از کوزه همان برون تراود که در اوست!

قطعنامه‌ی پایانی گردهمایی رایزنی روژهلات کوردستان منتشر شد.

کارگران و زحمتکشان خاورمیانه، ایران و کردستان، چاره ای جز به پیروزی رسانیدن انقلاب اجتماعی – انقلاب قهری کمونیستی ندارند.

از ناسیونالیست ها بویژه در عصر ما، عصر حاکمیت سرمایه امپریالیستی بر جهان، جز اینکه حامیان خود را در دولت های امپریالیستی بیابند، انتظار دیگری نمی توان داشت!

نشست کنگره کردستان – ک ن ک – یا مجلس کردستان با مسئله کردستان ایران – کردستان شرقی – روژهلات در روز های ۱۴ و ۱۵ سپتامبر در پایتخت سوئد – استکهلم برگزار شد. این نشست با دادن یک قطعنامه در ۱۲ بند به اتمام رسید. ناسیونالیست ها در قطعنامه ی این نشست، ماهیت جنایت کارانه و خائنانه خود را به وقیحانه ترین و رذیلانه ترین شیوه و زبانی بیان نموده اند.

به باور من، این نشست همان طور که انتظار می رفت، پیش رفته است و این از قطعنامه مشعشعانه اش کاملا معلوم است.

زیرا که اولا در این قطعنامه، حتی یک کلمه در باره نظام اجتماعی اقتصادی یعنی سرمایه داری که بر جامعه ایران و کردستان حاکم است، گفته نمی شود و از یک رژیم بدون پایه های اقتصادی اجتماعی صحبت میشود. بنا بر این خیلی طبیعی است که از طبقات اجتماعی و تضاد و تناقضات طبقاتی هم حرفی نزند.

در این قطعنامه از احزاب سیاسی صحبت میشود، بدون اینکه گفته شود که این احزاب نمایندگان کدام طبقات اجتماعی هستند.

و اما به نظر من، این ها هیچ کدام اساسی نیستند و میشود از یک عده ناسیونالیست یعنی نمایندگان بورژوازی در کردستان بیش از این انتظاری نداشت و اما شاه بیت این قطعنامه در جای دیگری است.

در جایی است که این نشست از حامیان منطقه ای و جهانی خویش صحبت می کند. این قطعنامه، دولت های فخیمه سرمایه داری یعنی فاشیست ترین دولت های موجود، یعنی دولت هایی که حاکم بر جهان کنونی هستند که در همین دو دهۀ آغاز قرن دو هزار میلادی، گذشته از اینکه از دولت های کشتارگر و اشغالگرکردستان حمایت کرده اند، مؤسس گروههای مذهبی ای همچون داعش و القاعده و غیره بوده اند که به زنان و کودکان همین ناسیونالیست ها نیز تجاوز نموده اند و باصطلاح ملت شان را قتل عام نموده اند و به بردگی برده اند و علاوه بر این، همین دولت ها تا کنون صدها میلیون کارگر و زحمتکش را در جهان و بویژه کردستان کشته اند.

این قطعنامه، دولت های حاکم بر شورای امنیت سازمان ملل متحد، یعنی، دولت های ایالات متحده آمریکا، فرانسه، انگلیس ، روسیه و چین را، مورد خطاب قرار می دهد که این جانیان جهانی از حقوق مردم در کردستان که اکثریت این مردم را کارگران و زحمتکشان تشکیل میدهند، حمایت نمایند. یعنی قصابان جهانی انسان کارگر و زحمتکش را مدافع خویش میداند.

این در بند آخر این قطعنامه – بند ۱۲ می آید . توجه کنید : « ۱۲. گردهمایان از جامعه‌ی بین‌المللی، سازمانهای حقوق بشری، دولتهای عضو شورای امنیت سازمان ملل و فعالین مدنی می‌خواهد از مبارزات آزادیخواهانه‌ی خلق کوردستان حمایت کنند، به خصوص از حقوق و شرایط کولبران پشتیبانی کنند و مانع آن شوند که جمهوری اسلامی ایران به کشتار این قشر ادامه دهد.»،

این دیگر نهایت بیشرمی است که البته، از یک عده ناسیونالیست کردستانی، بیش از این، نمیتوان انتظارداشت.

