اسد نودینیان

در سحرگاه اول مه جانیان و خادمان خدا، دلارا دارابی را که در سن ۱۷ سالگی حکم اعدامش داده بودند و بیش از شش سال در کابوس مرگ در سلولهای مخوف زندان در انتظار مرگ بود بدار آویختند.

قضات و مجریان قاتل دلارا از جمله جانیان رژیمی هستند که پرونده بیش از صد هزار اعدام را در سی سال حاکمیت سیاه جمهوری اسلامی بر پیشانی دارند. اجرای حکم و تعیین روز آن، اول مه، انتخابی سیاسی و آگاهانه بود. بدینوسیله خواستند بی ثمر بودن تلاشهای وسیع و انسانی را که شش سال است برای نجات دلارا در جریان است نشان دهند. اعدام دلارا توسط این رژیم قاتل خشم بخش زیادی از نهادهای مدافع حقوق انسانی، احزاب، جریانات سیاسی و مدافع حقوق کودک را در جهان به حرکت در آورد.
  جانیان اجرای این حکم خوب می دانند که امروز در ایران تحت حاکمیت آنها میلیونها انسان به انواع شیوه نفرت خود را از اجرای حکم اعدام و خصوصا اعدام کودکان نشان داده اند. اول مه را انتخاب نمودند تا به صف اعتراض گسترده و متشکل کارگران و مردم متنفر از حاکمیت شان نشان دهند هنوز توان قتل و کشتار را دارند. رژیم با این جنایتش صف مردم متنفر از این نظام اسلامی را برای خلاصی از دست آن فشرده تر و مصمم تر خواهد کرد. تنها راه خلاصی از این بربریت بزیر کشیدن این جانیان است. 
دلارا را با تمام آرزوها و انتظاراتش از زندگی که در نقاشی هایش در مکالماتش و در خاطر هم زندانی هایش بیان نموده بود از ما گرفتند. شکی نیست که اکنون میلیون ها انسان در ایران با شنیدن چنین خبری تنفر عمیقی شان از این رژیم و عاملان و مجریان این قتل به جوش آمده است. می دانم امروز نه تنها خانواده دلارا بلکه صدها هزار انسان خود را داغ دیده می بینند. اما تنها ابراز این همدردی و تنفر کافی نیست. باید تلاشی نمود باید نشان داد که این "عدالت الهی" در شان بشریت امروزی نیست باید آنرا به همراه حکومتشان بزیر کشید.
باید در فکر ۱۱۴ کودک دیگری بود که اکنون در زندانهای رژیم اسلامی در کابوس اجرای حکم اعدام شان هستند. برای لحظه ای خود را به جای این کودکان بگذارید. در شرایطی که هر کودکی در این سن باید به فکربازی و تفریح و ورزش و تحصیل و آینده زندگیش باشد، در شرایطی که ما در انتظار جشن تولد ۱۸ سالگی کودکان خود هستیم برای جشن تولدشان تدارک می بینیم این عزیران باید در انتظار چوبه دار باشند. باید لحظات زندگیشان را با کابوس اعدام چوبه دار، سنگسار، قصاص بسر برند . راستی باید در فکر باشیم که چگونه میشود به این بربریت پایان داد؟
باید فوری دست بکار شد. پاسداران دین و خدا روز شماری می کنند تا در دو هفته آینده محبت محمودی ۵۰ ساله و حبیب الله لطفی دانشجوی ۲۸ ساله را همچون دلارا حلق آویز کنند. باید دست بکار شد و کارزار بین المللی علیه اجرای حکم اعدام این دو نفر و صدها انسان دیگری را که در سلولهای سیاه جمهوری اسلامی در انتظار اعدام هستند سازماندهی کرد. نباید لحظه ای غفلت نمود. باید از تمام ابتکاراتی که بتواند توجه جهانیان را به این مسئله جلب کند و فشار بر این رژیم جنایتکار را بیشتر کند استفاده کرد.
تنفر و انزجار کنونی از قتل دلارا را باید سازمان یافته تر نمود از هر ابتکاری در این زمینه حمایت کرد و با صفی فشرده تر و گسترده تر در برابر این جانیان ایستاد.
اسد نودینیان_ 
فعال دفاع از حقوق کودکان و زنان
۴ مه ۲۰۰۹