روز پنج شنبه ٢٢ آذر ٩٧ برابر با ١٣ دسامبر٢٠١٨ ، بهمن مرادنیا استاندار کردستان با “هه وال ابوبکر” استاندار شهر سلیمانیه دیدار و ملاقاتی در شهر سلیمانیه داشته است. بگفته هه وال ابوبکرآنها در مورد مسایل مختلف و مناسبات فی مابین صحبت کرده اند که یکی از آنها ایجاد و تدارک ملزوماتی لازم برای تسهیل در امور تجاری و بازرگانی بوده است. بگفته ابوبکر این تسهیلات عبارتند از بهره برداری از مسیر تردد کامیونهای حمل و نقل از سنندج، بانه، سقز و مریوان به سلیمانیه و بلعکس و از مسیر، سیران بند، باشماخ و سیف سقز. به همین منظور مسافت جاده ای سنندج تا سلیمانیه بزودی به سطح دو نیم ساعت خواهد رسید.
بگفته ابوبکر در این دیدار تاکید شده است که علاوه بر فراهم نمودن تسهیلات بیشتر برای تردد کامیونهای حامل کالاها و سوخت رسانی، امکانی فراهم می شود که کولبران بصورت رسمی در نواحی مرزی به حمل بار و کالا ادامه دهند.
او در گفتگوی تلویزیونی اش که به همین منظور انجام داده بود گفته است، “در نظر داریم برای کولبران رسمی ملزوماتی فراهم کنیم که، به همت کولبران امور تجاری و بازرگانی در نواحی مرزی رونق بیشتری پیدا کند“. ( خط تاکید از من )
اوج وقاحت و بی شرمی مقامات حکومت اسلامی و کاربدستان اقلیم کردستان آنجا نمایانتر میشود که نه تنها بانی و مسبب پدیده کولبری برای “رونق بیشتر امور تجاری و بازرگانی” هستند بلکه بقتل رسانی و کشتار کولبران توسط کانگسترهای اسلامی در نواحی مرزی تحت عنوان حمل کنندگان “کالای قاچاق” را جار میزنند. بنا به اظهارات استاندار سلیمانیه اگر کنترل تمام و کمال حمل کالا توسط کولبران باب میل مقامات مفتخور در هر دو سوی مرز صورت بگیرد، دیگر نه اسمی از کالای قاچاق روی آن گذاشته خواهد شد و نه تیراندازی به سوی کولبران.
کولبر رسمی و غیر رسمی
واقعیت امر این است که درآمد حاصله از کار کولبری توسط کولبران با صدور کارت رسمی در نواحی مرزی برای حمل کالاهایی که هیچ تملکی بر آن ندارند، ابدا نیازمندیهای زندگی و معیشت خانواده هایشان را تامین نمیکند. آندسته از کولبرانی که بدون کارت رسمی به حمل کالاها مشغول هستند تنها به این خاطر است که با تحمل عبوراز مسیرهای سخت و خطرناک و برای سریعتر رسانیدن کالاها بدست مالک یا تجار اصلی درصد ناچیز اضافه ای از صاحبان کالاها دریافت میکنند از همین رو اسم کالای حمل شده آنان در لیست “کالای قاچاق” قرار داده میشود و نه تنها با خطر از دست دادن جان خود روبرو هستند بلکه کلاها نیز توسط باج گیران و تفنگچیان مافیای حکومت اسلامی غارت میشوند.
دلایل تن دادن به حمل کالاها توسط کولبران بدون کارت رسمی این است که، تجار، بازرگانان و صاحبان اصلی کالاها در شهرهای دو طرف مرز در دنیای رقابت و دست یابی به سود بیشتر، تلاش میکنند کالاهایشان زودتر از بقیه رقیبان تجاری، سریعتر و برای فروش در نوبت اول به مشتریان عرضه شود و درآمد بیشتری بدستشان برسد.
بنابراین کاربدستان رژیم اسلامی، کولبران را تحت عنوان حمل کنندگان ” کالای قاچاق” بدون “مجوز رسمی” و با شرعیت دادن بخود، دست آدمکشان حکومت را برای انجام هر گونه جنایت و غارتی در قبال کولبران باز گذاشته اند.
