انقلاب قهری کمونیستی کارگران متحزب و آگاه، کارگران مسلح راه حل است و دیگر همه چیز پوچ و بیهوده است!
می گویند یارو به ده راه نمی دادند، او آدرس منزل کدا خدا را می پرسید. حالا واقعا پررویی حمید تقوایی را ببین!
آقای حمید تقوایی کارگران آگاه، هیچگاه فراموش نمی کنند که لیدر مرده و شما در سال ۱۹۹۸ و تا ۲۰۱۸ چه می گفتید؟ حالا می خواهید، مثل دراویش که سر خرمن می رسند، خود تان را داخل صف کارگران بکنید؟ نه خیر کارگران این اجازه نه به شما و نه به بچه شاه که پدر جناب عالی، سناتور پدرش بود، نمی دهند . کارگران آگاه درک کرده اند کسانی که از انقلاب زنانه، انقلاب انسانی، از دوستی با جوامع غزبی، جامع مدرن یعنی جوامعی که سرمایه داری امپریالیستی بر آن غالب است بر خود می بالیدند، به دنبال گزارشگران رادیوهای امپریالیستی روان بودند و حتی با نازیست های جدید هم آغوش میشدند و آلت تناسلی خود را بر کف خیابانها نقش می کردند، شنل شاهنشاهی و ناپلئونی در بر می کردند که دور کمر شان را بپوشاند تا … بر جسته گردد و بر روی تقویم های سالانه نقش می کردند و… و اکنون هم نه از انقلاب قهری کمونیستی کارگران مسلح و موجودیت دادن به دیکتاتوری پرولتاریا – شوراهای مسلح کارگران و زحمتکشان، خوب گوش و چشم های کر و کور شده تان را باز کنید، انقلاب مسلح و شوراهای مسلح، نه از انقلاب خشک و خالی که حسن روحانی هم دیگر از آن حرف می زند و حکومت کارگری که بچه شاه هم را خوشحال می کند، صحبت می کنند و از لغو مالکیت خصوصی سرمایه داری و کار مزدوری صحبتی به میان نمی آورند، همان سال ۱۹۹۸ هایی هستند که می گفتند : “”اما من می‌خواهم این جا یک سؤال کفرآلود دیگر مطرح بکنم: اگر این پروسه بیش از ٢٠ سال طول بکشد، و ما شروع کنیم به سازماندهى در میان کارگران مثلا کارگرانى که الان ٢٠ و ٢٢ ساله هستند و این ها را سازماندهى کنیم، در این صورت بعد از ١٠ تا ١۵ سال یک عده از آن ها بچه‌دار می‌شوند، تعدادى مریض می‌شوند و یک عده از آنها از کار سیاسى کنار می‌کشند. در آخر میبینیم که بعد از این سال ها ما ظاهرا از یک طرف آدم ها را کمونیست می کنیم و از طرف دیگر آنها بازنشسته می شوند و از کار سیاسى کناره گیرى می کنند.
مگر آموزش سوسیالیستى، کمونیسم، سازمان یابى طبقه و رابطۀ حزب و طبقه، از نسلى به نسل دیگر منتقل می شود؟ که ما مثلا بیائیم روى کارگران دهه ۴٠ و ۵٠ ایران کار و فعالیت بکنیم و امیدوار باشیم با کارگران دهه ٧٠ و ٨٠ ایران به قدرت برسیم؟
میشود در طی ۵۰ سال یک حزب کمونیستی در میان کارگران کار کند و بعد از ۵۰ سال به قدرت برسد؟
براى من به عنوان یک عابر بى گناه در جامعه چنین انتظارى ممکن نیست، به خاطر اینکه این میراث تشکیلاتى، این تعهد ایدئولوژیکى، این آگاهى طبقاتى و این رابطۀ حزب و طبقه به همین سادگى از نسلى به نسل دیگر منتقل نمیشود. ما داریم این را میبینیم! شما فعالیت می کنید و برای مثال ۲۰ درصد نفوذ در میان کارگران پیدا میکنید و اینها بعد از مدتی حوصله شان سر میرود. مگر چه قدر میشود رفت و آمد؟ ما در زندگی سیاسی خودمان باقی میمانیم، درحالی که آن کارگرانی که با آنها کار و فعالیت کرده ایم، می روند. و ما این را در تجربه سیاسی خودمان میبینیم” منصور حکمت، حزب و قدرت سیاسی، سخنرانی در کنگرۀ دوم حزب کمونیست کارگری ایران- آوریل ۱۹۹۸ .” سایت منصور حکمت.
بعد هم در سال ۲۰۰۱ گفتند : “آیا پیروزى کمونیسم در ایران ممکن است؟ : “خویشاوندى با غرب به نظر من در عمیق ترین سطح، رابطه ما را با جهان آن دوره تعیین میکند. و کارهایى را در حیطۀ اختیارات حزب کمونیست کارگرى قرار میدهد که چینى‌ها و کشورهاى متفرقه‌اى که در آن چپها سر کار آمدند، نمیتوانستند بکنند (چرا، نمی توانستند؟ – من) و آن اینست که در کشور را به روی غرب باز کند و خودش را در امتداد مدنیت غربى و نقد غربى به جهان، با یک جهان نگرى غربى مطرح می کند و در نتیجه منهاى اختلاف سیاسى روزمره با دولتهاى غربى که ممکن است پیش بیاید و یا پیش نیاید، به یک صلح عمیقترى با مردم اروپاى غربى و آمریکا برسد.”، سایت منصور حکمت
حالا هم اگر، هوس نشستن بر سفره ی خالی کنونی کارگران کرده اند، فقط برای این است که پر شدن این سفره را در چشم انداز می بینند و می خواهند که آن اتفاق نی افتد، ولی دوره فرق کرده است و گفتمان هم باید که فرق کند. دیگر نه می شود، حتی مدعی مبارزه با اسلام سیاسی هم شد، بدون اینکه خود را به کارگران بست! باید به این ها گفت که : شما ها خوب درس سیاست را در مکتب ماکیاولی خوانده اید که می نوشت : ” بهترین سیاست مدار، آن سیاست مداری است که خود را آن طور نشان می دهد که دیگران دوست دارند باشد و نه آنکه آن طور نشان دهد که هست”. ولی کارگران هم سیاست مداران خو د را دارند و خواهند داشت که بر طبق گفته ی سقراط حکیم رفتار می کنند که می گفت: ” بهترین سیاست مدار آن سیاست مداری است که خود را آن طور نشان می دهد که هست و نه آن طور که دیگران دوست دارند که باشد”.
کارگران هوشیار باشید که این بار اساسا با دوره قبل فرق می کند، اگر هوشیار نباشید، کشتاری را بر شما تحمیل می کنند که کشتارهای تا کنونی، که با سنگ زدن یک بجه کنجشک را می زند، می ماند!
رفقای کارگر باید متحد و مسلح شوید ، سازمان یابید – ستاد جنگ طبقاتی تان را موجودیت دهید و بدانید که فقط: انقلاب مسلحانه – قهری – کمونیستی شما، جوابگوی مشکل امروزی شماست!
این دله دزدها را از روی سفره های تان فراری دهید! اینها اگر سلاح را در دست شما ببینند و اراده مستحکم شما با شعارهای :
مرگ بر سرمایه، مرگ بر امپریالیسم، مرگ بر جمهوری اسلامی، پیروز باد انقلاب قهری کمونیستی، بر قرار باد دیکتاتوری پرولتاریا ، زنده باد کمونیسم!
تکلیف شان را می دانند!
http://wpiranfa.com/?p=12046#comment-963