قفس
پرنده جانم نشسته
بر شاخه ای
به ضخامت رؤیائم
در قفس ی نامرئ
بدون آنکه نگاه کند
به آیئنه تنهائی
که نشان میدهد او را
درخود
نشسته ام
تا شاید بیابم عشق را
که سالهاست
در من خود را گم‌کرده
شب غروب میکند
در صبح دم
ومن هنوز می‌اندیشم
به شب
خورشید جانم طلوع میکند
در قفس ی که خود ساخته‌ام
بدون عشق
ورویایم می‌شکند
حباب‌های آرزو هایم را
.در قفس
۲۰۱۹٫۰۹۰۲ اکبریگانه