نامه منتشره از جانب هشتاد سندیکا و تشکل کارگری جهانی به خامنه ای سند تازه ای از بی اشتهایی و “اقدامات” فرمالیستی اتحادیه های کارگری در مقابل تکالیف بی برو برگرد همبستگی و هم سرنوشتی بین المللی خود است. رفقای کمیته همبستگی سوسیالیستی با مبارزات کارگری ایران در فرانسه در جلب حمایت و بستن یک سد دفاعی در مقابل سبعیت جمهوری اسلامی در دفاتر این اتحادیه ها را از پاشنه در آورده اند و در مقابل، دفتر بین المللی این اتحادیه ها یک دنیا انتظار و تشویش و مخاطره را از گردن باز کرده اند. همانقدر که، بدون تردید، تلاش رفقای “همبستگی سوسیالیستی با کارگران ایران – فرانسه” قابل احترام است، به همان اندازه نمیتوان از جلوه های دردناک دیوار کوتاه انتظارات طبقه کارگر در دنیای امروز گذشت.
هیچ لازم نیست به لیست بلند بالای توجیه سیاسی و اخلاقی و طبقاتی این اتحادیه ها در وسواس انتخاب کلمات در مکاتبات خطاب به مقامات جمهوری اسلامی ایران مراجعه کرد، هر چه که باشد، اما طبقه کارگر در ایران، نهادها و چهره های اعتصابات جاری، از معادن بافق، هپکو تا هفت تپه و فولاد میتوانند تلنگر یک بیداری در شبکه های اتحادیه های رسمی در اقصی نقاط دنیا باشند. میتوانند نقطه پایانی بر دلخوشی کاذب تاثیر “یادآوری” هر از چند یک گاه قوانین و تعهدات دولت ایران بر حقوق اعتراض کارگری بگذارند. نوک کوه قاف اختیار شده از جانب این اتحادیه ها خطاب به جنبش های کارگری کشورهای “جهان سومی” باید محک بی دندانی و بی تاثیری در دنیای واقعی را بپذیرد.
سالها است، وامروز بیش از هر وقت دیگر، طبقه کارگر در ایران عموما، و بخش های مهم صنعتی این طبقه بطور اخص، یک قطب مهم بورژوایی – ارتجاعی دنیای امروز را بر سر اساسی ترین گره گاههای پیشروی طبقاتی به مصاف طلبیده است. سوال اساسی مقابل اتحادیه های کارگری اینستکه با این عرصه مبارزه خود چه خواهند کرد؟ سوال اینستکه این اتحادیه ها تا چی میزان قدرت خود را حتی در کشور خویش، در تقویت اعتراضات کارگری در ایران ببینند؛ سوال اینستکه این اتحادیه ها چقدر دینامیسم مستقل اعتراض کارگری در ایران (حتی در محدوده اتحادیه) را در سایه پراگماتیزم، فرمالیسم و حسابگری خرد و سترونی خویش تشخیص دهند؛ سوال در ساده ترین سطح خود اینستکه چه وقت قرار است به این نامه های بزحمت اعتراضی به نفع یک حمایت شایسته و عملی و موثر پایان داد. بلاخره کی و چگونه قرار است گوش قلتشن های ضد کارگر در ایران در اروپا پیچانده شود؟