فقط انقلاب سرخ کارگران میبتواند به این وحشیگری ها پایان دهد!
در رابطه با جنبش طبقه کارگر جهانی و ایران چه خیانت ها و جنایاتی که انجام نگرفته است، از اولین کشتار لیون فرانسه و کمون پاریس و اول ماه مه شیکاگو گرفته تا جنگ های ویرانگر و کشتار صدها میلیونی تا کنون، کشتار دهها هزار کارگر کمونیست و انقلابی و شورائی در خیابانهای برلین و دیگر شهر های آلمان و آشکارتر کردن خیانت سوسیال دموکراتها، کشتار سیاتول و ماریکانا در آفریقای جنوبی تا به گلوله بسته شدن کارگران در اول ماه در میدان تقسیم ترکیه ، تا از هوا و زمین به گلوله بسته شدن کارگران اعتصابی در خاتون آباد که کشتار کارگران جهان چیت کرج در سال ۱۳۵۰ را یاد آوری کرد، خاکستر شدن کارگران در کارخانه های پتروشیمی شازند اراک و لباسدوزی های بنگلادش و غیره تا امروز که کارگران فریب خورده و یا رادیکال را میگیرند و به زیر شکنجه های وحشیانه میکشند تا برعلیه خویش اعلام جرم نمایند و به دستور یکی از مسئولان کمیته مرگ و یکی از قصی القلب ترین انسان های زنده یعنی سید ابراهیم رئیسی که حکم تیرباران کردن از ۵ تا ۱۰ هزار و بلکه بیشتر زندانهای سیاسی را در سال ۱۳۶۷ و به همراه ۲ ( نیری و ریشهری) جنایت کار دیگر صادر کردند و … بعنوان قاضی القضات محاکمه گردند و به زندان و حکم شلاق محکوم گردند.
فقط و تنها، پیروزی انقلاب قهری کمونیستی خود کارگران میتواند به این وضعیت وحشانه و خائنانه و هر روز خونین تر شونده، پایان دهد. کارگران برخیزید!
حمید قربانی ۸ سپاتامبر ۲۰۹۲ سال اسپارتاکو
نیم نگاهی به یک اطلاعیۀ مشعشعانه!
نیروهای باصطلاح کمونیست که از ۲۶ به ۶ تقلیل یافته اند، در این اطلاعیه غرای خود، خویش را بی نیاز میبینند که توضیح دهند که چرا؟ با وجود به قول خودشان این همه مبارزات رادیکال و اعتراضات و اعتصابات، رژیم سرمایه و سرمایه داران عقب نشینی نکرده که هیچ، بلکه حتی کارگرانی که دست از اعتراضات خیابانی هم شسته اند، به بیدادگاه ها میکشد و آنها را به محاکمه کشیده، برایشان زندان و جریمه های سنگین که چندین برابر، چند ماه و چند سال، فعالیت و جان کندن یک کارگر است، تعیین می کند و حتی وحشییانه ترین شیوه های مجازات مانند شلاق و غیره را در مورد شان به اجراء میگذارد و شما هم فقط اطلاعیه میدهید و جلوی سفارت ها جمع میشوید و با کمال خوشحالی از اینکه شعار مرگ بر جانیان داده اید، به خانه هایتان برگشته و دو باره و سه باره، گزارش برای تلویزیونهای بیگانه و خودی؟ تهیه کرده و با سری همچون چنار افراخته و صوتی زیبا، آنها را میخوانید!
راستی، چرا، چنین است؟ ولی به جای این توضیح، این انقلابیون دروغین و کمونیست های تقلبی، در یک پاراگراف حرف های متناقض می زنند.
