یکی از مهم ترین مساله ای که در حال حاضر جامعه و کشور ما با ان دست به گریبان است بحران بیکاری است. بیکاری معضل بزرگ جامعه ما است که به همراه خود پیامد های ناخوشایندی را برای جامعه، خانواده و فرد بیکار می آورد. مشکلاتی از قبیل فقر اقتصادی، مشکلات روحی و روانی، افت ارتباطات اجتماعی و خانوادگی، مشاجره، تن دادن اجباری به خلاف کاری، روی آوری به اعتیاد و خود کشی از جمله عوارضهای ناشی از بیکاری و نبود امکانات اقتصادی است.
این مشکلات باعث می شود درون خانواده با نا هماهنگی و عدم ثبات رو برو شود. از طرفی ما در جامعه با فرو ریختگی ارزش های جامعه رو برو هستیم. مشکلی که می تواند به راحتی بنیان های اصیل یک جامعه را به انحراف بکشاند و ان را از بین ببرد. در چنین جامعه ای با این همه معضل وقتی خانواده ای که از درون پاشیده میشود تصور میشود که دیگر چیزی برای از دست دادن ندارند. و همین باعث می شود که خودش را رها کند، خودش را از بند اتفاقاتی که باعث پایبندی می شود خلاص کند، و ما با بالا رفتن امار خودکشی و اعتیاد و غیره مواجه شویم. اخرج و بیکارسازی افراد، که فاقد حداقل امکانات اقتصادی و بیمه است، باعث می شود که فرد زندگی را به هیچ بشمارد. چرا که هیچ انگیزه ای برای گذران زندگی و شب را به روز رساندن ندارد. افرادی که همه تلاش خود را میکنند که زندگی بهتری داشته باشند وقتی با معضل بیکاری مواجه می شوند دیگر زندگی و اینده برایشان بی اهمیت می شود و در واقع خود را به دست سر نوشتی می سپارند که هیچ چیز ان معلوم نیست.
متاسفانه در حال حاضر جامعه ما مشکلات فراوانی دارد که بیکاری به بسیاری از این مشکلات دامن می زند. فرض را بر این بگذارید که مردی( در اینجا اغلب مردها کار دارند) که سر پرست یک خانواده چهار نفره است بیکار باشد، او باید برای تهیه مایحتاج روزانه زندگی خود را به آب و اتش بزند. این به آب و اتش زدن ممکن است مشکلات بی شمار و زیادی را برای او ایجاد کند. مشکلاتی که فرد نمی تواند با ان کنار بیاید. اما چاره ای نیست. همین واژه چاره ای نیست می تواند ابی روی اتش وجدان فرد باشد و او دست به دزدی، قاچاق و قتل بزند. فردی که بیکار می شود دیگر تعریف درست و جامعی از اوقات فراغت ندارد و نمی تواند مانند ادم های دیگر برای خودش شرایط ایجاد ارامش را مهیا کند.
در عین حال وجود بیکاری برای دولت و کارفرما نعمت الهی حساب میشود چرا که نیروی کار ارزانتری در اختیار و کنترل خود میگیرد. در نهایت سود بیشتری میبرند اما در مقابل زندگی تعداد زیادی را به تباهی و فقر و بیکاری می کشانند. جامعه زمانی می تواند پویا باشد و به رشد اقتصادی دست یابد و از تخلفات اجتماعی عاری شود که افراد در ان شغل داشته باشند و در کنار شغل از نظر کاری حاشیه امن برایشان ایجاد شود. حاشیه امنی که همیشه استرس و ترس از دست دادن کارشان را نداشته باشند. این همان دردی است که ریشه کردنش جز با فرهنگ سازی و همچنین ترمیم پایه های اقتصاد ی شهروندان و کشور امکان پذیر نخواهد بود.
یکی از مهمترین عوامل طلاق در خانواده ها شرایط مادی نا مناسب است. علت اعتیاد طلاق فقر فساد و فحشا پول نداشتن و عدم امکان گذران زندگی است و ان هم به نداشتن شغل بر می گردد یکی از اسیب های اجتماعی بزرگ فعلی حاشیه نشینی است در حال حاضر حدود۱۱ میلیون نفر در کشور که نه خانه ثابتی دارند نه در امد ثابتی و از اب و برق و گاز هم به شکل رسمی و ثبت شده استفاده نمی کنند انها از شدت محدودیت ها و به انواع روش های غیر قانونی در حال گذران زندگی در حاشیه شهرها هستند این مورد هم طبعا در قالب فقر باید دسته بندی شود.
حالا که به طرف روز جهانی کارگر میرویم جا دار این معضل بزرگ به یکی از خواست های کارگران در روز کارگر تبدیل گردد. در این رابطه حزب سوسیالیست انقلابی ایران مطالبه مناسب ممنوع کردن اخراج و بیکار سازی، و موظف کردن دولت به دادن بیمی بیکاری مکفی به همه بیکار شدگان و افراد آماده بکار در بیانیه روز کارگر خود مدتها است طرح کرده، بنظرم خوب که همه فعالین آنرا برجسته کنند. نباید گذاشت فرد بیکار بدون حقوق و مزد باشد. البته در روز جهانی کارگر بر جسته کردن مطالبات مهم دیگری نیز ضروری است از جمله: آزادی اعتراض و اعتصاب، آزادی فوری فعالین کارگری بازداشت شده، ممنوع بودن کار کودکان و نوجوانان، برابری حقوق مزد زن و مرد از جمله در قبال کار یکسان، پرداخت مستمری بیکاری به بیکاران جوینده کار، افزایش فوری حداقل مزد کارگران به سطح نیازهای روزمره، یعنی ۶- ٧ میلیون تومان، افزایش حقوق معلمان، پرستادارن بازنشتگان، لغو قرار دادهای موقت، ایجاد تشکل های کارگری مستقل از دولت و برگزاری آزادانه مراسم روز کارگر. زنده باد روز جهانی کارگر، زنده باد سوسیالیسم، مرگ بر سرمایه داری!
منبع: شماره ٩٧ نشریه سوسیالیسم امروز
٧ اردیبهشت ١٣٩٨
٢٧ آوریل ٢٠١٩
Iransocialist2017@gmail.com