همانطور که همه ما طی این سال های اخیر شاهد آن بودیم میان عربستان سعودی و امارات با ایران بر سر مسائل منطقه تنش های زیادی به وجود آمده است به حدی که این تنش ها باعث آن شد که بارها نیز هم دیگر را به اقدام متقابل تهدید کنند اما بعد از رویداد سیل اخیر در برخی از مناطق کشور شاهد آن بودیم که عربستان سعودی و امارات اعلام کردند که ٩۵ تن کمک های انسان دوستانە از طریق حلال احمر به مناطق سیل زده ایران إرسال خواهند کرد و ایران نیز هیچ گونه واکنش منفی به این قضیه نداشت .
در این زمان که سه کشور نامبرده در اوج تنش به سر میبرند و در صدد هر گونه ضربه زدن به رژیم حاکمه و ایجاد بحران و فشار بیشتر تحریم ها بر سر ایران هستند اینگونه کمک ها امر طبیعی به نظر نمیرسد. ممکن است در نگاه اول شنونده این خبر ، این برداشت را داشته باشد که این کمک های انسان دوستانه است و هیچ گونه دخالتی با تنش های مابین کشورهای نامبرده ندارد یا از نگاهی دیگر ممکن است شنونده را به فکر فرو ببرد که این کمک ها و عدم واکنش منفی ایران به إرسال این کمک ها ضمینه را برای این کشور ها خوش میکند که از تنش ها بکاهند و روابط حسنه ای مابین خود برقرار کنند اما سوال اینجاست اگر عربستان سعودی و امارات متحده از دید انسانی به بحران سیل زدگی مناطق ایران نگاه میکنند و خواستار کمک های انسان دوستانه ھستند پس چرا برای مناطق زلزله زده کرمانشاه آن موقع نیز حس انسان دوستانه نداشتند و به این مناطق هم کمک نکردند ؟! همان سوال در مقابل گسیل حسد شعبی و دیگر سرکوبگران وابسته به ایران به آن مناطق تحت عنوان فریبنده” کمک به سیل زدگان” همواره مطرح بوده که اگر مسائل دیگری پشت این نمایشها نیست چرا باز همین نیروها به کمک زلزله زدگان استان کرمانشاه نشتافتند!؟ آنچه روشن است از هر دو سوی این داستان اهداف سیاسی و ضد انسانی خوابیده است، ایران از ترس گسترش اعتراضات و هموار کردن راه بقای خود و بقیه هم در جهت اهداف شومشان دست به چنین اقدامات “انسان دوستانه” ای زده اند. هیچکدام در راستائ کمک به آسیب دیدگان نبوده و نیست.
زمانی که جغرافیای سیاسی مناطقی که دچار بحران شده است را به دقت نگاه میکنیم میبینیم که اکثریت این مناطق اسیب دیده متشکل از عرب زبانان ایران می باشد. وقتی از لحاظ سیاسی و امنیتی تنش های مابین این کشور ها را با دقت بیشتری نگاه کنیم متوجه میشوم در سال های اخیر برای مناطق عرب زبان ایران احزابی با اسم های مختلف در خارج از کشور به اسم دفاع از حقوق مردمان این استانها تاسیس شده اند. برخی از این احزاب خواستار تشکیل دولت الأحواز و برخی خواستار فدرالی هستند و اخیراً نیز شاهد برخی اقدامات مسلحانه این احزاب در آن مناطق بودیم که بزرگترین آنرا میتوان اقدام مسلحانه در روز موصوم به هفته دفاع مقدس و رژه نیروهای مسلح ایران نام برد که هنوز این اقدام نیز در هاله ای از ابهام به سر میبرد، زیرا یکی از این احزاب ها و داعش هر دو همزمان مسئولیت این اقدام را به عهده گرفتند !
دولتی که حامی چنین احزاب و چنین اقدامات مسلحانه ای بر ضد این رژیم است چگونه ممکن است قبل از حل اختلافات منطقه ای و در أوج تنش ها چنین کمک های انسان دوستانه ای را به مردم آسیب دیده ایران انجام دهد، در حالی که سیاست اصلی آن فشار حداکثری تحریم ها و گرسنگی مردم و شوراندن مردم بر علیه همان حکومتی است که بر سر مسائل متعدد تنش دارند. و گویا چنین اقدامی را بدون هیچ گونه هدف و سیاستی انجام می دهند. به نظر من دو علت بیشتر ندارد که هر دو علت نیز در نهایت به یک هدف ختم میشوند. زمانی که سخنان رهبران این احزاب وابسته به عربستان و سیاست و استراتیژی آنها را با دقت نگاه میکنیم میبینیم که این احزاب در درجه اول به گفته خود رهبران آنها وابسته مالی و امنیتی به کشور عربستان سعودی هستند و سیاست آنها تجزیه مناطق جنوب ایران تحت عنوان ملت عرب و تشکیل دولت الأحواز است در وهله اول یا لابیگری این احزاب است که خواستار کمک های انسان دوستانه عربستان در جهت نفوذ خود در این مناطق شدە اند یا اینکه عربستان با این کار خود راسا باعث به وجود آمدن تفرقه و پدیده شوم نژادپرستی برای مردمان این مناطق است. در این صورت، این کمک های “انسان دوستانه” عربستان سعودی را نمیتوان نه کمک و نه انسان دوستانه نام برد. بلکه برعکس در دراز مدت سم خطرناکی است که باعث میشود تخم نژادپرستی در میان مردمان کشوری کاشته شود که سالها باهم بدون هیچ مشکلی زندگی همزیستانه ای داشته اند و تنها چیزی که برای این مردمان اهمیت نداشته است زبان گویشی آنان بوده است. مردمی که هم از جانب حکومت اسلامی حاکم بر ایران مورد سرکوب و ناحقی و ستم قرار دارند و هم از جانب دارو دسته های به ظاهر اپوزسیون فاشیست مذهبی عربی نزدیک به دولت عربستان. در نتیجه نه کمک حکومت ایران و سلفی گرفتن مقامات دولتی و فراماندهان سپاه در جریان سیل و نه کمک اقتصادی عربستان از روی دلسوزی و کمک واقعی به آسیب دیدگان نیست. اینها خود دشنمان اول همان شهروندان و منفعت اقتصادی و شهروندی برابر آنها هستند.
همانگونه که در مقالە اخیر نیز تحت عنوان “قربانیان تبعیض نژادی نباید به رویکرد تبعیض نژادی پناه ببرند ” در باره کمک رسانی یک گروه نژاد پرست کورد به آسیب دیدگان سیل در لرستان نوشتم، این گونه اقدامات و برخوردها به مردم آسیب دیده را محکوم کرده ام. به نظر من این گونه اقدامات به اسم انسان دوستانه عربستان سعودی و امارات نیز در همین راستا قرار دارد. در نهایت مردم ایران باید بسیار هوشیارانه با این مسائل که تخم نژادپرستی و نفرت را در میان آنها میکارد برخورد کنند و قربانی دست این گونه احزاب و سیاست های نژادپرستانه و یا مذهبی آنها نشوند ، احزاب و فعالین چپ ایران نیز باید در مقابل این اقدامات نژادپرستانه و مذهبی برخورد قاطعی داشته باشند.
منبع: شماره ٩٨ نشریه سوسیالیسم امروز
١۴ اردیبهشت ١٣٩٨
۴ می ٢٠١٩