قهر،انقلابی، چرا؟
این راه ناگزیر مبارزه ی طبقاتی است! که قهر سازمان یافته ی طبقه ی حاکمه را فقط با قهر سازمان یافته ی طبقه ی انقلابی می توان جواب داد و آنرا درهم شکست، خُرد کرد و داغون نمود و لاغیر!
کارل مارکس در سال ۱۸۴۷ در اثر داهیانه ی خود در نقد پرودن آنارشیست فرانسوی، کتاب فقر فلسفه، در باره گذار از جامعه ی طبقاتی به جامعه کمونیستی و بطور هر گونه جامعه کهنه به جامعه جدید، چنین نوشت :
« طبقه کارگر در سیر تکاملی خود، سازمانی را جانشین جامعه کهنه بورژوایی خواهد ساخت که فاقد طبقات و اختلافات آن ها است و دیگر در واقع قهر سیاسی ای وجود نخواهد داشت، زیرا درست همین قهر است که مظهر رسمی اختلافات طبقاتی در درون جامعه بورژوائی است.
در این فاصله، آنتاگونیسم بین پرولتاریا و بورژوازی، مبارزه یک طبقه علیه طبقه دیگر است مبارزه ای است که عالی ترین تجلی آن، یک انقلاب کامل است.
در ضمن آیا جای تعجب است که جامعه ای که براساس اختلافات طبقاتی بنیان گذاری شده است، به تضاد بی رحمانه ای که نتیجه غائی آن تصادم تن به تن است، منتهی گردد؟
نباید گفته شود که جنبش اجتماعی در برگیرنده جنبش سیاسی نیست. هیچ جنبش سیاسی ای وجود نداشته است که در عین حال یک جنبش اجتماعی نیز نبوده باشد.
در نظامی که طبقات و اختلافات طبقاتی در آن وجود نداشته باشد، رفورم های اجتماعی، دیگر انقلابات سیاسی نخواهند بود. تا وقتی که این زمان فرا برسد، در آستانه هر تغییر شکل کلیِ جدید جامعه، آخرین جمله علم الاجتماع همواره چنین خواهد بود:
« یا مرگ یا مبارزه، جنگ خونین یا نیستی، مسئله به صورت سرسختانه مطرح است. »
(ژرژ ساند ) (۱)».
یا جمع بندی لنین از آموزش طبقاتی کارل مارکس و انگلس در باره قهر و لزومیت و ضرورت آن چنین است:
– نقش انقلابی قهر در تاریخ ❗️
« درباره این که قوه قهریه در تاریخ نقش دیگری نیز ایفا می کند» (علاوه بر عامل شر بودن) «که همانا نقش انقلابی است، درباره این که قوه ی قهریه، بنا به گفته مارکس، برای هر جامعه کهنه ای که آبستن جامعه نوین است، به منزله ماما است، درباره این که قوه قهریه آنچنان سلاحی است که جنبش اجتماعی بوسیله آن راه خود را هموار می سازد و شکلهای سیاسی متحجر و مرده را در هم میشکند – درباره هیچیک از اینها آقای دورینگ سخنی نمیگوید. فقط با آه و ناله این احتمال را می دهد که برای برانداختن سیادت استثمارگران، شاید قوه قهریه لازم آید – واقعا که جای تأسف است! زیرا هرگونه بکار بردن قوه قهریه بنا به گفته ایشان، موجب فساد اخلاقی کسانی است که آن را بکار می برند و این مطالب علیرغم آن اعتلای اخلاقی و مسلکی شگرفی گفته می شود که هر انقلاب پیروزمندانه ای با خود به همراه می آورد!» و لنین کتاب ، دولت و انقلاب – ۱۹۱۸
آری و صد بار آری، قهر انقلابی تنها وسیله کار ساز در مقابل قهر ضد انقلابی است! نباید در این شکی داشت، البته، انقلابیونی که این نظم کثیف و زشت طبقاتی را دوست ندارند و از آن بیزارند و گرنه، خیل وسیع اپورتونیستها و تجدید نظر طلبان و خائنین به طبقه کارگر بویژه و به کل بشریت، هر روز صدها برنامه ی تلویزیونی، رادیوئی، کتب، گزارشات واقعی؟! مقالات متعدد کار شده و باصطلاح علمی تولید شده در آکادمی ها و دانشگاها و مؤسسات علمی؟ سرمایه داران که بر خون کارگران یعنی ارزش اضافه شان تکیه زده اند و آنرا می مکند و هر روز فربه تر میشوند، در رد قهر، مبارزه ی قهر آمیز طبقاتی، انقلاب قهری و مسلحانه – پرولتاریایی – کمونیستی ، تهیه و اکران کرده و منتشر می کنند!
این را واقعیت موجود، دولت های تا بن دندان مسلح و خود طبقه ی حاکمه، یعنی، سرمایه دار امپریالیست – ارتجاعی – فاشیست تعیین کرده اند و نه ما!
ما کارگران پایان دهنده ی قهر در جامعه بشری هستیم!
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=3147384538637357&set=a.1275046839204479&type=3&theater