نهضت جلیقه زردها یکساله شد!
شنبه گذشته، نهضت جلیقه زردهای فرانسه یکساله شد. برخلاف بسیاری از تحلیل‌ها که نهضت جلیقه زردها را بخاطر نداشتن برنامه و تشکیلات، موسمی و گذرا می دیدند، این نهضت یک‌سالگی خود را در سراسر فرانسه جشن گرفت.
این سالگرد بیش از هر چیز اهمیت ویژه دارد چه با همه افت و خیزها، این نهضت می رود تا با اعتصابات سراسری کارگری در اعتراض به قوانین کار و بازنشستگی که از پنجم دسامبر؛ کمتر از سه هفته دیکر؛ آغاز خواهد شد، فصلی دیگر در مبارزات مردم فرانسه برای توزیع عادلانه ثروت را رقم بزند.
بواقع اعتصابات کارگری شهروندان حومه های شهرهای بزرگ و مناطق صنعتی را به حرکت در می آورد و نهضت جلیقه زردها ساکنین مناطق کشاورزی و دور از شهرهای بزرگ را یکسالی ست که به میدان آورده است.
در طول سه دهه گذشته دولت فرانسه در قبال هر یک از این فشارها مقاومت کرده است و اگر چه در مواردی دست به عقب نشینی موقت زده است اما در مجموع سیاست تهاجمی داشته است و در زمینه کم کردن کمک‌های اجتماعی و بازنشستگی و قانون کار، امتیازات بدست آمده در آغاز بقدرت رسیدن حزب «سوسیالیست» در سال ۱۹۸۱، موفق بوده است.
حال هم‌زمان شدن این دو حرکت اجتماعی با دو زمینه گوناگون و جغرافیای متفاوت شرایطی را بوجود خواهد آورد که تا کنون تجربه نشده است. اگر چه پیوند این دو حرکت سراسری بخاطر عدم سنخیت اجتماعی نه امری محال و دور از چشم انداز است، اما هماهنگی طبیعی این دو حرکت در اعتراض به تبعیض و عدم تقسیم ثروت، کار دولت فرانسه را در عقب زدن این دو حرکت نه دو چندان که چند چندان مشکل‌تر خواهد نمود.
براستی تفاوت نهضت جلیقه زردها با اعتراضات موسمی همچون نهضت ۹۹ درصدی ها در «وال ستریت» یا دیگر اعتراضات خیابانی موسمی بر علیه تبعیض و بی عدالتی در چیست؟
– این نهضت برغم شعار استعفای رییس جمهور، بیش از آنکه سیاسی باشد اجتماعی ست و در محور آن کاهش قدرت خرید مردم و عدم وجود خدمات شهری در مناطق دور از شهرهای بزرگ است. مردم این مناطق که از بسیاری خدمات شهری از جمله گاز شهری و خدمات ترابری جمعی بی بهره اند، در ازای کار مشابه با شهروندان، از قدرت خرید کمتری برخوردارند. از این رو این حرکت بطور غالب اقتصادی و در جهت رفع تبعیض است.
– این حرکت با توجه به تجربیات مشابه در کشورهای دیگر سرمایه داری، از همان آغاز با اعتصابات دایم و اشغال میدان ها که بیشتر مورد حمایت بیکاران و فعالین سیاسی قرار می گیرد، از طرف کارگران و کارمندان مناطق دور از شهرهای بزرگ، به شکل پارتیزانی هفتگی و غیرمتمرکز و در سراسر فرانسه و حتی جزایر ماوراء بخار فرانسه، آغاز بکار کرد. این تاکتیک ضمن ایجاد امکان برای تجدید قوا و تمدد اعصاب جلیقه زردها و کم کردن لطمات این مبارزه با زندگی فردی و خانوادگی جلیقه زردها، ضمن اینکه امکان سرکوب قاطع از سوی دولت را گرفته است، باعث خستگی و فرسایش نیروهای سرکوب شده است.
– بطوری که در شهادت زیر خواهیم دید، موتور اصلی این حرکت که زندگی در زیر خط فقر در مناطق دور از شهرهای بزرگ است، عاملی ست که برغم عقب نشینی های دولت برطرف نشده است و این حرکت در هماهنگی طبیعی با اعتصابات سراسری که از ماه آینده آغاز خواهد شد، دو سال آخر ریاست جمهوری را به صحنه رودررویی نظام سرمایه‌داری فرانسه با فاقدان سرمایه در شهر و روستا تبدیل خواهد کرد!
جهان امروز سراسر اعتراض به نظمی و تبعیض و بی عدالتی ست. بی تردید این موج اعتراضات اگر فاقدان سرمایه را بقدرت نرساند اما تردیدی نیست که دولت های امپریالیستی را وادار به عقب نشینی خواهند کرد و چه بسا در نقاطی که سرمایه‌داری از رشد کافی و دولت مدرن بی بهره است، دولت‌های فاسد بوسیله توده ها بزیر کشیده شوند.
تجربه شکست پی در پی انقلابات قرن گذشته نشان می دهد که حتی در صورت بزیر کشیدن دولت هر کشور، تا زمانی که پرولتاریا ساز و کار بدست گرفتن قدرت را نداشته باشد، بورژوازی به لطایف الحیل مجددا قدرت را در دست خواهد گرفت!
جواد قاسم آبادی
سالگرد نهضت جلیقه زردها در تبعید
ghassemabadi@yahoo.fr