نسان نودینیان
رفقای کارگر! درودهای من را بمناسبت فرا رسیدن اول ماه مه٬ روز جهانی کارگر بپذیرید.
هر سال ما در اقصی نقاط دنیا شاهد برگزاری روز کارگر هستیم. بیش از یک و نیم قرن است طبقه کارگر مبارزه خونین و قهرمانانه کارگران شیکاگو٬ مبارزه ای که زمینه ساز و الهام بخش اعلام روز جهانی کارگر بود را برگزار میکند. هر سال در روز کارگر چرخهای تولید سرمایه داری در سراسر جهان از حرکت باز می ایستد٬ بردگان مزدی سرمایه از تولید دست میکشند تا پرچم همبستگی و اتحاد برای رهائی از ستم و استثمار را در دستان پر قدرت خود باهتزاز در آورند.
اول مه روز مارش جهانی طبقه کارگر٬ طبقه ای که زیر و رو کردن دنیای فقر و بندگی سرمایه است. روز یادآوری "کارگران جهان متحد شوید" است. برای ما در ایران تحت حاکمیت نظام جمهوری اسلامی٬ روز یاد آوری آن صدها و هزاران اعتراض و مبارزه ای است که هم طبقه ای های ما در طول سال گذشته پرچم مبارزه کارگر علیه سرمایه و دولت و نظام حاکم در جامعه را با استحکام و قدرتمندی تمام به قدرتمند بودن طبقه کارگر٬ بر افراشته است. سال گذشته برای جنبش کارگری سال مبارزه٬ اعتصاب روزهای خونین وسخت کشمکش با دولت و سرمایه داران و صاحبان صنایع بود. بحق باید گفت سال ۱۳۸۷ سال کارگران و سال پرچم اعتراض کارگری در جامعه ایران بود. سال الهام بخش افق و دورنمای طبقه ای که اعلام کرده صاحب جامعه است. طبقه کارگری که پرچم اعتراض و رادیکالیسم طبقاتی را به افق جامعه تبدیل کرده است. سال ۱۳۸۷ سال اعتصاب٬ مارشهای خیابانی٬ اعتراض و مبارزه کارگران و مزدبگیران جامعه در ایران است.
اما٬ در آستانه اول ماه مه امسال٬ طبقه کارگر جهانی شاهد حمله گسترده و درندانه بورژوازی به معیشت و زندگی اش است. در یکسال گذشته با عروج بی سابقه ترین بحران مالی٬ بورژواها با سکانداری دولت و سران حاکم آنها٬ بیکاری میلیونی و کم سابقه ای را در سطح جهانی به طبقه کارگر تحمیل کرده و میلیونها نفر از از مزدبگیران جامعه را روانه منازل و خیابانها کرده اند. حمله سرمایه داران و دولتهای حامی آنها در یکسال گذشته بی سابقه ترین حملات سیاه به طبقه کارگر است. به این اعتبار سال ۱۳۸۸ برای کارگران و رهبران عملی سال سخت و پر از تلاطم طبقاتی و سال اعلام کیفر خواست طبقه کارگر و یافتن راه های چاره و طرح مطالبات اقتصادی و سازمان دادن تعرض همه جانبه سیاسی و برون رفت از این همه فقر و فلات و بیکاری میلیونی است. در دو قطب طبقاتی جامعه٬ صف بندی طبقات حاکم فشرده تر از گذشته شده است. ما شاهد تلاشهای جهانی بورژوازی برای نجات بورژواها از بحران مالی کنونی هستیم. هم طبقه ایهای سرمایه داران و دولتهای حاکم با پمپاژ کردن بیلیاردها دلار و یورو و ارقام نجومی بی سابقه از ثروت اجتماعی جامعه به کمک بانکها در تلاشند٬ هم طبقه ای های خود را نجات! دهند. و شرایطی را که از چند دهه گذشته برای طبقه کارگر و مزدبگیران جامعه تدارک دیده بودند٬ با تحمیل بردگی بیشتر٬ بیکارسازی و فقر و فلاکت پردامنه تر بر آنها را هموار و عادی کنند! در دل وضعیت پیچیده کنونی طبقه کارگر و رهبران عملی باری سنگین از سازماندهی اعتراض اجتماعی طبقه کارگر را بر دوش دارند. اما٬ نقطه قدرت طبقه کارگر همچنان بر اعتراض روزانه او٬ به خلاف جریان بودنش و به افق اجتماعی اش سوسیالیسم