فیروزه فرهی
ما نوشتیم و گریستیم
کسی را یروای ما نبود
در دوردست کودکی را به دار آویختند
کسی به تماشا سر بر نداشت
ما نشستیم و گریستیم
ما با فریادی از قالب خود بر آمدیم
علیرغم تلاش بی وقفه و گسترده سازمان رهایی زن و فعالین حقوق بشر برای نجات جان دلارا دارابی جنایتکاران نظام جمهوری اسلامی بعد از گذشت ۶ سال که روح و روان اورا با کابوس شوم مرگ قطعه قطعه کردند سرانجام در روز صبح جمعه اول ماه می در زندان رشت اورا غریبانه بدار کشیدند . بنا بر گفتگویی که توسط مینو همتی در برنامه تلویزیونی رهایی زن با اقای محمد مصطفایی یکی از وکلای دلارا انجام گرفت حتی به خانواده او اجازه ندادند که در وایسین دم حیات فرزندشان با او دیداری داشته باشند (زهی بیشرمی ) و تنها اولیای دم و قاتلان حرفه ای دولتی در مراسم اعدام و کشتن دل آرا حضور داشتند. همانطور که در مصاحبه آقای مصطفایی اشاره کردند در این رابطه چراهای بسیاری وجود دارد که هنوز برای آن یاسخی نیست . یک چیز مسلم است و آن اینست که کشتن دلارا در روز جهانی کارگر کاملا هدفمند بود.نظام متعفن و فاسد جمهوری اسلامی با استفاده کردن از احساسات انتقامجویانه خانواده مقتول به خیال باطل خود با یک تیر صدها هدف را نشانه گرفت زهر چشم گرفتن از فعالین سیاسی وبی اعتبار کردن آنان. این افسار گسیختگی جانوران حاکم بر ایران نشان دهنده ضعف و استیصال شدید انان در مقابل مردم است این جنایات روند مبارزه را در داخل ایران
سریعتر میکنه و عزم و اراده ما زنان و همه مبارزین راستین راه ازادی را برای بزیر کشیدن کل نظام تا مغز استخوان فاسد جمهوری اسلامی راسخ تر
میکند.
ینداشت ستمگر که ستم بر ما کرد
بر گردن او بماند و از ما بگذشت
سازمان رهایی زن خود را در اندوه بزرگ خانواده دلارا دارابی سهیم میداند
فیروزه فرهی ۵/۷/۲۰۰۹