زورآزامائی جنبش ” جلیقە زردها ” در برابر حکومت فرانسه به پیروزی انجامید!
یکبار دیگرو به مدت نزدیک به یک ماە خیابانهای فرانسە زیر پاهای تودەهای مــردم بەلرزە در آمد . در مدت این یک ماە خیابانها، بزرگ راهها ، پارکینگها، شهرهای کوچک و بزرگ با معترضان نظام دولتی در فرانسه دست آشتی داد. جنبش خود جوش جلیقە زردها در زورآزمائیها و نبردهای خود در این مدت ، کابینه رئیس جمهور جوان این کشور را به چالش جدی کشید. چالشی کە میتواند آیندە دولت امانوئل ماکرون را با خطر جدی روبەرو سازد و با پیروزی خود نیز روند روبە گسترش اعتراضات و خواستهای خود را تضمین کند.
سرانجام بعداز روزهای پیاپی از اعتراض و خشونتهای معترضین روز سه شنبه ١٣ آذر برابر با ۴ دسامبر ادوار فیلیپ، نخست وزیر فرانسه، اعلام داشت که به منظور بازگرداندن آرامش در کشور و فراهم ساختن شرایط یک گفتگوی گسترده با همۀ طرفین ذینفع، عوارض بر مواد سوختی را که قرار بود از اول ژانویه آینده به اجرا گذاشته شود، برای مدت ۶ ماه به تعلیق درمی‌آورد. رهبران احزاب و نیروهای سیاسی و نیز کنشگران جنبش «جلیقه زردها» تصمیمات اعلام شده را گرچەکافی نمی‌دانند و خواستار «لغو کلی» عوارضی هستند که قرار بود از ژانویۀ آینده برقرار گردد، اما تصمیمات اخیر دولت فرانسه میتواند نخستین عقب نشینی امانوئل ماکرون در رویاروئی با مطالبات اجتماعی شهروندان در فرانسه در طول یکسالە گذشتە بە حساب آید.
در طول روزهای گذشته هزاران جلیقە پوش کە از قشر زحمتکش و کم درآمد جامعە فرانسە به حساب می آیند به خیابانها ریختند و با حضور خود و با بستن بزرگ راهها و میادین شهرهای بزرگ و کوچک از جمله خیابان شانزە لیزە شهر پاریس ، قدرت خود را به رخ رئیس جمهور جوان این کشور کشیدند و ماکرون را با جدی ترین چالش در دوران ریاست جمهوری خود روبهرو کردند.
واقعییت این است کە در طول یکسال گذشتە و با انتخاب ماکرون به عنوان رئیس جمهور کشور فرانسه دور تازه ای از تهاجمها به طبقه کارگر و قشرهای کم در آمد در این کشور آغاز گردید. در این میان کارگران و شهروندان این کشور ازپا نه نشسته و مدام در حرکت هستند برای عقب نشینی سیاست ضد کارگری امانوئل ماکرون.
با این پیروزی اخیرو با چشم اندازی دیگر از روند رو به گسترش اعتراضات روزهای اخیر در فرانسه ، شهروندان فرانسوی را میتوان معترض ترین شهروندان در میان کشورهای اروپایی دانست. آنها که تجربه انقلاب بزرگ فرانسه را دارند وبا برپایی این انقلاب ، دنیا را در آستانه مرزهای جدیدی قرار دادند، از ۱۸۴۸ تا به امروز در حوزه تاسیس نهادهای کارگری فعال هستند.
این روزها فرانسه تحت فرمان ماکرون روزهای سختی را تجربه میکند . معترضان خاموش نمی نشینند و به خیابانها می ریزند و فراخوان اعتصاب و اعتراضات عمومی میدهند، به صورتیکه همه این حرکتها دارو دسته ماکرون را به وحشت انداخته است .همه چیز شبیه یک انقلاب است .
امروز ماکرون یکی دیگر از منفورترین رئیس جمهور تاریخ فرانسه بعداز اولاند، نبض امور از دستش در رفته و اصلا معلوم نیست که چه می کند. ماکرون در الیزه سنگر گرفته و نخست وزیر او هم در دفتر کارش، سخت معترضان را دعوت به آرام شدن میکند.خیلی ها امیدوار بودند که بعد از اولاند ، ماکرون رئیس جمهور جوان این کشور بتواند دستی روی اوضاع بکشد و حداقل ترکش های بحران مالی اروپا را دفع کند اما ماجرا آن گونه که آقای رئیس جمهور می خواست پیش نرفت.
بدون شک این اعتراضات که خیابانهای این کشور سرمایداری را به لرزه در آورد ، یک زورآزمایی مهم در جنبش کارگری و جنبشهای دیگر خودجوش و کم درآمد در فرانسه نیز به شمار می آید که با قوانین ضد کارگری آقای ماکرون در تضاد است و می خواهد و در نظر دارد دولت ضد کارگری ماکرون را به عقب براند و همچنین می تواند نشان دهد که آیا این بخش از تودەهای معترض به سیاستهای دولت ماکرون می توانند و توانایی آن را دارند که بخشهای دیگری از طبقه کارگر و دیگر جنبشهای مردمی در فرانسه رابا خود همراه کنند و از پراکندگی خودبکاهند. مردم انقلابی فرانسه بە خصوص طبقە کارگر در دو دهه گذشته نشان داده است که هجومهای دولت حاکم و سرمایداران رابه منافع طبقاتی اش را با اعتصابات میلیونی پاسخ می دهد.اکنون مردم فرانسه در شرایط سختی قرار گرفته اند. اگر بتوانند بر پراکندگی خود غلبه کنند و اعتراضات خود را گسترش دهند، بی شک اعتراضات اخیروهم مبارزاتشان در آینده میتواند تمام چرخهای حرکت جامعه را متوقف کندو خواست و مطالبات خود را به پیروزی رساند.
امانوئل ماکرون که تا کنون بارها «عقب نشینی‌های» پیشینیان خود را بویژه با اشاره به فرانسوا هولاند مورد انتقاد قرار داده و از سرسختی خود در رویاروئی با مخالفان ابراز مباهات کرده بود، این بار در برابر موج عمومی نارضایتی‌ها، خود نیز ناگزیر به «عقب نشینی» شد. وی که با برنامه و وعدۀ «تغییرات و اصلاحات گسترده» به ریاست جمهوری انتخاب شده بود و همواره بر «عزم جزم» خود در به ثمر رساندن این هدف تاکید می کرد، اینک با پشت کردن به تصمیمی که چند روز پیش «اجتناب ناپذیر» تلقی می‌شد، نخستین گام را در تضعیف اصلاحات آیندۀ خود نیز بر می‌دارد.
بی شک آینده نشان خواهد داد که ماکرون و دولت حامیش نمی تواند در برابر زورآزمایی قشر کم درآمد فرانسه دوام بیاورند و این کارگران و مردم کم درآمد هستند که با مبارزه خود و اتحاد خود آنها را به سجده در خواهند آورد.
منبع: شماره ٧٨ نشریه سوسیالیسم امروز
Simroz.org
١٧ آذر ١٣٩٧
٨ دسامبر ٢٠١٨