چهارشنبه ۱۱ اردیبهشت روز جهانی کارگر از سوی فعالین کارگری و جمعی از فعالین عرصه های مختلف و مردم سنندج در ”گویزه کویر“ برگزار شد. همچنین شماری از فعالین و تشکلهای کارگری و فعالین دیگر تشکلها بمناسب روز جهانی کارگر مراسمهای متنوعی را برگزار کردند. در سنندج، مریوان، کامیاران، علیرغم ممنوعیت روز کارگر از سوی حاکمان اسلامی ضد کارگر اما هر سال فعالین کارگری همراه با خانواده ها و تشکلهای زنان، فعالین تشکلهای دفاع از محیط زیست و بخشهایی از مردم این روز را گرامی میدارند. در این مراسمها علاوه بر شادی و سرور و پخش شیرنی، قرائت بیانیه و قطعنامه ها و خواستهای کارگران و مردم زیر خط فقر بعنوان کیفرخواست کل جامعه فریاد زده شده و برافراشته میشوند.
امسال نیز ماموران باندها و مافیای حکومت اسلامی با سردرگمی تمام همچون سالهای گذشته اقدام به احضار، بازداشت و زندانی کردن فعالین کارگری کردند. علیرغم این مانوورهای سوخته اما هیچگاه قادر به ایجاد ممانعت جدی در مقابل تجمعات کارگران بمناسبت روز جهانی کارگر نبوده اند. احضار اعضای انجمن صنفی کارگران ساختمانی کامیاران به اطلاعات این شهر یکی از این اقدامات بوده است. بنابر اخبار منتشر شده طی روزهای گذاشته اطلاعات این شهر چند نفر از اعضای انجمن صنفی کارگران ساختمانی کامیاران را احضار و آنان را تهدید کرده اند که، “نباید بهیچ عنوان برای برگزاری مراسم روز جهانی کارگر در شهر اقدامی انجام دهند و یا در مراسم روزجهانی کارگر شرکت کنند. اگر خلاف آن صورت بگیرد به شدت با آنها برخورد می کنند.”
از سوی دیگر احضار و تذکر به فعالین کارگری در سنندج و مریوان یکی دیگر از سلسله تلاشهای سوخته حکومت مافیای اسلامی ضد کارگر است. در تهران فعالان کارگری بازداشت شده به نام های پروین محمدی، علیرضا ثقفی و هاله صفرزاده نیز علیرغم صدور قرار کفالت کماکان در بازداشت به سر می برند. کاربدستان حکومتی اعلام کرده اند که “تا روز چهارشنبه یعنی سپری شدن روز جهانی کارگر باید منتظر باشند. “
این اقدامات بی ثمر که حکومت اسلامی را بوحشت انداخته است در حالی صورت میگیرد که تنی چند از فعالین محبوب و سرشناس کارگری، اسماعیل بخشی، جعفر عظیم زاده و سپیده قلیان طی ماههای گذشته به زندان انداخته شده و علیرغم اتمام دوران بازداشت آنان اما همچنان در زندان بسر میبرند.
تمامی این تلاشها نشاندهنده وحشت و هراس حکام اسلامی از اعتراضات و اعتصابات کارگری است. فعالین و تشکلهای کارگری مستقل از دولت طی سالیان متمادی نشان داده اند که بازداشت و زندانی کردن فعالین کارگری نمیتواند خللی در برگزاری مراسم روز جهانی کارگر در آنان ایجاد کند. به هر اندازه حکومت، دستگاه اطلاعات و حامیان سود، چپاول و دزدی از هستی کارگران و کل جامعه فعالین سرشناس کارگری را در آستانه روز جهانی کارگر تحت فشار و بازداشت قرار میدهند، فراتر از آن فعالین و تشکلهای کارگری، خانواده هایشان و دیگر جنبشهای اعتراضی رادیکال، از فعالین جنبش زنان و محیط زیست گرفته تا معلمان و دانشجویان و کل جامعه معترض به مافیای فاسد اسلامی همه و همه به بهترین وجه به استقبال روز جهانی کارگر میروند.
تا همینجا برگزاری تجمعات اعتراضی در مقابل مجلس اوباشان اسلامی و در مقابل دیگر نهادهای مفتخور اسلامی نشان داده است که برای کارگران، معلمان، بازنشستگان، جنبش دفاع از محیط زیست و دانشجویان، تا تحقق تمامی مطالبات شان هر روز روز کارگر خواهد بود.
به این اعتبار برنامه ها و مراسمهای متعدد روز جهانی کارگر و تجمعات اعتراضی در هر نقطه ای همانند پتکی بر پیکر حکومت در حال سقوط اسلامی فرود می آید.
در سرلوحه مطالبات عدیده کارگری و مردم زیر خط فقر، خواست بی چون و چرای افزایش دستمزدها، برچیدن زندگی و معیشت زیر خط فقر و دستمزد بالای هفت میلیون و آزادی بدون قید و شرط فعالین کارگری زندانی و همه زندانیان سیاسی قرار دارد.
اگر حکومت اسلامی ضد کارگر و ضد انسان تلاش میکند روز جهانی کارگر را از سر بگذراند، این را هم بخوبی میداند که جنبش کارگری و دیگر جنبشهای اعتراضی در ایران بعد از روز جهانی کارگر متحدتر و قدرتمند تر از سالهای گذشته در مصاف با غارتگران و مافیای اسلامی برای تحقق خواستهای خود برای یک زندگی انسانی در میادین، مراکز تولیدی و خیابانها حضور خواهند داشت.
۱۱ اردیبهشت ۹۸
۱ مه ۲۰۱۹
ایسکرا ۹۸۶