بعنوان نمونه یک جا از “اوج استیصال رژیم” صحبت میکنند و در جای دیگر از یورش های برنامه ریزی شده و “آگاهانه! ” نگاه کنید :
«اکنون احضار۴۱ تن از کارگران فولاد به دادگاه ضد انقلاب، یک ماه بعد از دادگاهی اسماعیل بخشی، علی نجاتی و حامیان و یاران دلسوز جنبش کارگری در یکی از بی دادگاههای رژیم و محکومیت آنان به تحمل زندان و شلاق نشانه اوج استیصال و هراس رژیم جمهوری اسلامی از تداوم اعتراضات و اعتصابات کارگری است. تشدید فشار و سرکوب علیه رهبران و فعالان جنبش کارگری سیاست آگاهانه ای است که همه جناح های حکومتی بر سر آن توافق نظر دارند.»، «… انان به تحمل زندان و شلاق نشانه اوج استیصال و هراس …» این کجا؟ و آن «سیاست آگاهانه ای است» که همه جناح های حکومتی بر سر آن توافق نظر دارند» کجا؟ ،
به باورمن ، این نوع موضعگیری های ناشی شده از خواستگاه بورژواپی و خرده بورژواپی شما و استیصال و بی عملی مفید و غیره شماست که به رژیم در بحران این قدرت مانور را داده است و می دهد.
تا زمانی که طبقه ی کارگر یاد نگیرد و به این درک نرسد، که در شرایط امروز جهانی و بویژه داخل ایران که با دولت – رژیم – این چنین هار سرمایه داران روبرو است که باکی ندارد که در ملاء عام کارگری را شلاق می زند که یک روز رهبراین رژیم – خمینی – پفیوز و حیله گر، از ترس مبارزات رادیکالش، هر چند بدون یک حزب و راهنمای انقلابی می گفت که ” حضرت علی، امام اول شیعیان و یا پیغمبر دست کارگر را می بوسید و…”، این نوع مبارزات به تنهایی و بدون حزب کارگران آگاه، انقلابی و کمونیست – حزب مخفی – که هر آن آماده تغییر تاکتیک و شکل مبارزه از اقتصادی، اقتصادی سیاسی به سیاسی نظامی است و برایش اتخاذ تاکتیک و برگزیدن اشکال مبارزات، فقط از توازن نیرو و چگونگی برخورد دشمن نشأت می گیرد و نه سر در آخور تئوری بردن « تئوری خاکستری است، درخت سبز زندگی است – لنین»، حملات چه با گلوله و زندان و چه بیکاری و گرسنگی دادن را با حملات متقابل جواب میدهد و با دشمن روی هزینه جنگ بحث نمیکند، زیرا که جنگ را برای پیروزی آغاز نموده است، این اوضاع به نفع کارگران و سایر زحمتکشان تغییر نمیکند که هیچ، بلکه تا بینهایت، یعنی مرگ فجیع ناگزیر، پیش می رود!
این نوع اطلاعیه ها هم که بیشتر یک اعلام وجود هستند، درست مانند همان اطلاعیه های معروف به اطلاعیه های ۱۴ معصوم در داخل کشور که حداقل خواهان کناره خامنه ای اند، ارتجاعی و نارکارآمد و اصولا نازا و سترون هستند! مانند خود اطلاعیه دهندگان!
رفقای کارگر آگاه : با تشکیل کمیته های مخفی – سرخ – محل کار و زیست، بسوی موجودیت دادن و اعلام حزب تان حرکت کنید، مبارزات را از حالت دفاعی به تهاجی تبدیل کنید، خود را سازمان دهید و مسلح کنید تا طبقه سرمایه دار و دولت اش، حتی تا باقی اند ، یعنی، تا پیروزی انقلاب قهری کمونیستی تان، دیگر جرئت توهین و تحقیر روا داشتن نسبت به شما و خانواده های شما، نداشته باشند و شما باشید که آنها را، بخاطر قرن ها و سال ها استثمار کردن شما و اجداد شما از برده تا دهقان بی زمین و۳۰۰ و یا در ایران ۱۰۰ ساله کارگر محروم از وسایل تولید که کار مرده اش هستند، به محاکمه کشیده و هر کدام را مطابق با درجه اعمال پست و زشت که قتل عام ها را هم شامل میشوند، به مجازات رسانید!