و جامعه ای آزاد و برابر استوار است. در دل جهان بلبشو و شرایط سیاه کنونی٬ در دل غول میدیا و رسانه های نوکر که اهداف و کاری بجز در خدمت طبقه سرمایه دار و بورژواها و دولتهایشان ندارند٬ افق سوسیالیسم و جامعه آزاد و برابر کاری دشوار و سخت است. با این وجود هم طبقه ای های ما٬ هر روز در اعتراض روزانه و مداومشان این افق انسانی را در جامعه بعنوان صاحبان اصلی اش به نمایش گذاشته اند. اعتراض کارگران فرانسه و یونان در صدر درخششهای طبقه کارگر در سال گذشته ثبت شده است. اگر در صف بورژواها اتحاد! برای حمله به معیشت کارگر در اهداف اول و نامقدس آنها وجود دارد٬ اما٬ در مقابل صف بورژواها٬ طبقه کارگر در شکل سراسری شاهد تحرکات بین المللی و اعتراض به سرمایه است. صفوف طبقه کارگر در دو سوی کشمکش طبقاتی کنونی نیاز مبرم و حیاتی به اتحاد و همبستگی و ابراز وجود طبقاتی دارد٬ رهبران عملی جنبش کارگری در پیشاپیش این صف قرار دارند.
در ایران٬ امسال ما در شرایطی به استقبال روز کارگر میرویم که جنبش طبقاتی کارگران در ابعاد وسیع و گسترده به میزان سالهای قبل وسیعتر و تعرضی تر بمیدان آمده است. طبقه کارگر از خودآگاهی بسیار مناسب و مساعدتری به نسبت سالهای قبل برخوردار است٬ صدها تجربه از اعتراض طبقاتی در شکل اعتصاب٬ تحصن و تظاهرات را در مقابل دولت و نظام حاکم٬ در مقابل سرمایه داران و کارفرماها انجام داده و از منظر جامعه و بورژوازی طبقه ای قدرتمند و صاحب حرف و نیرویی معترض و خلاف جریان نام گرفته است. نقطه قدرت ما در اعتراض و حق طلبی طبقاتی جنبش کارگری در چند سال گذشته متبلور شده است. در دل اعتراض کارگری جنبش کارگری اکنون به یمن خودآگاهی طبقاتی اش٬ صف نیرومند و با درایت سیاسی و طبقاتی را پرورش داده. کم نیستند آن رهبران کارگری که در سخت ترین شرایط اعتراض هزاران نفری از مراکز صنعتی و تولیدی و محیط های کار را سازماندهی کرده و اعتراض کارگران را با درایت بالا و خود آگاهی طبقاتی٬ پیش برده و مایه اتحاد طبقاتی و همبستگی کارگران شده اند. کم نبودند٬ آن صدها رهبر کارگران که با تحمیل زندان٬ شلاق خوردن در مقابل هجوم بورژواها و نظام حاکم ایستادند٬ و به مطالبات کارگران و حق تشکل و اعتصاب پایفشردند. و پیروزی اعتصابات کارگران را هموار کردند. نکته اساسی در تداوم فضای اعتراضی اول مه در سال جاری٬ تحکیم و امکان پیشرویهای بیشتر جنبش کارگری در سطح جامعه و بشکل سراسری است. جمعبندی و تجارب اعتراضات کارگری در سال گذشته٬(بسهم خود در روزهای آتی کتابی که حجم آن به صدها صفحه میرسد٬ و جمعبندی اعتراضات کارگری در سال ۱۳۸۷ را منتشر میکنم٬ با دیدن این هزاران اعتراض و اعتصاب به روشنی جلوه های اعتراض و ابراز وجود کارگران
در جامعه دیده میشود) به ما و جامعه این واقعیت انکار ناپذیر را گواهی داده٬ در هر مقطعی جنبش کارگری و اعتراضات کارگران فضای سیاسی جامعه را به خود مشغول کرده افق رهائی از دست سرمایه و حاکمان آن٬ جمهوری اسلامی٬ برجسته شده است. با درک این شرایط٬ به میزان موقعیتی که جنبش کارگری در آن قرار گرفته٬ جایگاه و وظایف رهبران کارگری به مراتب بیشتر و پیچیده تر شده است. در آستانه اول مه این رهبران کارگری هستند که بر وجود ابزارهایی که موجبات اتحاد و همبستگی طبقه کارگر را فراهم میکند٬ پایفشاری میکنند.