این قطعنامه، بدترین شغل دوران برده داری و فئودالی جوامع بشری، یعنی حمالی را تقدیس کرده و میخواهد از شرایط آن حمایت نمایند. آیا وقیحانه تر از این میشود به انسان کارگر و زحمتکش توهین روا داشت؟

این، درست مثل اینست که اعلام شود که تن فروشی یک شغل است و باید از شرایط موجودیت آن حمایت شود! که البته، نباید از حق گذشت که کسانی به نام کمونیست کارگری، در برنامه شان؛ این کار را کرده اند!

اما، وظیفه کارگران آگاه، در منطقه و بویژه کردستان چیست؟

وظیفه کارگران آگاه، انقلابی و کمونیست در منطقه و کردستان در یک جمله خلاصه میتوان کرد و آن اینکه: خود را در ارگانهای توده ای طبقاتی و مخصوصا با موجودیت دادن به حزب خویش – حزب مخفی و غیر علنی، سازمان داده و مسلح کرده و نبرد طبقاتی موجود و جاری را به انقلاب اجتماعی که به ناگزیر مسلحانه خواهد بود، ارتقاء دهند.

آری،

تودۀ کارگران و زحمتکشان در ایران و کردستان را باید نسبت به ماهئیت ارتجاعی حامیان سیستم سرمایه داری آگاه نمود، تا قادر گردند که با تشکل و تحزب یافتن شان و مسلحانه برخاستن، جواب به طبقه سرمایه دار امپریالیست و فاشیست جهانی و دولت ها و این نوع نشست های ارتجاعی، خائنانه و مزدورانه، بدهند.

کارل مارکس : « همانطور که یک فرد به استناد نظر وی نسبت بخودش قضاوت نمی شود همانطور هم یک چنین دوران تحولی را نمیتوان باستناد شعور آن {نسبت به خودش} قضاوت نمود، بلکه برعکس، این شعور را بایستی بر مبنای تضادهای زندگی مادی، {یعنی} تعارض موجود بین نیروهای اجتماعی تولید و مناسبات تولیدی توضیح داد. »، پیشگفتار نقد اقتصاد سیاسی – ۱۸۵۸

امروز برای ما، کارگران و زحمتکشان این هیچ مهم نیست که جریانات، احزاب، سازمان ها، افراد و دولت های پشت سر چنین نشست هایی در باره خود چه می گویند؟ و حتی چه برنامه ای روی کاغذ و در مانتیورکامپیوترهایشان دارند و نام خود را چه گذاشته اند؟ بلکه برای ما مهم اینست که اینها، درنشست دو روزه شان، چه محصولی را تولید و ارائه داده اند که جز، دست بدامن شدن قاتلان جهانی و منطقه ای و محلی ما نیست.

برای هیچ کسی این پوشیده نیست که در این صد و اندی سال، بعد از پیمان لوزان در تاریخ ۲۴ ژوئیه ۱۹۲۳ که در آن دولت های پیروز مند در جنگ، روی مسائل جهان بعد از جنگ جهانی اول و از جمله، تصمیم بر تقسیم کردستان بین کشورهای ترکیه، ایران، عراق و سوریه گرفته شد، تصمیم گرفتند و به توافق رسیدند، هر جنایتی که دربویژه کردستان و البته، کل جهان و منطقه خاورمیانه انجام گرفته است و انجام میگیرد، بر طبق منافع و تصمیمات محرمانه و آشکارانه ، حداقل ۴دولت از دولت های سرمایه داری امپریالیستی، یعنی دولت های ایالات متحده آمریکا، فرانسه، انگلیس و روسیه که حاکم بر شورای امنیت سازمان باصطلاح ملل متحد و در واقع سازمان بین دولتین می باشند، که دارای حق وتو هستند، بوده است. یعنی پایه اصلی همه جنگ ها، ویرانی ها و دربدری های انسان و بویژه کارگران و زحمتکشان، همین ها بوده اند!

این دولت های فخیمه سرمایه داری بودند که از جمله جنبش سال ۱۳۲۴ در کردستان ایران را، بوسیله دولت نوکرشان – دولت شاه – به خاک و خون کشیدند، این ها بودند که در سال ۱۹۷۵ با بستن پیمان الجزائر، پشت نوکرشان یعنی حزب دموکرات کردستان عراق که بوسیله خانواده بارزانی اداره میشد را، خالی کردند و رژیم بعث عراق را تشویق کردند که حملات خویش را افزایش دهد و باعث قتل عام ها و آواره گی هایی گردد تا آن دوره بینظیر و یا کم نظیر بود، در خاورمیانه.