این بربریت دامن گستر و ادامه دار، یعنی سیستم سرمایه داری گندیده و بختکواره شده را باید لغو کرد و کمونیسم را به جای آن نشاند که این فقط از عهده شما و طبقۀ آگاه شده به منافع خویش، سازمان یافته و تسلیح طبقاتی یافتۀ شماُ یعنی طبقه کارگر برمیآید!
حمید قربانی ۷ سپتامبر ۲۰۹۲ اسپارتاکوسی!
لینک های اطلاعیه :
http://www.akhbar-rooz.com/1398/06/16/%d8%b5%d8%af%d9%88%d8%b1-%d8%ad%da%a9%d9%85%e2%80%8c%db%b6%d8%aa%d8%a7%db%b1%db%b8-%d8%b3%d8%a7%d9%84-%d8%b2%d9%86%d8%af%d8%a7%d9%86-%d8%a8%d8%b1%d8%a7%db%8c-%d9%85%d8%aa%d9%87%d9%85%d8%a7%d9%86
نگاهی به جدید ترین بیانیه ی مادران پارک لاله – بیانیه مادران پارک لاله به مناسبت سی و یکمین سالگرد کشتار۶۷
در این بیانیه چند مسئله اساسی و بنیادی نادیده گرفته شده و به آن ها هیچ اشاره ای حتی نمیشود. من به دو تا از مهترین آنها اشاره می کنم که عبارتند از :
۱- نظام اقتصادی اجتماعی حاکم بر جامعه طبقاتی ایران، یعنی،سرمایه داری ادغان شده ارگانیک و غیر قابل تفکیک و جدانا شدنی در نظام سرمایه داری امپریالیستی جهان، مگر با انقلاب قهری کمونیستی کارگران متحزب در حزب انقلابی و مخفی خویش، کارگران و زحمتکشان مسلح، که دولت حالا با هر شکلی، مثلا در ایران با شکل و شمایل ارتجاعی دینی – مذهبی برای حفط آن است.
۲- بعد ار ۴۰ سال و معلوم شدن اینکه، جمهوری اسلامی در ایران شکل نمی گرفت، اگر که کل سرمایه داری جهانی و مخصوصا سرمایه داری امپریالیستی که با مالکیت خصوصی و حکومت بازار بر مقدرات جوامع و رقابت انحصاری امپریالیستی که به غرب معروف هستند، یعنی، کشورهایی مانند ایالات متحده آمریکا، بریتانیا، فرانسه و آلمان غربی آن زمان « کنفرانس گوادلوپ (زبان فرانسوی: Conférence de Guadeloupe ) یا نشست گوادلوپ جلسه‌ای بود که از ۴ تا ۷ ژانویه ۱۹۷۹/ ۱۴ تا ۱۷ دی ۱۳۵۷، میان رؤسای دولت ۴ قدرت اصلی بلوک غرب (آمریکا، انگلستان، فرانسه و آلمان غربی) در جزیره گوادلوپ برگزار شد و یکی از موضوعات اصلی آن بررسی وضعیت بحرانی ایران در آن دوران -آخرین روزهای پیش از انقلاب ۱۳۵۷- بود.». سایت ویکی پدیا آزاد. اینها در آن کنفرانس توافق کردند که : الف شاه باید برود . ب – رژیم اسلامی برجایش بنشیند و بنا براین، برای اجرایی شدن آن علاوه بر ادامه و تشدید فعالیت های پاریس که خمینی را از تبعید در نجف و کربلا به آنجا برده و تشدید فعالیت تبلیغی رادیوهای لندن و صدای آمریکا به نفع اسلامیان و فرمان دادن و بسیج تمام طبقه ی بورژوازی ایران به گرد خمینی، حتی رئیس شورای سلطنت بعد از ترک و فرار شاه از ایران، آمدنش به نزد خمینی در لوشاتلوی خوش آب و هوای کنار پاریس، سرپرست بزرگترین پیمان نظامی یعنی ناتو – ژنرال هویزر و با مأموریت محللی سران ارتش با روحانیان و نهضت آزادی و گسیل او به ایران – تهران – بود.
