گریۀ رفیق در مرگ رفیق .

.
قادر بهرامی و عطا قمری
صاحبان اتوریته و سر نترس .

در بحبوبۀ مبارزه و روزهای قیام ۵۷ دو جوان و دو دوست در شهر دیواندره سر بر آوردند و بعد ها به صف کومه له پیوستند . هر دو در میان مردم شناخته شده و با اربابان منطقه هم درگیر شده بودند .
هر دو رادیکال و رزمنده بودند . قادر صاحب اتوریته بود در میان مردم منطقه . همچنان که در مقام فرماندۀ نظامی اتوریته اش از کمیتۀ ناحیه بیشتر بود . اتوریته اش زیبا بود و قابل روئیت . عطا محبوب همه بود و سری نترس داشت . قادر همیشه هوای رفیق نترسش را داشت .
عیب کار قادر قرار گرفتنش در صف اول جنگ و درگیری ها بود ، که همین اشکال مرگش را رقم زد . عطا هم در یک عملیات در گذشت و شب هنگامیکه جنازۀ او را به روستا آوردند و آن تن تنومند در اثر اشتباه در خنثی کردن مین و بروز انفجار سرش را بر باد داده بود ، گریۀ تلخ و غمگینانۀ قادر بر سر جسد رفیقش چه تلخ و جانگداز بود . گریۀ رفیق در مرگ رفیق .
یادشان گرامی باد
بهروز شادیمقدم
۲۰٫۹٫۲۰۱۹