تسلیح طبقاتی، تحت رهبری حزب انقلابی کمونیستی – انقلاب مسلحانه پرولتری کمونیسنتی – پیروزی و رهایی!
دُمل چرکین نفرت و بیزاری ، کینه انباشته شده از تحقیر و توهین سالیان دراز، از بازداشت و تجاوز و به آتش کشیدن جنازه تجاوز شده، اعدام و تیرباران و در خواب خفه کردنها سر باز کرده است. از یکطرف امام جمعه ها را به قتل می رسانند و از طرف دیگر با مأموران گشت ارشاد این رفتار که سزایشان است، می نمایند. درست ۱۳۵۶ و ۵۷ را به یادم می آورد که دیگر ساواکی ها و جانیان شاه بودند که از ما فرار می کردند. من خودم چندین نفر از آنان را دنبال کرده ام . اما، برای پیروزی بر دولت وحشی سرمایه، دولتی که مذهب توده های ناآگاه را در دست گرفته است، این عملیات گرچه لازم و ضروریند، زیرا که ترس و حشت، توهم و بی باوری به خود را در توده های کارگر و زحمتکش درهم می شکند و آنها را قانع می کند که خفت و خواری بس است و می توان حمله را با ضد حمله جواب داد و خدایی هم موجود نیست، زیرا که اگر موجود بود باید که به یاری مرتجعین می شتافت، کافی نیستند، بلکه عمل دسته جمعی طبقاتی – انقلابی – مسلحانه – قیام مسلحانه توده ای را لازم دارد که بدان جنگ طبقاتی می گویند که این اعمال انقلابی و ناترسانه می تواند، سرآغاز آن حمله واقعی توده ای طبقاتی باشند که باید توسط حزب کارگران آگاه، انقلابی و کمونیستی رهبری گردد تا به پیروزی بر دولت وحشی سرمایه داران زالو صفت و خُرد و داغان کردن آن بی انجامد. بنا براین روی به کارگران آگاه باید گفت : رفقا، کارگران، سازمان سازمان باز هم سازمان، سازمان انقلابی مسلحانه کمونیستی و آنگاه شهامت، نه ترسی و باز هم شهامت و دست به سلاح بردن دسته جمعی طبقاتی! راه رهایی از این مسیر می گذرد! https://www.facebook.com/khalifeh.shahrivar/videos/3150019178373893/UzpfSTE1Mjg0MjAzMjA6MTAyMTg4MzUzNDc1ODQ1OTE/ /
کارگر جامعه برای رهایی به تحزب یافتن، مسلح شدن و برخاستن تو نیاز مند.
باید انقلاب سرخ کارگران زن و مرد بر پا کرد، باید دولت سرمایه داران را داعان کرد، تا دیگری مادری داغ دیده نشود!
https://www.facebook.com/khalifeh.shahrivar/videos/3150025505039927/
[
« بدون انقلاب قهرى، تعویض دولت بورژوایى با دولت پرولترى محال است. نابودى دولت پرولترى(دیکتاتوری پرولتاریا- من) و بعبارت دیگر نابودى هر گونه دولتى جز از راه “زوال” از راه دیگرى امکان پذیر نیست.»، لنین- دولت و انقلاب.
بدون در هم شکستن دولت های کنونی، بدون مرگ – زوال دولت، رهایی جامعه غیرممکن است و در نهایت نابودی و نیستی جامعه، امری اجتناب ناپذیر است. کارگر و کسی که ادامه مبارزه طبقاتی را تا جنگ طبقاتی و پیروزی انقلاب قهری پرولتاریا و ایجاد دولت پرولتاریا به عنوان آخرین دولت جوامع طبقاتی که به محو طبقات و خود کارگر به عنوان یک طبقه ی ویژه می شود را، قبول نداشته باشد، کارگر و انسان کمونیست، کارگر انقلابی، کسی که برای رهایی خود و جامعه ی انسانی می کوشد، نیست و محکوم به زندگی برده وار در جامعه ی استثمارگر و مرگزای کنونی است.
صفحه اول:
به کارگران!
کارگران، بر خیزید
کارگران، بر خیزید
کارگران، از کارگاه به کارخانه
از شهر به شهرستان
از کشور به منطقه
از منطقه به قاره
از قاره به سراسر جهان
متحد شوید، سازمان یابید
چون یک مشت شوید
آری، سازمان یابید
مسلح شوید
بدانید که رهائی در اتحاد شما ست
رهائی در جنگ طبقاتی پیروزمند فردای شماست
به طبقات دیگر،
این زالوهائی که از مکیدن خون ما زنده اند
از خدایان و ادیانشان
از قهرمانان ملی شان ببُریم
بی باور شویم
به همه چیز که هست
تا باور بخود و نیروی خویش آوریم.
کارگران بدانید که شما
باید مرزهای پوسیده
مرزهای خونین از خون ما
مرزهای دین و ملت و جنسیت
مرزهای ابا و اجدادی را
به همراه
مالکیت خصوصی برابزار تولید
مالکیت سرمایه بر جانمان
دولت و دستگاه سرکوبش
و هرآن چه
که قوانین موجود را ابدی می کند
در هم شکنیم
که جدائی ما ،
مرز بین ما،
مرگ ماست!
که خدا و میهن
افیون ما و سنگر آنهاست
که رهایی ما،
در اتحاد انقلابی ما،
در اتحاد آگاهانه ما،
در اتحاد طبقاتی انقلابی ماست.
در پیروزی جنگ فردای ماست.
کارگران، بر خیزید
کارگران، برخیزید
این جنگی ناگزیر برای ماست
جنگی جهانی بر علیه استثمارگران
جنگی که سال هاست
سرمایه داران بر علیه ما آغازنموده اند
جنگ بزرگ ما ،
ولی؛این بار
برای در هم شکستن تمامی قوای سرکوبگرشان
که آخرین جنگ جوامع انسانی است
با همه عظمتش
با همه خونین بودنش
و با همه رهائی بخشی اش
در پیش، آری، درپیش روی ماست!
در این جنگی که به ابعاد تمام جهان است
یا ما پیروز می شویم
و تمامی این سیستم را
به زباله دان تاریخ می سپاریم
یا آنها ما را نابود می کنند
راه سومی در بین نیست.
بدانیم که یا باید پیروز شویم
یا نهایت این بردگی و بندگی را گردن نهیم
ما ، فقط ما، اری، فقط ما
می توانیم و قادریم
تا مرزهای این سیستم را در هم شکنیم
و پرچم نابودی کارمزدی را
در سراسر گیتی برافرازیم
و این نبرد آخرین،
نبرد سرنوشت را،
به سرانجام خوشش برسانیم!
اما، پیش از همه
می دانیم که می بایست
سازمان، سازمان وبازهم سازمان یابیم!
ستاد، ستاد لازم داریم.
ارتش ما، نیروی طبقاتی ماست
ستاد ما، حزب ماست!
حمید قربانی
آوریل ۲۰۱۶
تصحیح شده، در ۴ آگوست ۲۰۱۶].
به نقل از “چپ” در ایران و طبقه ی کارگر در مصاحبه با حمید قربانی – انسان بیوطن.