در این بیانیه ی که باصطلاح از جانب مادران داغدیده داده شده است، در ضمن، بطور خیلی رندانه ای از برخورد نیروهای انتظامی به برگزار کنندگان مراسم در خاوران، قدر دانی میشود :«امسال نیز هم جمعه اول ماه و هم در هشتم شهریور به مناسبت سی و یکیمین سالگرد قتل عام شدگان در خاوران گرد هم آمدند و گل های زیبایی بر بوته های خشکیده و گورهای بی نشان عزیزان مان نشاندند و به احترام مبارزات و ایستادگی ها و عاشقی های آن ها ایستادند و سرود خواندند و خوشحالیم که ماموران امنیتی و اطلاعاتی نبودند و مزاحمتی حداقل در ظاهر برای خانواده ها ایجاد نکردند.»، در کنار بیانیه هایی، مانند بیانیه های مشهور به ۱۴ معصوم تحت ستم و غیور و از جان گذشته ای قرار دهید که همه آنها نیز، خواستار استعفای خامنه ای، گذار مسالمت آمیز به یک جامعه سکولار و دمکرات و مجری قوانینی به نفع رفع تبعیضات جنسی، قومی، زبانی، مذهبی شده اند، قرار دهید، انگاه به عمیق فاجعه ای که برای کارگران و زحمتکشان در شرف اتفاق افتادن است، به نظر من پی می برید. زیرا که همه در کوشش هستند که نظام طبقاتی حاکم را، یعنی سرمایه داری هار، نئولیبرال، پر آز و حریص و سیر ناشدنی را که تمامی جنایات این ۴۰ سال و ۵۰ سال قبل ، یعنی دیکتاتوری زمان شاهان پهلوی و حتی قبلتر از آنها، برای حفظ و توسعه و گسترش آن انجام گرفته است و صدها هزار کشته، اعدامی و تیرباران شده از جمله قتل عام های زندانیان سیاسی در تابستان۱۳۵۸، ۳۰۰ اعدامی و تیر باران شده در یک ماه، شهریور در کردستان، سال ۱۳۶۰ و ۱۳۶۷ از جمله آنها هستند، بر کارگرا ن و زحمتکشان در ایران و مدافعان و رهبران این طبقه تحمیل کرده اند، به فراموشی سپارند و رژیمی بدون پایگاه و خواست طبقاتی را طرح کنند و فقط خواستار این باشند که با رفتن لیدر یعنی خامنه ای و برگزاری یک رفراندوم که باحتمال زیاد برگزار شدنی نیست را، جلوی کارگران و زحمتکشان بگذارند . آنها را قانع به پذیرفتن آن نمایند. این خیلی سرذیع بگویم، رفقای عزیز، «خر همان است و پالانش عوض میشود.»، این به باور من، درست همان چیزی است که باکمی تعدیل نمودن، زیرا که در ۲۲ بهمن ۱۳۵۷، با بودن یک جنبش اعتصابی قوی و شورایی کارگران و جوانان یعنی دانش آموزان و دانشجویان و معلمان و اساسا کلیه اقشار زحمتکش جامعه، ولی بدون رهبری انقلابی، حداقل پادگان نیروی هوایی شورش کرد و سازمان اپورتونیست زده ، چریک های فدایی خلق ایرانی بود و جنبش هایی ، در این و آن طرف ایران و ضرباتی بر شاهرگ نیروی سرکوب گر یعنی ارتش و پلیس و ژندارمری زده شد، اتفاق افتاد و رژیم جبارتر و قاتل تر جمهوری اسلامی را نصیب کارگران نمود، حالا در بهترین ورژن در ایران سال ۱۳۹۸هجری شمسی مطابق با ۲۰۹۲سال اسپارتاکوسی، چنین بیانیه هایی خواستار آنند و نه انقلاب قهری کمونیستی کارگران که باید با درهم کوبیدن دستگاه دولت، نظام حاکم، یعنی سرمایه داری را از ریشه براندازد تا انسان از نابود شدن بوسیله رشد و توسعه تضادهای ذاتی نظام سرمایه داری نجات یابد.
