام " قطعنامه کارگران ایران به مناسبت اول ماه مه روز جهانی کارگر" که ١۵ بند را در بر داشت ، اوج همه جانبه نگری و انساندوستی کارگران را نشان میداد. رژیم در مقابله عروج این نیرو که خواست و آرزوی میلیونها نفر را طرح میکرد عاجز بود.
بخش عمده ای از فعالیت و برنامه های کلیه دولتهای سرمایه داری این است که توده میلیونی مردم کارکن را از آگاه شدن به اتحاد و مطالبات خود دور نگه بدارند و مانع متحد شدن اکثریتی گردند که بطور واقعی هم سرنوشت هستند. به این جهت تلاش کرد که راه دیگری بیابد در نتیجه یک هفته را به نام روز کارگر اعلام کرد و برنامه هایش را به نام خانه کارگر در رادیو و تلویزیون و روزنامه ها به اطلاع مردم رساند . ترس جمهوری اسلامی از برگزاری مستقل اول ماه مه این حکومت ضد کارگر و ضد بشر را وادار کرد که غیر مستقیم این روز را برسمیت بشناسد . از قبل معلوم بود که خانه کارگر برگ سوخته ای است و همان سیاستی رادر میان کارگران به پیش میبرد که جمهوری اسلامی در سه دهه حکومت خود در مقابل کارگران اعمال کرده است.
کارگران به استقبال اول ماه مه رفتند و جمهوری اسلامی کلیه نیروهایش را آماده کرده بود که مانع برگزاری مراسمها شود . صبح روز اول ماه مه دلارا دارابی را بدون اطلاع وحضور وکیل و خانواده اش اعدام کرد و با این عمل خواست وحشیگری خود را دوباره نشان دهد . اعدام دلارا دارابی معنی خاصی داشت. جنگ برای آزاد کردن دلارا از مدتها پیش در جریان بود و مسئله بعد وسیع و جهانی یافته بود وبه لطف کانال جدید، کمپین بین المللی بر علیه اعدام و مینا احدی جبهه وسیعی در سطح جهان بر علیه جمهوری اسلامی و برای نجات جان دلارا شکل گرفته بود. اعدام دلارا در روز اول ماه مه برای ایجاد ترس در میان کاگران و جلوگیری از برگزای بزرگداشت این روز بود و در عین حال ضدیت شدید جمهوری اسلامی را با کارگران و خواسته هایشان نشان داد. مراسمها در تهران در پارک لاله ، سنندج، قصر شیرین ، رشت و تعدادی از شهرهای دیگر برگزار گردید و بسیاری در جمعهای کوچکتر این روز را گرامی داشتند. هر چند کارگران نتوانستند به دلیل بسیج نیروهای امنیتی –پلیسی و لباس شخصی ها، مراسم ها را طبق آن چه که در نظر داشتند با تعداد صد ها هزار نفره به پیش ببرند اما کارگران توانستند علیرغم فشار و مشکلات متعدد، مراسم ها را در چند شهر علنی برگزار کنند. در روز اول ماه مه صدها نفر دستگیر شدند که در میان آنها اسامی تعدادی از رهبران تشکلهای کارگری وجود دارند و از همان روز کمپین وسیعی برای آزادی زندانیان از طرف خانواده ها و تشکلهای کارگری در ایران و سراسر جهان شروع شد. از جمله بیش از ٢۵ تشکل و سازمان کارگری در ایران ، کمپینی را برای آزادی دستگیرشدگان اول ماه مه اعلام کرده اند . طبق این اطلاعیه کارگران و خانواده هایشان که بنابر فراخوان کمیته برگزاری مراسم اول ماه مه و برای اعلام مطالبات و گرامیداشت اول ماه مه در پارک لاله جمع شده بودند، وحشیانه مورد حمله نیروهای امنیتی و لباس شخصیها قرار گرفتند و کارگران را مورد ضرب و شتم قراردادند . تعداد زیادی را مجروح و بیش از ١۵٠ نفر را دستگیر کردند. اطلاعیه ادامه میدهد که این افراد هیچ جرمی مرتکب نشده اند و آنها فقط بخاطر اینکه میخواسته اند همراه با میلیاردها کارگر در سراسر جهان ، روز اول ماه مه را گرامی بدارند و خواسته اند که با صدای بلند بر علیه تحقیر هر روزه وطرح مطالبات خود و از جمله آزاد نبودن برپا کردن تشکلهای مستقل اعتراض خود را اعلام کنند، امروز در زندان هستند و در شرایط بسیار بدی قرار داده شده اند .
تا کنون تعدادی از دستگیر شدگان آزاد شده اند اما تعداد بمراتب بیشتری هنوز در زندان بسر میبرند و طبق گزارشات کمیته مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی، خانواده های زندانیان توانسته اند با تعدادی از بستگان خود در زندان تلفنی تماس یگیرند اما از وضعیت اکثر دستگیرشدگان اطلاعی در دست نیست. زنان دستگیر شده در تماسهای تلفنی گفته اند که رژیم آنها را تحت فشار قرار داده که تعهد بدهند که در تجمعات غیر قانونی شرکت نکنند در غیر این صورت به سلول انفرادی منتقل خواهند شد . خانواده های دستگیرشدگان هر روزه در مقابل دادگاه جمهوری اسلامی تجمع کرده اند و تلاش پیگیرانه ای را برای آزادی بی قید و شرط عزیزان در بند خود را شروع کرده اند و اعلام کرده اند که تا آزادی کلیه زندانیان اول ماه مه به تجمعات خود ادامه خواهند داد.از طرفی دستگیری شرکت کنندگان در اول ماه مه ، نظر مردم را در سطح وسیعی در سراسر ایران و جهان بخود جلب کرده و فعالیت فزاینده وچشمگیری برای آزادی دستگیرشدگان را شاهد هستیم.
همه دستگیر شدگان جمعا تصمیم گرفته اند و به خانواده هایشان گفته اند که آزادی آنها باید بدون قید و شرط باشد و نباید در مقابل آزادی آنها وثیقه ای تودیع شود زیراکه آنها جرمی مرتکب نشده اند و خواست آنها برحق است و خواهان مطالبات خود هستند.
این کمپین ادامه دارد و تا کنون جمعهائی از کارگان ایران از آن حمایت کرده و به آن پیوسته اند. باید اعتراضی سراسری در ایران و کشورهای دیگر سا
زمان داد و کلیه کارگران و اتحادیه و سازمانهای کارگری را در سطح بین الملی از وضعیت کارگران در ایران و زنداانیان اول ماه مه مطلع کرد . کانال جدید تا کنون با انعکاس خبر، میلیونها نفر را در ایران و سراسر جهان به مبارزه برای آزادی زندانیان فراخوان داده است. آزادی زندانیان سیاسی در گرو هر چه وسیعتر شدن این کمپین ، حمایت و پیوستن سایر تشکلهای کارگری، اجتماعی و سیاسی در ایران و سطح بین المللی است. از این کمپین باید حمایت کرد.
۱۲ مه ۲۰۰۹