سنت انترناسیونالیستی،اول ماە مە در کردستان!
اول مە مناسبتی طبقاتی وسراسری است کە خود رادریک جغرافیای محدود نمی بیند،صاحبان سرمایە همیشە تلاش کردەاند کە معضلات جامعە را بە گونەای جلوە دهند کە بعدا بتوانند بە راحتی درکنترل ان دخالت وتعرض کنند، میهن پرستی را در میان کارگران تبلیغ می کنند وان را ابزاردست خود می گیرند تا ازاین طریق بتوانند برای ادامە جنگ و بحرانهای سیاسی و اقتصادی مانع اعتصاب و اعتراضات کارگری و تودەای باشند،این است هویت نظام طبقاتی وکلا جریانهای راست محلی. مراسمهای اول مە در کردستان تاریخی رادیکال وپیشروی را در خود ثبت کردە واین ماهیت سوسیالیستی بر می گردد بە دیدگاە واقعی طبقاتی ان دستە ازفعالین کارگری کە تلاششان اتحاد و همبستگی کارگران در سطح سراسری بودە و فکر می کنم این دیدگاە در اکثر فعالین کارگری برجستە و نمایان است، امروزجمهوری اسلامی ازیک طرف و جریانهای ناسیونالیست از طرف دیگر، هر کدام بە شیوەای در برابر کارگران و فعالین این عرصە سنگر گرفتەاند تا مانع پیشروی کارگران در عرصە های مبارزاتی انان باشند،جمهوری اسلامی ازمرکز قانون گذاری تعیین می کند و با استفادە ازاین ابزار می خواهد چهرە ی ضد کارگری بە جامعە معرفی کند کە چگونە بە کارگران عقب نشینی کنند،در چنین شرایطی کە طبقە کارگر کردستان خودرا برای سازماندهی تودەای امادە می کند، بی شک دولت و احزاب ناسیونالیست کوردسان ساکت نمی نشینند، انها با کمک ابزارهای سرکوب و تبلیغات ضد کارگری و سوسیالیستی، خودرا سازمان می دهند تا چگونە میان کارگران تفرقە بیندازند.
بسیارطبیعی است کە درمیان کارگران بینش دینی و حتا ناسیونالیستی موجوداست،اما من فکر می کنم این نوع بینش نمی تواند ازماهیت طبقاتی انان بکاهد،چرا؟ چون همین کارگران در زندگی روزمریشان روزی هزار بار بە این مناسبات نفرین می گویند وارزوی یک زندگی انسانی وامروزی دارند،اما از اگاهی و تشکل رنج می برند، در این شرایط بحرانی کە جامعە ایران با ان روبەروست،کارگران و فعالین سوسیالیستی در کردستان بیش از هر زمانی دیگروظایفشان سنگینترخواهد بود،پایە ی اجتماعی جریانات راست کە خودرا مخالف رژیم جمهوری اسلامی نیز می دانند با همکاری جریانات دینی درکردستان، دارند وارد فازجدیدی از مبارزە می شوند کە بە نام همکاری با احزاب کردستانی، گویا می خواهند در برابر جمهوری اسلامی قطب اتحاد و همیاری تشکیل دهند، اولا هیج کدام از جریانهای راست محلی در کردستان ایران نە تنها جای اعتماد نیستند بلکە زمانی هر کدام از انها امتحان خود را درعرصە های مختلف مبارزە پس دادەاند، ابزاری کە امروز می تواند جنبش کارگری کردستان را تا حدی از این بحران نجات دهد تشکیل صندوق مالی کارگران است کە هر کارگری می تواند دران عضو شود،این صندوق حتا اگر در سطح سراسری و علنی پیش برود،برای طبقەی کارگرموفقیت بزرگی محسوب خواهد بود،این تجربە در اتحادیە صنعتگران سنندج در دهەی ۶٠ شکل گرفت وبازتاب سیاسی و طبقاتی بە دنبال داشت، تنها ضعفی کە در ان مقطع این صندوق داشت،مخفی بودن ان بود کە متاسفانە در ان دوران شرایط خفقان وسرکوب پلیس ودستگاهای امنیتی بیداد می کرد،وجود چنین صندوقی پایە وستون حرکت کارگری را محکم وشکل تودەای بە ان می بخشد،البتە تصمیم متخذ ازطرف مجمع عمومی و باانتخاب نمایندگان می تواند بە این حرکت امیدوار بود.