من بارها به کارگران و زحمتکشان و مخصوصا به کارگران آگاه، انقلابی و کمونیست در ایران، با درک ناقص خویش، هوشدار داده ام که بدانند که دشمن طبقاتی یعنی طبقه ی سرمایه دار داخلی و بویژه خارجی، با تجربه ۳۰۰ ساله خویش، یک استراتژی ندارد، بلکه از استراتژی های مختلف و در یک زمان استفاده می کند تا کارگران را گیج و منگ کرده و برنامه های نابود کننده ی خود را پیش ببرد که در نهایت به نابودی میلیونی کارگران و زحمتکشان، چه با جنگ و چه بدون جنگ و با آفریدن فجایع و بلایای به ظاهر طبیعی و خودبخودی، منجر می شود.
رفقای کارگر، همان طور که کارل مارکس هم نوشته است، ما کارگران برای اجراء شدن برنامه ی خویش، یعنی نابودی نظام حاکم و آفریدن نظام جدید یعنی کمونیسم، تنها می مانیم و باید فقط روی نیروی خویش حساب باز کنیم و همه جنبش های طبقات و اقشار دیگر جامعه سرمایه داری در نهایت، متأسفانه بر علیه ما، موضع گیری خواهند نمود، چون در هر صورت در حفظ نظم طبقاتی متکی بر مالکیت خصوصی منافع دارند و یا حداقل از روی نادانی ذاتی طبقاتی خویش( اقشار متفاوت خرده بورژوائی)، زنان و جوانان،ملیت های باصطلاح تحت ستم و غیره، چنین فکر می کنند. انقلاب قهری کمونیستی را اساسا، ما کارگران باید به پیروزی رسانیم.
و البته خیل وسیع زحمتکشان هستند، ولی زمانی که ما سازمان یافته باشیم، قوی شده باشیم، مسلح شده و آماده حمله شده باشیم.
ما بدانیم که خرده بورژوایی و مخصوصا اقشار میانه و پاپینی آن، منافع مشخصی در حفظ نظام موجود ندارد و هر روز بیشتر از روز قبل، به فلاکت افتاده و به درون صف ما پرتاب میشود، پس می تواند با ما باشد، ولی در زمانی که خود قوی شده باشیم، زیرا که این اقشار تابع قدرت ما و سرمایه داران حاکم هستند، هر کدام قدرتش بیشتر باشد، آنها ، به آن می گروند و صف قبلی را ترک می کنند، زیرا که برنامه ای از خود ندارند، ولی ما، باید و میتوانیم به انقلاب را به پیروزی رسانیم و خود و همه را از این نظام رذل و نادان پرور و نابود کننده نجات دهیم.
از مادران پارک لاله نمی توان انتظاری جز این داشت، چون منشاء شکل گیری شان یک جنبش ارتجاعی به نام سبز در سال ۱۳۵۸ بود، اگر اشتباه نکرده باشم . منشاء طبقاتی اقشار دست به دهان رسیده، به باور من هستند!
متشکل شده، تحزب یابیم، مسلح گردیم، ضربات خویش را وارد کنیم، آنگاهست که توجه ها برحق بسوی ما بر میگردد و لاغیر!
لینک این بیانیه
به یاد تمامی به قتل رسیدگان توسط جانیان سرمایه از جمله ارتجاعیون و فاشیست هاحاکم کرده اسلامی، قتل عام شدگان شهریورها از میدان ژاله تا زندان اوین … نبرد طبقاتی تا درهم شکستن دولت سرمایه داران حاکم یعنی جمهوری اسلامی و به سزای اعمال ننگین شان رساند. ” نه فراموش میکنیم و نه میبخشیم”، بلکه مجازات می کنیم، مجرمان، متجاوزان، سرمایه داران و قتل عام کنندگان، ولی به شیوه کارگران آگاه، انقلابی و کمونیست!
نخست : پیروزی انقلاب سرخ، بعد تصمیم بر مجازات!
حمید قربانی ۵ سپتامبر ۲۰۹۲ سال اسپارتاکوسی – میباید اسپارتاکوسی جنگید و اراده و رشادت اسپارتاکوسیان را داشت!