سرنگونی جمهوری اسلامی از راه قیام کارگری و قیام مسلحانه توده ای
دولت جمهوری اسلامی وسرمایه داران در ایران استثمار کارگران، ممانعت از تشکل یابی آنها و پایین نگهداشتن حداقل دستمزدها و به جیب زدن سود و ارزش اضافی کلانی که کارگران تولید می کنند را جزو استراتژی خود می دانند. حتی حاضر نیستند آن حداقل دستمزد کارگران را که برای آن جان کنده اند و به آنها تعلق دارد را سرموعد به آنها پرداخت نمایند. کارگران را مجبور میکنند به جای فکر کردن به جلو و آینده مبارزه شان به گذشته و به نجات حداقل مزد شان به اعتراض برخیزند.
ج ا که حامی طبقه سرمایه دار است تحمل هیچگونه تجمع کارگری را ندارد چونکه خوب میداند که پاشنه آشیل حکومت آنها در همبستگی و حمایت و تشکل و پیوند کارگران کارخانجات مختلف با همدیگر به عنوان یک طبقه تاریخ ساز است. در نتیجه به نیروهای سرکوبگر خود دستور میدهند که بی رحمانه به کارگران حمله کنند، آنها را شدیدا سرکوب نمایند و آنها را در محل کار دستگیر و روانه ی زندانهای خود می کنند و یا شبانه به منزل کارگران یورش برده و برای باز جویی آن را دستگیر و باز داشت می کنند تا شاید با ایجاد وحشت کارگران را از مبارزه برای گرفتن حق و حقوق خود منصرف سازند.
کارگرانی که کارد به استخوان آنها رسیده چاره ای جز مبارزه و مقاومت ندارند. دیگر اقشار مترقی و زحکمتش جامعه نیز که تحت فشار و سرکوب هستند باید از مبارزه و حقوق کارگران در مقابله با جمهوری اسلامی و سرمایه داران حمایت کنند. ج ا عامل فقر و بیکاری و شکل گیری فاجعه اقتصادی و اجتماعی کنونی در زندگی کارگران و زحمتکشان کشور است.
نه برای مردم شرافتمند ایران و نه برای کارگران و زحمتکشان ایران راهی بجز سرنگونی ج ا پیش رو نیست. تجربه چهل سال استثمار و سرکوب و جنایت به همه ثابت کرده که راه نرمش و سازش و زبان خوش و امید به تغییر و اصلاحات برای بهبود شرایط و مقابله با این حکومت به بن بست رسیده و هیچ تاثیری نداشته و نخواهد داشت. سرنگونی جمهوری اسلامی تنها از راه قیام کارگری و قیام مسلحانه توده ای از سوی همه اقشار سرکوب شده و آزادیخواه میتواند به نتیجه برسد.
منبع: شماره ١١٠ نشریه سوسیالیسم امروز
١۵ مهر ١٣٩٨/ ٧ اکتبر ٢٠١٩