کارگران مبارز! رهبران عملی جنبش کارگری! تحکیم وضعیت کنونی٬ فراهم کردن شرایط مادی و عملی در تدارک اول مه امسال در گرو نکات زیر است:
۱. تعطیل٬ و تحریم مراسم دولتی٬ تعطیل کردن روز کارگر٬ یک مضمون اصلی جدال و کشمکش کارگران با بورژوازی و دولت او بوده است. در این کشمکش عقب نشینهای مهمی تاکنون به دولت تحمیل شده است. در سه دهه گذشته کارگران پیروزی های موفق و قابل اتکایی را کسب کرده اند. و عملا روز کارگر را تعطیل اعلام کرده اند. برای قطعیت دادن به این پیروزیها٬ امسال کارگران باید متکی بر عمل و نیروی خود این جدال چندین ساله را تا آخر پیش ببرند. در روز کارگر٬ کارگران به اتکا به کار آگاهگرانه و تدارک دیده شده کار را در همه جا تعطیل اعلام بکنند. تعطیلی قطعی و بسرانجام رساندن نرفتن به سر کار قدم اول در تدارک اول ماه مه است. جامعه ایران با توجه به تجارب گرانبهای تاکنونی طبقه کارگر از این خواست ابتدایی طبقه کارگر با آغوش باز استقبال میکند! اگر این پیروزی در معنای کلاسیک خود٬ به تعطیل کشاندن مراکز تولیدی منجر شود٬ مراسمهای دولتی و مراسم خانه کارگر٬ شوراهای اسلامی و نهادهایی از این قبیل عملا با شکست مواجه شده و طبقه کارگر پوزه این خادمان بورژوازی و دولت حاکم را بخاک حقارت مزدوری سرمایه کشانده است.
۲. برپائی مجمع عمومی کارخانه و محل کار در گرامیداشت اول مه٬ سنتا در اول مه هر سال٬ در کارخانه و مراکز تولیدی و محلهای کار در جاهایی که تناسب قوا وجود داشته کارگران قبل از اول مه٬ مجمع عمومی خود را تشکیل داده اند. برپایی مجمع عمومی در گرامیداشت اول مه امسال اهمیت ویژه ای به نسبت سالهای قبل دارد. مجمع عمومی ابزار ابراز وجود کارگر و سلاح قدرت او در مقابل دولت و کارفرما است. کارخانه و مراکز صنعتی٬ محل تجمع کارگران و مراکز قدرت اجتماعی کل طبقه کارگر هستند و برپائی مجمع عمومی کارخانه در گرامیداشت اول مه٬ نقش بسیار مهمی در تدارک مارش و مراسمهای روز اول مه خواهد داشت. بعلاوه٬ مجمع عمومی کارگران٬ جای ابراز همبستگی جهانی٬ سخنرانیها و صدور قطعنامه ها برای اعلام توقعات اجتماعی و سیاسی و خواستهای کارگری است.
۳. جشن در محلات کارگری٬ روز اول مه روز تعطیل کارگر است. روزی است که کارگران کار را تعطیل میکنند و در محلات جمع میشوند. تدارک جشن و سرور در محلات کارگری مراسمهای اول مه را با شکوه میکند. جشن در محلات کارگری٬ جای مهمی در خودنمائی اجتماعی و سیاسی کارگران در روز کارگر دارد.
برپایی گسترده و وسیع روز کارگر٬ صدور قطعنامه و کیفرخواست کارگران در شکل مطالبات اقتصادی و سیاسی٬ مارشهای خیابانی و مراسمهای وسیع توده ای٬ و در یک کلام ابراز وجود طبقاتی در اول مه آن شرایطی هستند که موقعیت مناسب و قابل اتکائی را برای رهبران کارگری و سخنگویان آنها فراهم میکند. در اول مه امسال٬ جنبش کارگری در ایران توان و قدرت این را دارد که اعلام کند٬ ابراز وجود طبقاتی٬ و بر افراشتن پرچم و افق زیر و رو کردن جامعه سرمایه داری کنونی٬ با سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی٬ با اعتصابات سراسری و اعتراض وسیع توده ای٬ امکان پذیر است. کارگران و رهبران عملی در صف مقدم این تحول اجتماعی قرار دارند.
نسان نودینیان اردیبهشت ۱۳۸۸(آپریل ۲۰۰۹)