آندسته از کولبران نیز که با کارت رسمی به حمل کالاها بر کول خود مشغول این کار هستند، با دستمزدی ثابت و برای کسب لقمه نانی ناچار هستند تن به این شرایط مافق بردگی بدهند. کولبران دارنده کارت و بدون کارت بارها مجبور شده اند که بخشی از همان دستمزد زیر خط مرگ را هم به باجگیران مسلح در نوار مرزی بپردازند.
کولبران با و بدون کارت رسمی ، دسترنجشان بجیب مقامات حکومتی و تجار و سرمایه داران گردن کلفت مفتخور سرازیر میشود.
کاربدستان حکومت اسلامی نه تنها خواهان برچیدن این “شغل” نیستند بلکه در اصل بانی بوجود آوردن آن بوده اند. کولبری برای مقامات حکمت اسلامی سرشار از سود از قبل کار این بخش از کارگران بیکار در نواحی مرزی است.
“هه وال ابوبکر” استاندار شهر سلیمانیه چه بعنوان شریک مقامات حکومت اسلامی و چه بعنوان سخنگو و نماینده دارودسته مافیای حاکم بر اقلیم کردستان واقعیت مسئله را انکار نمیکند. او بگونه ای ناشیانه دست خود و همقطاران دزد و آدمکش اسلامی در بهره وری از جان کندن کولبران برای رونق تجاری را فرموله میکند.
آیا بیان جملاتی صریحتر از این که، “در نظر داریم برای کولبران رسمی ملزوماتی فراهم کنیم که امور تجاری و بازرگانی در نواحی مرزی رونق بیشتری پیدا کند” را میتوان تصور کرد؟ گنجینه ای از نیروی کار مفت و مجانی بنام کولبری را بوجود آورده اند و برای رونق بازار تجارتی و بازرگانی هم مشغول ایجاد تسهیلات لازم برای آن هستند.
کولبری شغل نیست
کولبری شغل نیست حتی نمیتوان به آن بردگی هم اطلاق کرد. تحمیل این کار به کارگران بیکار و مردم ساکن در نوار مرزی و تحمیل آن به هر بنی بشری در هر جا، توهین به حرمت و کرامت انسان است. کولبری یعنی تحمیل شرایط مافوق بردگی، یعنی گرسنگی، یعنی از سرما و گرما جان دادن، یعنی هزاران خانواده را در گرسنگی قرار دادن که توسط مشتی اراذل و اوباش اسلامی در آنسوی مرز و طوایف و عشایر فاسد، عقب مانده و تازه بدوران رسیده ناسیونالیست کرد در اینسوی مرز بعنوان تنها گزینه پیش پای کارگران بیکار گذاشته اند. این زندگی جهنمی حق هیچ انسانی بر روی این کره خاکی نیست.
کاربدستان مافیای حکومت اسلامی با اتکا به قوانین و موازین کذایی وضع شده شان، کارگر را از کار بیکار میکنند، پدیده کولبری ابداع میکنند، داشتن و نداشتن مجوز برای کسانیکه از هستی ساقط شان کرده اند را صادر میکنند، عظیم ترین مافیای قاچاق مواد مخدر، اسلحه، سوخت، جنگل، خاک، آب و غیره سازمان میدهند، آنگاه همان انسان به زیر خط مرگ و گرسنگی کشانیده شده را تحت عنوان “قاچاقچی” به رگبار گلوله می بندند.
کار مناسب یا بیمه بیکاری خواست و مطالبه تمامی کولبران، دست فروشان، کارگران بیکار و همه کسانی است که هستی و زندگی شان از سوی حکومت مافیای اسلامی ساقط شده است و بیکار شده اند. راه حل نهایی و پایان دادن به پدیده کولبری، به محو بیکاری، خاتمه دادن به پدیده کودکان کار و پایان دادن به دهها درد و رنج دیگر مردم در ایران، و راه پاسخ به این وارونگی، حضور میلیونها نفر مردم معترض و خشمگین برای برچیدن این بساط و سیستم گندیده و جنایتکارانه مافیای اسلامی حاکم بر ایران در میادین و خیابانها است. این تلاش عظیم و بنیان کن آغاز شده و تا برچیدن بساط وحش اسلامی از پای نخواهد نشست.
۲۷ آذر ۹۷
۱۸ دسامبر ۲۰۱۸