مهناز قزلو
بِه چه تَن بر تیغِِ رنج برمی کشیم به شکیبایی
بِه چه تاوانی کیفر می شویم
این گونه که می گذرند دقایقِ شومِ این روزگارِ تلخ
فرسوده از این زوالِ بی حاصل
بس کنید کارِ کودکان ِ کار
سالخوردهْ کودکانیم،
نَه فُصولی چَند
رفته بر ما به هنوز
رنجوریِ جان ِ خسته مان، آه!
چُنان است که در نمی یابند
زان بیشتر عمری که بر ایشان گذشته است
بر کَفه ی عَدل اندازه کنید
دردمندی ما را
ستمِ آنان را
ما ناخوشان ِ بیزارْ از این تکرار
بس کنید کارِ کودکان ِ کار
نَه مَرهمی بر زخمی، نه التیامی بر جراحتی
تنها جاپای دقایقِ تلخِ پُرملال
هم بدینسان است که درنمی یابند
حتی برنمی آشوبند، نه!
لَختی در تهی احساسشان
آنچه به رنجی تلخ
آواز می دهیم
ما ناخوشان ِ خسته، پریشانْ روزگار
بس کنید کارِ کودکان ِ کار
تُوشه هاشان اَنباشته سراسر
با قطره قطره اشک هامان
نَه یکی مِهری، عُطوفتی
نَه بستری از آرامش، ما را
نیازمندِ یکی دستی همراه
به یاوری
از آنرو
که شان ِ انسانی مان را بِشاید
تا به دلاوری
خُروشی از عصیان بَرآوَرَد
به یاری ِ آنان که نیازمندِ یکی یاوری اند
به آنان که فریادهاشان شکسته در گلو
نفس هاشان در سینه حَبس
پریشان و فرسوده از این تکرار
بس کنید کارِ کودکان ِ کار
چشمانمان فُروخُفته از اَشک
قلبهامان به ناپایداری چُون مرگ
بیاد آور
تو نیز یکی کودکی بودی
سزاوارِ یکی زیستن
از آن دست که کار
فرسوده امان نسازد
آری خسته، رنجور
از این ملالِ بی حاصل
بس کنید کارِ کودکان ِ کار
آنچه از جگرِخسته برلب
فریاد برآورده ایم
خِش خِشِ خَس و خاشاکی نیست
گر در سینه هاتان قلبی می تپد هنوز
فریادِ ما رساست
بس کنید
بس کنید کارِ کودکان کار
شعر: “Child Labour” by: Mehreen Mujeeb
ترجمه: مهناز قزلو