آیا معماران سپاه پاسدارن جامعه کردستان را بسوی اختلاف و جنگ داخلی می کشانند!
چند روزی است خبر نشستِ چهار جریان کردی در رابطه با اوضاع کنونی ایران و جهان ، بخصوص کردستان با نمایندگان بی نام و نشانی از حکومت اسلامی که کسی آنها را نمی شناسد فضای مجازی را پر کرده است. همزمان با این جریان، فیل خالقی خوانندۀ کرد را هوا کردند که به کردستان بر گشته است. ایشان نه عضوی سازمانی یا جریانی بوده است و نه آدمی سیاسی بوده است. فقط مثل یک آدم عادی به دامن حکومت اسلامی بر گشته است. بر گشتن او جوّ سازی نمی خواست اما مرکز اطلاعات سپاه مسئول این کار بود. مضاف بر این و در این فضای ملتهب کنگرۀ کاسه لیسانی هم بر گزار گردید که اسم آنرا تحت نام کنگره مشاهیر کرد اعلام نمودند….این فضارا مرکزاطلاعات سپاه پاسداران بوجود آورده است تا هم فضای کردستان را وهم حکومت جلادان اسلامی را نوعی دیگر جلوه دهند. من همین جا اعلام می دارم که این مسائل، و این قضایا هیچکدام ربطی به کارگران و زحمتکشان کردستان و چپ جامعه ندارند. این طرح فقط زیر نظر معماران و سازماندهی مرکز اطلاعات سپاه و حکومت ضد انسانی اسلامی ایران صورت پذیرفته است. سایۀ این مسائل چند روزی است فضای مجازی را به حق سنگین کرده است وتعداد زیادی از انسانها و احزاب سیاسی هر یک به شیوۀ خود واز دیدگاه و افکار خود به این حرکات اخیر برخورد نموده اند. قبل از هر چیز بگویم، هم سن و سالهای من می دانند که حکومت اسلامی هر گاه در حال ضعف بوده است توانسته افراد و عده ای از احزاب و جریاناتی را با اشاره ای به بازی بگیرد و گرفته است. البته باید اشاره ای به این مسئله داشته باشم، که هر حزب و گروه، وجریانی آزاد است ومی تواند با هر کسی یا هر دولتی، یا هر جریان دیگری مزاکره بکند این حق طبیعی خودشان است اما چگونه؟ مذاکره به نفع کی؟ قبلا هم مزاکره کردند و بار منفی اش را دیدند؟ از هیئت نمایندگی خلق کرد در کردستان تا امروز دارند این کار را می کنند، شکست خوردند, نیرو از دست دادند، و امّا درس عبرت نشد و شسکت پشت سر شکست دارد تکرار می شود؟ این مسئله عجیب نیست، مهم این است که مردم از احزاب سیاسی چه انتظاراتی دارند؟ احزاب سیاسی چقدر به مردم وفا دارند؟ به طرفدارانشان متعلقند و متعهدند. حزبی، سازمانی، گروهی، که ادعا دارد نمایندۀ مردمِ کُرد که نه ولی اقلیتی از مردم کردستان است چگونه می تواند مخفی با حکومتی مذاکره کند که صدای هر مخالفی را با سرب داغ و طناب دار جواب گوست؟ چگونه می توانند با پاسدارانی بنشینند از اسلحه ای که در دست دارند هنوزخون همنوعانشان می چکد. مذاکره ممنوع نیست، اما مذاکره با کی؟ مذاکرۀ مخفی بدون اطلاع مردم یعنی خیانت به مادرانی و خانواده هایی که عزیزانشان را از دست داده اند. مذاکره ممنوع نیست اما باید برای مردم شفاف توضیح داده شود که چه گذشت و خواسته های هر دو طرف چیست؟ جالب تر و خنده دار تر این است در نشست این احزاب براحتی به آنها دستور داده اند که این نشستها باید مخفی بماند و ادامه دارد.!
این مسئله بنظرمن دیکته کردن سپاه به این احزاب و دامن زدن به اختلافات و جامعه را بسوی جنگ داخلی کشاندن است. مردم کردستان، کارگران و زحمتکشان و چپ جامعه و احزاب چپ وظایف سنگینی بر دوش دارنداین روز سخت، در راه است از اختلافات جزءای خویش دست بردارید. باید هوشیار توطئه ای باشند که در شرف وقوع است و نیروهای باند سیاهی و آماده برای این کار و این سناریوی سیاه هم به اندازه کافی هم در خط آمریکا و هم در خطِ حکومت اسلامی وجود دارند.
از طرف دیگر امروزه فضای کردستان چنان انقلابی و چنان ضد حکومت اسلامی است که این چهار جریان از ترس این جوّ و فضای سیاسی هنوز لال شده اند و چرئت ندارند بیان نمایند که ما بر خلاف میل شما مردم، با دشمنانان شما چگونه نشستی داشته ایم. برسمیت شناختن حکومت اسلامی با تمام جنایات درون و بیرون مرزی اش و توجیه کردن این نشستها جرئت می خواهد
در شرایطی که مردم هر روزه برای سرنکونی این حکومت آماده می شوند، باید دید که حکومت اسلامی چه وظایفی روی دوش این احزاب گذاشته است. به نظر من عصای دست حکومت اسلامی می شوند تا در کردستان به جنایاتش ادامه بدهد، چون اوضاع امروز جامعه جهانی و ایران و کردستان به تسمۀ ماشین خون پاش حکومت اسلامی چنان فشاری آورده است و چنان درموقعیت ضعیف و شکنندگی قرار داده است که مجبور به هر توطئه ای می باشد.
مضاف بر این مسائل, لازم می بینم که به گفته های رفیق ابراهیم علی زاده نکی بزنم، قسمتی از سخنان ایشان تماماّ توجیه کننده نشست این چهار جریان بود که این خود جای دیگر باید نقد شود.
زنده باد انسانیت. زنده باد همبستگی.
محمدامین کمانگر ۴٫۷٫ ۲۰۱۹