اول ماه مه و کمبود اساسی طبقه ی کارگر هم کشوری و هم جهانی! یعنی ستاد جنگ طبقاتی – حزب سیاسی!
اول ماه مه، روز آغاز نبرد – جنگ – طبقاتی – جهانی – طبقه ی کارگر بر کارگران و همه کسانی که انقلاب را، انقلاب قهری کمونیستی کارگران می دانند، گرامی باد!
اول ماه مه، امسال در شرایط باز هم حساستری از سال های قبل فرا میرسد و ما هنوز از وسیله اصلی و اساسی به پیروزی رساندن انقلاب سرخ – انقلاب کمونیستی – یعنی حزب کارگران آگاه، انقلابی و کمونیست محرومیم، حزبی که کارل مارکس وجود آنرا، چنین ضروری دانسته است: [ اما از طرف دیگر، هر جنبشى که در آن طبقۀ کارگر به عنوان طبقه به مخالفت با طبقات حاکم برمى‌خیزد و مى‌کوشد آنها را به وسیله فشارى از خارج تحت سلطه‌ى خود درآورد، جنبشى سیاسى است. مثلا کوشش براى به چنگ آوردن کاهش زمان کار از سرمایه داران منفرد در یک کارگاه یا فقط در یکى از شاخه هاى صنایع به وسیله‌ى اعتصاب و نظایر آن، جنبشى صرفا اقتصادى است. در مقابل، جنبش به منظور به دست آوردن قانون هشت ساعت کار و نظایر آن، جنبشى سیاسى است. و به این ترتیب است که از همه‌ى جنبش هاى اقتصادى منفرد کارگران، در همه جا جنبشى سیاسى پدید مى‌آید. یعنى جنبش طبقه به منظور پیروز گرداندن منافع خویش در شکلى عمومى، و در شکلى که داراى نیروى الزام اجتماعى عام مى‌باشد. اگرچه این جنبش ها به وجود یک سازمان قبلى نیاز دارند، معهذا به نوبۀ خود وسایل انکشاف چنین سازمانى مى‌باشند.
در آن جایى که هنوز طبقۀ کارگر به درجه‌ى کافى سازمانى دست نیافته، تا بتواند علیه قهر دسته جمعى _ یعنى اقتدار سیاسى طبقات حاکم _ به مبارزه‌اى قاطع بپردازد، در هر حال باید با کار تهییجى پیاپى علیه شیوه‌ى برخورد سیاسى دشمنانۀ طبقات حاکم نسبت به ما، این طبقه را به آن درجه‌ى سازمانى ارتقا داد. در غیر این صورت، طبقۀ کارگر به صورت آلت دست طبقات حاکم باقى خواهد ماند.
(تلخیص از نامه‌ى مارکس به ف. بولت، مورخ بیست و سوم فوریه ۱۸۷۱، به نقل از «کارمزدى و سرمایه»، انتشارات سوسیال، پاریس، ۱۹۷۲)
دو :
_ با توجه به این که پرولتاریا به عنوان طبقه، فقط در صورتى مى‌تواند علیه قهر دسته جمعى طبقات مالک وارد عمل شود که در حزب سیاسى مجزاى خویش، در تخالف با همه‌ى اشکال قدیمى احزاب طبقات مالک، متشکل گردد؛ _ با توجه به اینکه تشکل پرولتاریا در حزب سیاسى‌اش براى تضمین پیروزى انقلاب اجتماعى و هدف نهایى آن، نابودى طبقات، ضرورى است؛ _ با توجه به این که باید وحدت نیروهاى طبقه‌ى کارگر، که از قبل در مبارزات اقتصادى تحقق یافته، به عنوان اهرم توده هاى این طبقه در مبارزه علیه اقتدار سیاسى استثمار کنندگانشان به کار آید؛ کنفرانس به اعضاى انترناسیونال خاطرنشان مى‌سازد که در جریان مبارزه‌ى طبقه‌ى کارگر، فعالیت اقتصادى و فعالیت سیاسى این طبقه به طرزى ناگسستنى با هم پیوند دارند.
(تلخیص از قطعنامه‌ى کنفرانس لندن انجمن بین المللى کارگران _ انترناسیونال _ سپتامبر ۱۸۷۱، به نقل از همان ماخذ.)] به نقل از “چپ” در ایران و طبقه کارگر در مصاحبه با حمید قربانی- انسان بیوطن!
رفقا، بدون حزب سیاسی – ستاد جنگ طبقاتی – حزب کارگران آگاه، انقلابی و کمونیست ـ حزب مخفی – پیروزی ما محال است! طبقه ی سرمایه دار دارای دستگاه سرکوب گر جسمی و ذهنی سازمان یافته و مسلح یعنی دولت است. این طبقه حتی به این قناعت نکرده احزاب مختلف با نام های گوناگون و سازمان های جهانی مثل سازمان به اصطلاح ملل متحد، سازمان بین المللی کار و… را موجودیت داده است. این همه نیروی سازمان یافته و مسلح مادی و معنوی را فقط می توانیم با نیروی مادی سازمان یافته ی مسلحانه مان به شکست بکشانیم.
رفقا، باور کنیم که از جنگ طبقاتی گریزی نیست خود را برای چنین جنگی باید آماده کنیم و گرنه، نابودی حتمی می شود!
لینک فس بوکی نگاهی به نوشته …
https://www.facebook.com/hghorbani2/posts/10201037579211505
حمید قربانی ۲۷ آوریل ۲۰۹۲ اسپارتاکوسی!
اسپارتاکوس که تنش را پاره پاره کردند و حداقل ۶۰۰۰ هزار از جنگاوران همراهش را به صلیب کشیدند، ولی هنوز زنده است و منبع الهام ما، برای به پیروزی رساندن هدفش گنگش یعنی آزادی انسان از برده گی جامعه ی طبقاتی که برایمان دیگر امروز روشن است!