چرخهای پوسیده و ترمز بریده ماشین کهنه احزاب ناسیونالیست کوردستانی

اخیرا خبر بد یمن مذاکره چهار جریان کوردستانی با جمهوری داعش شیعه برملا شده است. برای هر کسی که سرنوشت کوردستان برایش مهم است، بجاست که نظر خودش را مطرح کند.
۱- مذاکره بخودی خود امری بد و نجس نیست، و شخصا آرزو دارم که تمام مشکلات دنیا، از جمله مشکل جمهوری اسلامی و دولت آمریکاهم از طریق مذاکره حل شود.
۲- مذاکره هم مانند زمین فوتبالی است که فاکتورهای فراوانی در آن نقش دارند؛ تعداد بازیکنان و قدرت تیم مقابل، نقاط قوت و ضعف حریف، و در آن اخر محل و زمین مسابقه.
۳- وضعیت احزاب مذاکره کننده، احزابی که سنتا و فقط به مبارزه حزبی آنهم به شکل نظامی معتقدند، ایمانی به اشکال مدنی مبارزه ندارند و سنتا چیزی مانند مبارزه زنان، جوانان، کارگران معلمان و کولبران را یا نمی فهمند یا از آن وحشت دارند. حال که شرایط مبارزه را آماده نمی بینند به جای جدایی از همدیگر به مخیله اشان رسیده متحدانه به مذاکره بروند.
۴- جمهوری اسلامی با چهل سال قتل و ذبح اسلامی مردم و از جمله مردم کوردستان، با حرام کردن هرگونه خوشی و شادی از مردم، با اعدامهای دسته جمعی و به دار آویختن هرگونه مخالفی، نه تنها نتوانسته حجاب افتضاح اجباری را به مردم تحمیل کند، بلکه با بحران اقتصادی مزمنی روبروست که حتی به نظر سید خنده رو خاتمی احتمال نفی نظام الهی را به ارمغان بیاورد.
۵- اکنون دو جریان مایوس و ناامید میخواهند در زمین دیگران به مسابقه بپردازند.
۶- هر دو جریان میخواهند مذاکره (تو بخوان معامله) کنند. غافل از اینکه زمین پشت سر آنها صاحب دارد.
این گوی به مردم آزادیخواهی تعلق دارد که از فردای ظهور داعش شیعه به آن “نه” گفتند، کشته دادند، در زندانهایشان به دختران خردسال هم طبق آیه های الهی قران تجاوز کردند، مجرای نفس کشیدن جامعه را با ادبیات فاضلابی اسلامی مسدود کردند، و حتی حدش الوحشی را برای سرکوبشان از کشورهای مجاور اجیر کردند.
۷- امروز شعار مردم مذاکره تا پیروزی نیست. بلکه شعار آنها “اصلاح طلب، اصولگرا، دیگه تمومه ماجرا!”جمهوری اسلامی ایران یک عقده سرطانی است که باید برای ریشه کندنش کوشید نه برای شفا دادنش اگر احزاب برادر کم تجربه اند ،حزب دمکرات پیشقراول مذاکره بوده وقربانی ذبح اسلامی ! واین معامله به رسوایی شدید برایشان تبدیل خواهد شد.یادم میاد در آخرین روزهای حکومت گورستان آریامهری، شعار میدادیم: “بختیار، بختیار، نوکر بی اختیار!” حال اگر این چهار حزب هم میخواهند به منابر لرزان داعش شیعه اویزان شوند اختیار حیثیت خودشان دست خودشان!
۸- به یاد دارم حزب دمکرات کردستان در زمان ظهور جمهوری اسلامی هیچگاه این سرطان اسلامی را عامل جنگ کوردستان نمی دانست و آن را جمهوری به اصطلاح اسلامی میخواند. در حالیکه در مقابل کومه له توبره ای از ادبیات سخیف مثل “آشوبگر”، “کمونیستهای که به مادر و خواهر خود رحم نمیکنند”، “پولپوتهای کوردستان که مساجد را منفجر میکنند” و غیره، در انبان گندیده اش داشت.
۹- اما امروز هم میخواهند تا علت ناکامیهایشان را در فحاشی به چپ جامعه جبران کنند؛ با ادعای اینکه چپ و سوسیالیست ما بددهن است و پایگاه اجتماعی این چرخ ارتجاعی را نمی بینند. گویی خودشان برای اینکه خدای نخواسته بددهن نباشند در بارگاه داعش شیعه آدامس شیک جویده اند.
در آخر اینرا هم اضافه کنم: دوستان به چپ جامعه نتازید. تراکتورتان قراضه تان بدجوری پنچر است. ترمزهایتان را چک کنید که به سرازیری نزدیک شده اید