حکومت مذهبی سرمایه داران ایران امسال نیز به مناسب فرا رسیدن روز جهانی کارگر چرتکه انداخته اند و نقشه کشیده اند که به تلاش و ا تحاد جنبش ما حول روز جهانی کارگر آسیب برسانند. برنامه چیده اند تا فضا را مسموم کنند و مانع برگزاری متحدانه روز جهانی کارگر که روز اتحاد طبقاتی و نه گفتن به تمامیت نظام پراز جنایت و نابرابری سرمایه داری و علیه کلیت حکومت اسلامی و تاریخ ضد کارگری تاکنونی آن است، بشوند. طرح ارتجاعی هر ساله”هفته کارگر” دقیقا به این منظور طراحی شده است. از همان دوره کشتار کارگران نفت و اعدام جمال چراغ ویسی و عبداڵله بیوسه تا به رگبار بستن کارگران خاتون آباد و حمله مسلحانه به مراسمهای روز کارگر و بازداشت و شکنجه برگزار کنندگان اول مه ها و تا سرکوب وحشیانه کارگران هفت تپه و فولاد اهواز و بازداشت فعالین آنها و تحمیل مزد بردگی و بیکار سازیهای گسترده هرروزه نشان داده که این حاکمیت چون سگ وحشی به جان طبقه ما افتاده و با چنگ و دندان از موجودیت ننگین خود، از سیستم سرمایه و منافع بورژواهای رنگارنگ ایرانی حراست میکند. تدارک “هفته کارگر” و” اعلام هفت هدف” بخشی از تلاش ضد کارگری و جنایت عظیم، آشکار و پنهان، اما بی وقفه حکومت اسلامی و سیستم سرمایه داری ایران علیه طبقه ما و زنان و مردان آزادیخواه آن جامعه در چهار دهه اخیر میباشد. باید با تمام قدرت علیه آن ایستاد و مزدوران چون محجوب و دیگر قماش ضد کارگری در خانه کارگر و شوراهای اسلامی رژیم را که ستون ضد کارگری این پروژه و دیگر جنایات سازمانیافته علیه طبقه کارگر هستند رسواتر نمود.
این نمایندگان سرمایه داری افسارگسیخته روز اول “هفته کارگر” خود را روز تجدید پیمان با آرمانهای خمینی نامگذاری کرده اند که در آن روز از کارگران میخواهند بر سر قبر یک شخصیت قرون وسطایی وضد کارگری و ضد بشری بروند. روز دوم را روز “کارگر زن” نامگذاری کرده اند تا ابتدا طبقه ما را از وسط دو تکه کنند و از طرف دیگر ماهیت و عملکرد ضد زن بودن خود را پنهان نمایند. روز فاطمه یعنی روز بربریت و جهالت را با روز جهانی زن که روز رهایی از ستم و نابرابری از جمله خلاصی از افیون مذهب و حکومت اسلامی میباشد جانشین میکنند. حال به فکر” زن کارگر” افتاده اند و از طریق ضد زن ترین نهاد در دفتر ریاست جمهوری شان میخواهند “زنان کارگر” را هم “گرامی” بدارند. روز سوم را نیز به روز خدمت به ارتجاعی ترین و ضد کارگری ترین قانون کار در جهان، یعنی روز خدمت به قانون کار اسلامی تعریف کرده اند. این دیگر گستاخی تمام عیار است که طبقه کارگر را به التزام به قوانینی دعوت میکنند که از بیخ ارتجاعی و بند به بند آن برای انقیاد کارگر تدوین شده است. روز چهارم روز تجدید پیمان با ولایت خامنه ای نامگذاری شده است. یعنی روز “تجدید پیمان” با مرکز صادرات تعفن و رهبر باندهای آدمکش و ضد کارگر. روز پیمان با مفتخورترین، دروغگو ترین، پست ترین و ضد آزادی ترین قشر جامعه. روز پنجم نیز روز کارگران جوان و پیمانی است که سرمایه داران ایرانی با این ترفند “کارگر جوان” را به تحمیل بیکاری و کار موقت و اطاعت از قراردادهای سفید که با دست خود چک سفید به کارفرما و دلالان بازار میدهند که تا آخرین روزهای جوانی شان مطیع باشند و به شکر گذاری در سیر کردن شکم رضایت دهند. این شگرد شناخته شده و آگاهانه سرمایه داری علیه نسل جوان کارگر تازه وارد شده به “بازار کار” است که نباید آن را پذیرفت. و اما جالبتر اینکه روز ششم روز “معنویت” نامگذاری شده است. همان معنویت اسلامی که خمینی گفت ما” معنویت نصیب شما میکنیم” و چهل سال است جامعه ایران جز فساد، دزدی و جنایت و آدمکشی و تحمیل تن فروشی رسمی و به اعتیاد کشاندن میلیونها انسان و دروغ وافترا که اساس معنویت اسلام و حزب جمهوری اسلامی بود و هست روایت دیگری از” معنویت” اینها را ندیده و نخواهد دید. این روز را عامدانه به روز جمعه انداخته اند تا بساط خرافات نماز جمعها و قمه کشی اسلامی و سنی و شیعه گری را با همراهی تعدادی کارگر “خانه کارگر” و “شورای اسلامی” از خود بیگانه شده چند ساعتی گرم کنند. و بلاخره با این نمایشنامه مسخره شش روزه حلقه روز هفتم فرا میرسد و آن روز را نیز معمولا مترادف میکنند با روز جهانی کارگر. برای این روز نیز برنامه های از پیش تعریف شده آماده است: به دیدار مجلس رفتن، مراسهای دولتی گرفتن با سرپرستی خانه کارگر، وسخنرانی و هذیان گوئی مقامات دولتی تدارک دیده شده است. بخش آخر این سریال هفتگی عمیقا ضد کارگری با” دیدار با خانواده کشته شده گان و معلولین جنگ” و عزاداریهای اسلامی شان به پایان میرسانند.
نتیجه: دوباره کارگران شرکت کننده در این نمایش ضد کارگری همچنان برده و سرکوب شده و سر به زیر باقی می مانند، و دولت و سرمایه داران و اسلامیون حقه باز نیز به مفت خوری و جنایت و فساد خود ادامه می دهند.
جنبش سوسیالیستی طبقه و فعالین پیشرو با افشا ی ماهیت و اهداف “هفته کارگر” و تلاش برای تحریم و عدم شرکت کارگران در این نمایش مسخره علیه طبقه کارگر، با تدارک متحد کننده ترین اقدامات ضد کاپیتالیستی و ضد دولتی روز جهانی کارگر متحدی را علیه سرمایه داران و حکومت اسلامی به نمایش خواهند گذاشت و راه پیشروی و اتحاد و همبستگی طبقاتی خود را تقویت و گسترش خواهند داد.
ننگ و نفرت بر “هفته کارگر” ضد کارگری جمهوری اسلامی!
زنده باد اول مه روز جهانی طبقه کارگر!
مرگ بر سرمایه داری!
زنده باد سوسیالیسم!
منبع: شماره ٩۶ نشریه سوسیالیسم امروز
٣١ فروردین ١٣٩٨
٢٠ آوریل ٢٠١٩