همین ها بودند که با یاری و سکوت باعث شدند که در تابستان سال ۱۹۷۹ – ۱۳۵۸ – رژیم – دولت سرمایه داری تازه به قدرت رسانده شده بوسیله خودشان در ایران، رهبر دینی اش بر علیه کارگران و زحمتکشان و کل ساکنین کردستان ایران، فتوای جهاد دهد و دهات را بسوزانند و فقط ۳۰۰ نفر را در ظرف یک ماه اعدام نمایند.

همین های بودند که با در اختیار قرار دادن سموم کشنده و کشتار جمعی باعث شدند که رژیم بعث عراق شهر حلبجه و اطراف آنرا بمباران شیمیائی نماید و باعث خفه شدن و سوختن حداقل ۵۰۰۰ انسان شود و۱۸۰۰۰۰ تا ۳۰۰۰۰۰ هزار نفر در سالهای ۸۸- ۱۹۸۷در حملات معروف به انفال از زحمتکشان کردستان عراق را قتل عام نماید.

و … همین ها بودند که داعش را سازمان دادند، آموزش دادند و مسلح کردند و به جان هر چه زنده بود، انداختند تا به زنان و دختران جوان و کم سن و سال و بویژه کرد یزدی تجاوز کنند و آنها را به اسارت برده و در بازارها بعنوان برده به شیوخ پولدار عرب و غیر عرب و برای تهیه قیلم های پورنو و… بفروشند.

حالا یک عده ناسیونالیست، مرتجع، بچه فئودال و تحصیل کرده سرمایه داران، جانی و خائن به نام ک ن ک ، کنفرانس ترتیب میدهند، سخنرانی میکنند، قطعنامه میدهند که در آن، از سازمان هایی تقاضای کمک مینمایند که همین دولت ها سرکرده و فرمانده سیاسی – نظامی شان، یعنی، همکاره شان هستند!

هیچ پیمان، سند و تصمیمی در این نوع سازمانها از قبیل حقوق بشر و مخصوصا شورای امنیت سازمان ملل متحد امضاء و انتشار نمی یابد، مگراین که منافع همین دولت های سرمایه دارامپریالیست و جنگ طلب ترین در تاریخ جوامع طبقاتی، در آنها رعایت شده باشد.

لنین: « مادامکه اﻓﺮاد ﻓﺮاﻧﮕﻴﺮﻧﺪ درﭘﺲ هر ﯾﮏ از ﺟﻤﻼت، اﻇﻬﺎرات و وﻋﺪﻩ و وﻋﻴﺪهاﯼ اﺧﻼﻗﯽ، دﯾﻨﯽ، ﺳﻴﺎﺳﯽ واﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻃﺒﻘﺎت ﻣﺨﺘﻠﻒ را ﺟﺴﺘﺠﻮ ﮐﻨﻨﺪ، در ﺳﻴﺎﺳﺖ هموارﻩ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﺳﻔﻴﻬﺎﻧﻪ ﻓﺮﯾﺐ و ﺧﻮدﻓﺮﯾﺒﯽ ﺑﻮدﻩ و ﺧﻮاهند ﺑﻮد.» و .ای. لنین، سه منبع و سه جزء مارکسیسم. حروف درشت از من است.

کارگران سراسر جهان ، کارگران منطقه خاورمیانه، کارگران کردستان، تحزب یافته، متحد و مسلح شوید و انقلاب قهری کمونیستی که پایان دهنده به نظام گندیده و فاسد و متعفن سرمایه داری است را، به پیروزی رسانید، چاره دیگری شما ندارید!

حمید قربانی – ۱۹ سپتامبر سال ۲۰۹۲ اسپارتاکوسی.

لینک قطعنامه نشست ک ن ک در استکهلم – ۱۴ و ۱۵ سپتامبر ۲۰۱۹

https://anfpersian.com/%DB%8C%D8%A7%D8%AF%D8%AF%D8%A7%D8%B4%D8%AA/%D9%82%D8%B7%D8%B9%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%DB%8C-%D9%BE%D8%A7%DB%8C%D8%A7%D9%86%DB%8C-%DA%AF%D8%B1%D8%AF%D9%87%D9%85%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%B1%D8%A7%DB%8C%D8%B2%D9%86%DB%8C-%D8%B1%D9%88%DA%98%D9%87%D9%84%D8%A7%D8%AA-%DA%A9%D9%88%D8%B1%D8%AF%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86-%D9%85%D9%86%D8%AA%D8%B4%D8%B1-%D8%B4%D8%AF-51298