بازی با جان و زندگی پناهدگان افغانستانی موقوف!
در حاشیه تهدید عراقچی مبنی بر اخراج پناهندگان افغانستانی
اخیرا پس از اینکه دولت آمریکا تحریم‌های جدیدی علیه دولت جمهوری اسلامی وضع کرد و دور جدیدی از رجزخوانی و تنش و فضایی جنگی شکل گرفت، عراقچی معاون سیاسی وزیر خارجه در یک برنامه تلویزیونی با طرح این ادعا که مهاجران و پناهجویان افغانستانی سالی ۸ میلیارد دلار هزینه به ایران تحمیل می‌کنند، گفت: «اگر تحریم‌ها اثر کند و فروش نفت ما به صفر برسد، جمهوری اسلامی ایران مجبور است سیاست ویژه‌ای را برای اقتصاد خود درنظر بگیرد و ممکن است نتوانیم به این شکل ادامه دهیم و از برادران و خواهران افغانستانی‌مان بخواهیم ایران را ترک کنند.»
این نمونه‌ای است از طرز تفکر و راهکارهای ارتجاعی یک حکومت فاشیستیِ بحرانیِ فاقد مشروعیت برای به‌اصطلاح حلِ معضل اقتصادی.
عراقچی ادعا کرد که بیش از سه میلیون شهروند افغانستانی در ایران سکونت دارند که “دو میلیون فرصت شغلی را اشغال کرده‌اند و سالانه سه تا پنج میلیارد یورو از ایران خارج می‌کنند.”
گذشته از اینکه آمار عراقچی مملو از اغراق و دروغ است اما اصل قضیه برمی‌گردد به بازی با جان و زندگی ستمدیدگان افغانستانی. در جنگ و منازعات ارتجاعی همیشه ستمدیدگان و فرودستان مانند زنان و ملت‌های ستمدیده و فقرا و زحمتکشان، قربانیان اصلی هستند.
عراقچی پس از جنجالی شدن سخنانش در رسانه‌ها ضمن تکرار دوباره حرف‌هایش البته با ژست دلسوزانه مزورانه که من دست پناهندگان افغانستانی را می‌بوسم به خبرگزاری ایرنا گفت سهیم کردن کشورهای اروپایی در هزینه اقامت مهاجران در ایران و سامان دادن به وضعیت آن‌ها “یک مطالبه جدی” تهران است و در شرایط حاضر که دولت آمریکا با تشدید تحریم‌ها “سعی در محدودیت شدید منابع مالی جمهوری اسلامی دارد، مطالبه‌گری ملت ایران ابعاد جدیدی می‌یابد.”
برخی تحلیل‌گران بر این نظرند که این تهدید فاشیستی می‌تواند با این هدف باشد که دولت روحانی به غرب بگوید در صورت تشدید تحریم‌ها و به صفر رساندن صادرات نفت، حکومت ایران ضمن دستیابی به رؤیای اخراج پناهندگان افغانستانی با باز گذاشتن مرزها و اخراج این پناهندگان، موجی از مهاجرت را ایجاد خواهد کرد و برای غرب مشکلات جدیدی درست خواهد شد.
سالهاست که جمهوری اسلامی از یک‌سو سیاست اخراج پناهندگان افغانستانی را که بسیاری از آن‌ها بیش از دو دهه است در ایران زندگی سختی را می‌گذرانند دنبال می‌کند و ازسوی دیگر، سیاست سوء‌استفاده از موقعیت این پناهجویان و گوشت دم توپ کردن انان در جنگ‌های ارتجاعی منطقه را پیش می‌برد.
سالهاست که هزاران نفر از پناهجویان افغانستانی در شرایط بی‌حقوقی کامل با دستمزد بسیار پایین کار می‌کنند و از مسکن و امنیت شغلی و آموزش رایگان و حق تحصیل اکثریتشان، محرومند. این در حالی است که گفته می‌شود جمهوری اسلامی برای تأمین هزینه نگهداری از مهاجران و پناهجویان سالی حدود ۰۰۲ میلیون دلار از سازمان ملل، اتحادیه اروپا و دیگر نهادهای بین‌المللی کمک دریافت می‌کند. در این میان سرمایه‌داران انگل، فوق استثمار کارگران و زحمتکشان افغانستانی را دنبال می‌کنند. از یک‌سو زحمتکشان افغانستانی مورد اهانت‌های لفظی و فیزیکی قرار می‌گیرند و آنان را ملتی پست‌تر خطاب می‌کنند که گویا باعث بیکاری کارگران ایرانی شده‌اند و خلاف‌کارند و از سوی دیگر تا جای ممکن دستمزدهای کمتری به آنان می‌دهند و از قِبَل کار طاقت‌فرسای آنان سود می‌برند. تعداد زیادی از افغانستانی‌ها را پیمانکاران در کارهای ساختمانی به کار می‌گیرند و شرایط کاری بسیار سختی را بر آن‌ها تحمیل کرده و دست آخر برخی نیز مزدشان را نمی‌دهند.
بنیادگرایی اسلامی و منسوخ دیگر سرمایه‌داری/امپریالیستی ناتوان از حل مشکلات جامعه بشری همچون فقر و بیکاری، تبعیض جنسیتی و ملی، راه‌حل‌های ارتجاعی سرکوب و اخراج پناهندگان را به‌پیش می‌گیرد، همان‌گونه که در آمریکا نیز دولت آمریکا سالهاست سیاست اخراج پناهجویان را دنبال می‌کند. بنیان اقتصادی و سیاسی سرمایه‌داری برپایه پرستش سود و کالا نمودن همه‌چیز برپایه استثمار نیروی کار زحمتکشان و تبعیض جنسیتی و ملی بنا شده است.
برای پایان دادن به دهشت و ناامنی هر روزه و جنگ و بی‌خانمانی و فقر و استثمار نیاز به آن است که یک انقلاب کمونیستی صورت بگیرد. در این میان قشرهایی از پناهنگان افغانستانی می‌توانند به‌مثابه نیروی قدرتمندی در این راه عمل کنند. در انقلاب کمونیستی، توده‌های ستمدیده ابزار نیستند بلکه جزئی ضروری از متبلور شدن امر به دست گرفتن سرنوشت خویش تحت رهبری حزب کمونیست هستند.
توهین و تبعیض و تهدید به اخراج پناهندگان افغانستانی بایستی متوقف شود. در فردای یک انقلاب سوسیالیستی نوین، افغانستانی‌های مقیم ایران باید از حقوق مساوی با دیگر شهروندان ایران ازجمله حق آموزش رایگان و حق کار و شناسنامه برای فرزندان‌شان، برخوردار باشند و اجازه اقامت و کار برایشان صادر شود. حق مالکیت به خانوارهای مهاجر افغانستانی داده شود.n
به نقل از نشریه آتش۹۱ – خرداد ۹۸
n-atash.blogspot.com