مرتضى فاتح
فعالین کارگری کردستان واتحادیه آزاد در اطلاعیه ای عزم خود را برراهپیمائی در روز جهانی کارگر در شهر سنندج اعلام کرده اند.در این اطلاعیه تاکید شده است با توجه به فضای پر شور حاکم بر محیط های کارگری در ارتباط با راهپیمائی سراسری در روز اول ماه می،فعالین واتحادیه آزاد با یا بدون مجوز فرمانداری در شهر راهپیمائی خواهند داشت.
در این ارتباط اسد گلچینی با نوشتن نامه ای سرگشاده توصیه هائی به فعالین کارگری در کردستان وبه نوعی در ایران نموده اند.
چنانکه از محتوای این نامه سرگشاده بر می آید،گویا کارگران وفعالین کارگری در ایران به گرفتن مجوز از ارگان های حکومتی در ارتباط با اعتراضاتشان توهمی دارند،اما این دوست عزیز متوجه نیست که این روند اداری ازملزومات فراخوان علنی وسراسری است.اما همچنانکه همه میدانند عموما به دادن مجوز امیدی نیست.از متن اطلاعیه به راحتی میتوان این را متوجه شد.اما مهمتر از این آقای گلچنینی به کارگرانی که در ایران اعتراض میکنند،تشکل میسازند،به زندان میروند وراهپیمائی اعتراضی میکنند،درباره توجه به توازن قوا هشدار میدهد!به ما میگوید راهپیمائی نکنید چون بعدا دستگیر میشوید!من میپرسم اگر راهپیمائی نکنیم دستگیر نمی شویم؟منظور تان از توازن قوا چیست؟یعنی اینکه کارگران ضعیف هستند،پراکنده اند،تشکل ندارند،ودر یک کلام هنوز زود است.از کادر رهبری حزبی که چند سال پیش با تشکیل گارد آزادی،تعریفش از توازن قوا را نشان میداد،امروز این حرف ها بعید است.آقای گلچینی توصیه میکند به سنت های سالهای نه چندان دور برگردید!سالهای نه چندان دور، چند سال پیش را میگوید؟مگر اوضاع در آن روزها متوقف شده است؟یعنی در این سالها هیچ اتفاقی در جنبش های اعتراضی کارگران نیفتاده است وجامعه وکارگران هیچ تغییری نکرده اند؟میتوانید همین توصیه را به کارگران هفت تپه ولوله سازی وصنایع فلزی وکیان تایر…..هم بکنید؟میگویند جشن هائی بگیرید که به خودآگاهی!کارگران کمک کند،گویا این خود آگاهی صرفامحصول سخنرانی وخواندن کتاب واطلاعیه ها است.مهمترین وعینی ترین عرصه کسب خودآگاهی طبقاتی کارگران در کنش اجتماعی سراسری آنان به عنوان طبقه است.اعتراضات،اعتصابات،راهپیمائی وایجاد تشکل ،از اصلی ترین میدان های کسب خودآگاهی کارگران است.
گویا اگر کارگران وفعالین مانند دهه های ۶۰ و۷۰ در گروههای جدا از هم در خارج شهرها جمع بشوند ودر گوشی سرود انترناسیونال بخوانند(کاری که به درست خود ما در آن سالها میکردیم)امروزهم با این سطح از اعتراضات کارگری،موجب خودآگاهی کارگران میشود.
آقای گلچینی میگوید باید خانواده ها را هم در این روز فراموش نکنید،گویا راهپیمائی در اول مه کاری مردانه است،دوست عزیز این راهپیمائی سراسری است وهمه در آن شرکت میکنند،مگر قرار است خانواده ها!درخانه بمانند،تا به حال در کدام فراخوان به راهپیمائی دیده اید بگویند با خانواده،مگر کارت دعوت عروسی است.این فراخوان رو به همه جامعه است.یکبار به دقت به متن آن مراجعه کنید.
اسد گلچینی کارگران را میترساند تا دراین راهپیمائی شرکت نکنند.میگوید تدارک جنگ دیده اید.اگر کسی اندکی با اوضاع کار وفعالیت در جامعه ایران آشنا بود از نوشتن چنین عباراتی پرهیز میکرد،شخصا دوست دارم این عبارات را به حساب بی دقتی وناپختگی بگذارم،اما میدانید گفتن چنین حرفهائی در ارتباط با فعالین وکارگران چه معنائی دارد؟به چه کسی هشدار میدهید به کارگران ومردم که میخواهند در این راهپیمائی شرکت کنند یا به نیروهای نظامی حکومت؟کمی مسئولانه تر حرف بزنید.
ممکن است آقای گلچینی ودوستان شان در سالهای نه چندان دور متوقف شده باشند،اما کارگران وهمه مردم به ستوه آمده، از آن سالها گذشته اند.کافی است اندکی واقع بینانه به اعتراضات اجتماعی در ایران طی همین چند ماه گذشته نگاه کنید.آخرین مورد آن یعنی کارگران در اهواز به شما میگویندتوازن قوا یعنی چه؟
شخصا از نامه سرگشاده اسدگلچینی این پیام را دریافت کردم:شلوغ نکنید خطرناک است،بروید در کوه ودمن خوش باشیدوخودآگاهی کسب کنید،دارند متعارف میشوند،بازی را به هم نزنید!
مرتضی فاتح