صندوق مالی می تواند شکل سازماندهی منظم برگزاری مراسم اول مە در میان کارگران بە وجود اورد و در ادامە اعتصابات کارگری در بخشهای مختلف کارگری،بر دولت و صاحبان سرمایە تسلط پیدا کنند.
اگر بە ویژگیهای اول مە در کردستان اشارە و اهمیت بدهیم ، بایستی بە عمق جریان مبارزاتی و فعالیت این بخش از طبقە کارگربنگریم کە تاکنون در ادامە مبارزات خود تی کردە، اگر مهر رادیکالی در جریان مراسمهای اول مە در کردستان مشاهدە می کنیم، بە باور من تاثیر از یک تاریخ کمونیستی و سوسیالیستی است کە در زندگی ومبارزە فعالین کارگری ثبت شدە کە جریانهای کمونیستی در ان نقش ایفا کردند،اگر چە این جریانها در خود ضعفها و کمبودهای هم دارند،اما نیت انها در یک جهت مشخض طبقاتی و بە ثمر رساندن و پیروزی جنبش کارگری در سطح سراسری بودە،کوملە وحزب کمونیست ایران کە تاریخ پر افتخاری در مبارزات طبقاتی کارگران کردستان داشتە ودارد،با ادبیات و فرهنگ کارگری در کردستان بە خوبی اشناست، اشنا ازاین نظر کە اگرجریانی رادیکال درکردستان ازمنافع طبقە کارگردرکردستان دفاع می کند بە این معنا نیست کە این جریان تنها درچهار چوب کردستان فعالیت وسیاست خودراپیش می برد،یک جریان کمونیستی درکردستان اگردر مرکزفعالیت علنی خود،درختی راکاشتە،ریشەاش نبایستی تنها درسنندج و مهاباد ببیند،بلکە بایستی این تصویررا بە جامعە نشان داد کە ما تلاش می کنیم،بعنوان یک جریان سراسری در سطح ایران ریشە بدوانیم با این ادبیات می توانیم ارزش وجایگاە فکری خودرابە جامعە کارگری معرفی کنیم پیشروان کارگری و سوسیالیستی،چهره های واقعی میدان مبارزە طبقاتی هستند کە هیج توهمی بە سیستم و مناسبات عقب ماندە درون جامعە و حتا جریانهای محلی در کردستان ندارند، یک کارگر رنج دیدە کردستان برایش مهم نیست کە احزاب دست راستی چە نوع همکاریهای باهم دارند،انچە برای کارگران کردستان اهمیت دارد این است کە، انان دارای یک تشکل منسجم باشند و از این راە بە خواست و مطالباتشان برسند،احزاب دست راستی درکردستان درطول تاریخ در مقابل کارگران سنگ اندازی کردەاند وبا همکاری دولت وکارفرمایان همکاری مشترک وحسنەای داشتەاند،سلیمان محمدی کارگرفعال وسوسیالیست در سال ١٣۶۵ در کورە پزخانەهای بوکان توسط حزب دمکرات و کارفرمایان تررشد،سنت مبارزاتی کارگران در کردستان سنتی انترناسیونالیستی همیشە باخود همراە داشتە،اکنون کە دراستانەی اول مە هستیم، سیمای مراسمهای اول ماە مە همچون سالهای قبل بایستی سیمای کارگری و سوسیالیستی بە خود داشتە باشد و تاکید برخواست و مطالبات مطرح شدە در روزاول مە بە دولت و کارفرمایان تحمیل وازانان گرفتە شود،در برابرگرایشهای راست کە مبارزە طبقاتی کارگران را بە انحراف می کشانند بە شدت بایستی حساسیت نشان داد،مراسم اول ماە مە نباید در پشت کوهها برگزار شود،حضور باشکوە کارگران بایستی درمیادین شهر ودرسالنهای بزرگ بە نمایش طبقاتی گذاشت،این شیوە از مبارزە افق روشنی برای اتی خواهد بود.
زندە باد حکومت کارگری
زندە باد اول ماە مە
١٩ اوریل ٢٠١٩