اسد گلچینی
در آستانه اول ماه مه ۸۸ هستیم و علیرغم سرکوب و محدودیت های بسیار از طرف حکومت سرمایه داران ، بسیاری در تدارک مراسم های اول ماه مه هستند. کانون های فعالیت برای مراسم های این روز گرم است.
با مروری بر تجربه سال ۸۷ درس ها و تجارب و اشتباهات و محدودیتهایی که باید از آنها دوری کرد، میتوان قدرت بیشتری برای برگزاری هر چه متحدانه تر مراسم و جشن های کارگران به میدان آورد و با صفی متحد تر وضعیت طبقه کارگر و کیفرخواستش بر علیه سرمایه داری را مطرح کرد. به این مناسبت ارزیابی مراسم های سال ۸۷ برای کارگران و همه دست اندرکاران مراسمهای روز کارگر در شهرهای کردستان مفید خواهد بود که در اینجا مطالعه آنرا به همه کارگران و دست اندرکاران این مراسم توصیه میکنیم.
کارگران در مراسمهای روز کارگر اعلام کردند که سرمایه داران و رژیم فاشیست اسلامیش، شرایط بسیار دشواری را برای آنها و مردم ستم دیده فراهم کرده است، اعلام کردند که تسلیم خواست آنها نمیشوند و خاموشی و یا انتظار و تردید را، نسخه دیگری از همین سناریوی سیاه میدانند که بر آنها میرود و آنرا نمیپذیرند.
امسال برگزاری اول ماه مه در شهرهای کردستان در شرایط دشوارتری برگزارشد. هدف رژیم این بود که مانع برگزاری مراسم های اول ماه مه ، روزجهانی کارگر بشود. درکردستان سنت مراسم های علنی و مستقل کارگران ریشه داراست و موفق شدند مراسم هایشان را برگزار کنند. رژیم در تهران میدانست که محجوب و خانه کارگریهای مزدورش تا جاییکه بتوانند امسال را با سکوت برگزار خواهند کرد. چون محجوب به آرزویش رسید و نماینده رژیم درمجلس شد. از یک طرف دستگیری و سرکوب و از طرف دیگر بر پایی مراسم دولتی راه حل اینها بود.با این وجود فضای اول ماه مه در شهر های کردستان بازهم متفاوت بود و مراسم ها و تجمع ها هرچند کوچک و بعضا درکوه و دشت، اما انعکاسی از اعتراض عمیق و نارضایتی کارگران و فعالین اول ماه مه بود. نگاهی به این روز و فعالیتها برای ما و همه کمونیستها و فعالیت آتی لازم است.
رژیم و فعالیتهایش
مراسم اول ماه مه ۸۶ در سنندج و سرکوب فعالین آن ، محکومیت و مجازات بسیاری از کارگران سرشناس و مبارز تا آخرین روزهای ماه مه ۸۷ ادامه داشت. محمود صالحی کماکان درزندان بود و بعنوان کارگر مبارزو جسوری که با یک کلیه و چندین درد و و مریضی دیگر به رژیم، نه گفته بود وبه این خاطر مجازات میشد را همه میدانستند. اگررژیم قدرت میداشت میخواست زندانی او را بیشترکش دهد. اخراج و جریمه کارگران مبارز و محکومیت صدیق کریمی و زندانی کردن شیث امانی قبل ازاول ماه مه، تلاش برای خاموش کردن هرنوع فعالیتی درهمه شهرها بود که کارگران و بویژه فعالین کارگری مصمم به برپایی اول ماه مه بودند. بخشهایی از کارگران فکر میکردند میتوانند اجازه بگیرند و مدتی به این مشغول شدند ،اجازه ندادند و برخلاف این همه جا رژیم برای وارد شدن وسرکوب کارگران آماده بود. در سقز، اشنویه و کامیاران به اقداماتی پیشگیرانه دست زد. در عین حال مراسم های دولتی را هم برای کارگران تدارک میدید.
کارگران آماده میشدند
در چنین شرایطی کارگران مبارز در پی بر پایی مراسم اول ماه مه بودند. ارتباطات کاری فعال شده بود و جنب و جوش در همه شهرها و درمیان کارگران بویژه کارگران فعال و مراکزکارگری و فعالین چپ و کمونیست درجریان بود. برخلاف خیلی از روزهای دیگر اول ماه مه روزکارگران است و مختص به آنهاست. روزهمه نیست. روزی ملی نیست و همه در آن دخیل و شریک نیستند و در این روز کارگران اعلام میکنند که برعلیه سرمایه داری متحد میشوند و خواستهای شان را طلب میکنند. این خوشایند طبقه سرمایه دارو جریانات ناسیونالیست و روشنفکران کرد اصلاح طلب و با صطلاح لیبرالش نیست. احزاب سیاسی ناسیونالیست هم کارگر “بیچاره” و “مستحق صدقه” برایشان مهم میشود که در رکاب آنها باشند. اعلامیه های احزاب ملی در ایران و کردستان از این دستند.
بنا به شرایط سرکوب وپراکندگی، مراسم های اول ماه مه بیش از بیش به مراسم فعالین کارگری و کمونیست تبدیل شده است.
دراول ماه مه ۸۷ مراسم های مختلفی بمناسبت اول ماه مه در شهرهای سنندج، سقز، مریوان، کامیاران، بوکان برگزار شد. در سنندج ۳ مراسم از طرف کارگران برگزار شد. یکی در کوه و از طرف اتحادیه آزاد کارگران، یکی در جلو اداره تامین اجتماعی سنندج درخیابان سیروس، ویکی هم از طرف کارگران خبازدرسالن این اتحادیه که این مورد را رژیمی ها قرق میکنند و از دست کارگران میتوانند در بیاورند. این مراسم ها فضای رعب و ترس و نا باوری را شکست و پرچم کارگران جهان متحد شوید یک بار دیگر و دروسط شهرسنندج از طرف کارگران به احترازدر آمد. مراسم داخل شهر سنندج نمونه ای خوب از کاری متحدانه و هماهنگ از طرف کارگران و فعالین بود. درمریوان نیزهمینطور شد و در کمتر از نیم ساعت و در وسط این شهرصد ها نفرشاهد مراسم اول ماه مه و شعارمبارزه برعلیه سرمایه داری بودند. در کامیاران مراسم با شکوهی برگزار شد و دانشجوی آزادیخواه و برابری طلب در سخنرانیش میگوید که چگونه باید این نظام را به نفع کارگران عوض کرد. در سقز ابتدا نیروهای امنیتی و اطلاعاتی صبح این روز و با حمله به دفتر اتحادیه خبازان شعارو پلاکارد های آماده شده کارگران را غارت میکنند ، غروب این روزمراسم با شکوه اول ماه مه برگزار میشود.در بوکان ده ها نفر از کارگران وفعالین روز کارگر، مراسمشان را برپا کردند.
همه این مراسمها توانست سنت اول ماه مه در کردستان را همچنان حفظ کند.
تشتت در سازماندهیهای قبل از اول مه
کارگران و تشکل ها و یا شبکه های ارتباطیشان ، حال با هر گرایشی که داشتند، خیلی پراکنده بودند و متاسفانه بخش قابل توجهی تا