سیاست مذاکره یا سازش با جمهوری اسلامی که احزاب ناسیونالیست کردستان دارند پیش میبرند ادامه همان سیاست قاسملو است! اما چرا کومله( حزب کمونیست ایران)؟

نشست اخیر، دار و دسته عبدالله مهتدی و عمر ایلخانی زاده و دو حزب دموکرات کردستان ایران و کردستان ادامه همان سیاست لبیک قاسملو به خمینی میباشد، ادامه سیاست حزب اتحادیه میهنی کوردستان عراق و خانواده جلال طالبانی در رفراندم اخیر مردم کردستان عراق برای استقلال میباشد.
این مذاکره ادامه سیاست پ ک ک در کردستان ترکیه و پژاک و کودار در کردستان ایران که الان نگهبان مرزها برای رژیم جمهوری اسلامی شده اند و هدایت کننده حزب وحدت ملی در کردستان ایران با همکاری خود رژیم و سلفی ها میباشند.
این حرکت ادامه همان سیاست پ ک ک است که ده ها بار مراد قریلان از رهبران پ ک ک علنا” گفته است که با رژیم جمهوری اسلامی همکاری میکنند.
این احزاب، احزاب جیره خواری هستند که میخواهند از روی سر مردم و با اسم مردم به نان و نوایی برسند. این احزاب همیشه سیاستشان این بوده که از شکافهای بین دولتهای منطقه به جای برسند نه اینکه به مبارزه مردم ایمان داشته باشند. اینها از یک طرف منتظر سناریوی سیاهی هستند که در سوریه و عراق رخ داد، که بتوانند در آن منجلاب به وجود آمده موقعیتی همچون جلال طالبانی و مسعود بارزانی برای خود درست کنند . از طرف دیگر میخواهند با خود رژیم بندو بستشان را به نتیجه برسانند.

در واقع این احزاب ناسیونالیست کورد دارند سیاست خودشان که همانا سیاست سازش با جمهوری اسلامی یا نوکری دولتهای منطقه شدن است، را پیش میبرند.

اما کومله سازمان کردستان حزب کمونیست ایران در شرایطی جهت و قطب نمای خودش را به طرف ناسیونالیستها و مذاکره چرخانده است که مردم ، جنگ علیه رژیم را به خیابان ها کشانده و کاملا قطبی کرده اند.

کومله سازمان کردستان حزب کمونیست ایران دارد سخت به بیراهه میرود!.
این از بیانیه بعد از نشست با حزب دموکرات کردستان ایران یا سکوت در برابر امضائ پای بیانیه ای که احزاب ناسیونالیست و اقمار پ.ک،ک و مذهبی منتشر کرده بودند، از خبر ندادن به اعضا و تشکیلات خود و همچنین جامعه ایران در رابطه با نشست با سازمان غیر دولتی نروژی “نوروف” که در حال حاظر لابی جمهوری اسلامی میباشد، نشان میدهد که کومله سازمان کردستان حزب کمونیست ایران مسافت زیادی از این بیراهه را طی کرده و دارد همچنان پیش میرود. کومله ای که جنگ ۲۴ روزه سنندج در سال ۱۳۵۸ را در برابر رژیم جنایت کار جمهوری اسلامی پیش برد، کومله ای که اجازه نداد نماینده بورژوازی کوردستان (حزب دموکراتها) مردم را از چاه به چاله بیندازد، کومله ای که سازمانده هزاران کمونیستی بود که برای رهایی از ستم و سیستم سرمایه داری و برقراری آزادی و برابری جان خود را فدا کردند و رهبرانی همچون صدیق کمانگر، غلام کشاورز، فواد مصطفی سلطانی را از دست داد به وسیله رژیم جنایت کار جمهوری اسلامی ترور شدند و ده ها پیشمرگ کمونیست به دست همین احزاب ناسیونالیست کورد کشته شدند را در پرونده خود دارد.
نشست و یا مذاکر یا دیالوگ در ذات خود چیز بدی نیست، اما چطور و چگونه و در شرایطی؟
این روی میز کومله سازمان کوردستان حزب کمونیست ایران است و باید شفاف به مردم ایران جواب بدهد اگر میخواهد کمونیست باقی بماند.

قدرت و آینده در جنبش چپ است نه در سازش با ناسیونالیست قوم گرا که دشمن قسم خورده کمونیست هستند.

فرامرز قربانی.۲۰۱۹٫۰۷٫۱۰