عبدل گلپریان
اول مه در راه است طبقه کارگر در سراسر جهان از هم اکنون در فکر تدارک این روز جهانی است.
در ایران نیز هر سال کارگران علیرغم سرکوب و ممانعت یک حکومت ضد کارگر که از فرارسیدن اول مه به هراس می افتد، این روز را گرامی می دارند. اما اول مه امسال در ایران می تواند روزی متفاوت از تمامی تجمعات اعتراضی اول مه های گذشته در بلند کردن پرچم رهایی در برابر میراث نظام گندیده سرمایه داری باشد. میتواند روزی عظیم تر از آنچه که تا کنون برگزار شده است باشد.
طبقه کارگردر ایران، تحت حاکمیت ضد کارگری ترین رژیمهای تاریخ، تحت حاکمیت رژیمی تا خرخره غرق در بحران سیاسی و اقتصادی روبرو است. حکومت اسلامی و نظام سرمایه در ایران مدام در بحران بسر برده است. با بحران اقتصادی جهانی و وضعیت شاهرگ اقتصادی "نفت" در ایران دهها برابر تحمیل فقر و سیه روزی به کارگر و کل جامعه در انتظاراست. اعتراضات و مبارزات روزانه کارگران و کل مردم ستم دیده و استثمار شده در ایران میتواند ورق را برگرداند. برای خلاصی از جهنم سود، سرمایه، برای خلاصی ازاستثمار و پیامدهای بحران باید تدارک جدی دید. اوضاع بحران اقتصادی در ایران و تاثیرات ویرانگر آن بر زندگی اکثریت عظیم مردم و با به همراه آوردن فقر و تنگدستی غیر قابل تصور، ضرورت کنار زدن این بربریت توسط طبقه کارگر در ایران را صد چندان نموده است.
دولت مفتخوران سرمایه در ایران در اوج استیصال بسر میبرند. اما با وجود بحران حاکم بر نظامشان، دزدی ها و چپاولی که از دسترنج و ثروت کل جامعه بجیب زده اند روز به روز گسترش می یابد. با این وجود جنبش کارگری در سالهای اخیر و در مبارزات خود قدمهای بلندی را علیه توحش سود و سرمایه برداشته است. از برگزاری مجامع عمومی، ایجاد تشکلها، راه انداختن تجمعات اعتراضی برای کسب حقوق پایمال شده اش گرفته تا اعتراضات هر روزه برای بیرون کشیدن حق خود از حلقوم سرمایه داران و دولت حامی آنان، برگزاری اول مه های باشکوه در اعتراض به نظم موجود تنها بخشی از این تلاش طبقاتی بوده است. علاوه بر اینها جنبش کارگری از حمایت جنبشهای اعتراضی در جامعه برخوردار است. با توجه به همه اینها، جنبش کارگری میتواند و باید در اول مه ۸۸ با به میدان آوردن توده های ستمدیده مردم، نشان دهد که نماینده و سخنگوی اعتراض کل جامعه است.
در شهرهای کردستان اول مه روز جهانی کارگر صاحب سنتهای چپ، رادیکال و سوسیالیستی است. فعالین کارگری و تمامی خانواده های کارگری به همراه همه مردم ستمدیده در شهرهای کردستان، می توانند اول مه امسال گام بلندی برای دست یابی به خواست و مطالبات کارگران و اعتراض گسترده به وضع موجود بردارند. روزهای آخر سال ۸۷ نیز این واقعیت را در مقابل چشم همگان قرار داد که مردم و اکثریت قریب به اتفاق مزدبگیران جامعه و همه انسانهای شرافتمند و آزادیخواه، خواهان یک دنیای بهتر، یک زندگی شاد و انسانی هستند. این وظیفه و مسئولیت برای برگزاری اول مه وسیع و توده ای بر عهده فعالین و رهبران کارگری، بر عهده فعالین چپ و کمونیست است.
از هم اکنون باید فضای کارخانه، شهر و محلات رنگ و بوی اول مه را بخود بگیرد. در تجمعات، مهمانی ها، در محل کار در تاکسی و اتوبوس، گفتن از اول مه باید نقل و نبات بحث و گفتگوها دراین روزها باشد. اول مه روز همه مردمی است که به این فقر و فلاکت معترضند. فعالین کارگری، فعالین چپ و سوسیالیست نقش تعیین کننده ای در متحد کردن تمامی انسانهای شریف و دعوت وسیع از مردم برای شرکت در اول مه و اعتراض نسبت به اوضاع موجود را دارند. در و دیوار شهرها را می توان با شعارهای " زنده باد اول مه روز جهانی کارگر" پر کرد. صدور قطعنامه های رادیکال و انسانی و حق طلبانه سنت جا افتاده ای در اول مه های گذشته بوده است. در قطعنامه های صادره ما کارگران، ما میلیونها مردم عاصی از ستم و اسثثمار و منزجر از حکومتی جانی و حامی سرمایه داران، باید خواستار بهترینهایی که شایسته زندگی هر انسانی است بشویم. می توان ابتکارات زیادی را برای هرچه باشکوهتر برگزار کردن اول مه بخرج داد. با توجه به مساعد بودن هوا، روزهای قبل از برگزاری اول مه را می توان در گردشگاهها، پارکها و دیگر محلهای مناسب، به بحث و گفتگو پیرامون این روز پرداخت. در همین مناسبتها می توان برای حضوری وسیع و توده ای، در مورد تدارک این روز صحبت کرد، برنامه ریزی و تقسیم کار کرد. همه اینها ممکن و شدنی است. کلید یک حرکت توده ای و وسیع در روز اول مه هماهنگی همه فعالین کارگری و چپ و هماهنگی همه تشکلهای کارگری حول یک حرکت توده ای و قدرتمند است.
به امید برگزاری یک اول مه قدرتمند و باشکوه.
۳۱ مارس ۲۰۰۹